ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1856

อาคนนี้ของตัวเอง

ตั้งแต่เด็กก็เกิดอยู่ในคฤหาสน์ของเย่นจิง เสพสุขความมั่งคั่งร่ำรวยยศถาบรรดาศักดิ์อย่างไร้ขีดจำกัดมาตลอดชีวิต หยิ่งยโสโอหังจองหองพองขนและเย่อหยิ่งมาโดยตลอด

ในเมื่อเป็นแบบนี้ วิธีลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับเธอ ก็คือให้เธอใช้ชีวิตที่ยากลำบากและกำราบความฮึกเหิมของเธออย่างโหดเหี้ยม!

ดังนั้น เย่เฉินจึงส่งข้อความเสียงไปให้หงห้าหนึ่งเสียงว่า: “หงห้า ฉันคิดว่าสภาพแวดล้อมนี้ก็ไม่เลว แต่ว่านายต้องให้คนของนายเฝ้าป้องกันสุดชีวิตอยู่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่อนุญาตให้เธอซื้อสินค้าใดทางออนไลน์เด็ดขาด และก็ไม่อนุญาตให้เธอสั่งอาหารเดลิเวอรี่อะไรทั้งนั้น!”

“ถ้าหากเธอซื้อของ หรือว่าสั่งอาหารเดลิเวอรี่ คนของนายก็หยุดไว้ในทันที จะให้เธอไม่ได้เด็ดขาด!”

“สำหรับอาหารประจำวันของเธอ ให้คนของนายดูอารมณ์แล้วซื้อของจากร้านอาหารเล็กๆ ข้างนอกก็พอแล้ว แต่ว่าต้องจำไว้ให้มั่น มาตรฐานสำหรับอาหารในหนึ่งวันต้องไม่เกินห้าสิบหยวน!”

ในเวลานี้ กระท่อมของหมู่บ้านชุมชน

หงห้าใช้ลำโพงโทรศัพท์ เปิดเสียงที่เย่เฉินเพิ่งจะส่งมา

เย่ฉางหมิ่นที่อยู่ตรงหน้าได้ฟังจบ สีหน้าก็กลายเป็นยิ่งดูไม่ดีขึ้นในทันที!

เธอพูดอย่างเคืองใจว่า: “นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ! ไม่ให้ฉันซื้อของทางออนไลน์ก็ช่างเถอะ ยังไม่ให้ฉันสั่งอาหารเดลิเวอรี่ด้วยเหรอ?!”

หงห้าแสยะยิ้มแล้วพูดว่า: “ก็ไม่ให้คุณสั่ง ทำไมเหรอ?”

เย่ฉางหมิ่นพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “ฉันจะโทรหาเย่เฉิน!”