ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1874
ซ่งจี่โม่รีบเอ่ยตอบทันที: “คุณผู้หญิงหม่าครับ เรือยอชต์ลำนั้นมีความทนทานในการขับเคลื่อนสองพันกว่าไมล์ทะเล นับดูแล้วเกือบจะสี่พันกิโลเมตร เพียงพอที่จะขับจากเมืองจินหลิงจนออกทะเล และไปจนถึงโตเกียวครับ แต่ว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องถึงเรื่องเข้าออกประเทศ ดังนั้นคุณจะต้องรายงานกับทางด่านศุลกากรล่วงหน้าถึงจะได้”
หม่าหลันหันไปกล่าวกับเย่เฉินอย่างดีอกดีใจทันที: “ลูกเขยคนดี พอถึงตอนนั้นพวกเราหาเวลา ขับเรือยอชต์ไปเที่ยวญี่ปุ่นเองกัน ลูกว่าเป็นยังไงบ้าง?”
เย่เฉินกล่าวอย่างคลุมเครือ: เรื่องนี้...มีเวลาค่อยว่ากันเถอะครับ...”
หม่าหลันรีบเอ่ยขึ้นมา: “เรื่องเวลามันจะไปยากอะไร? ฉันกับพ่อต่างก็ไม่ได้ทำงาน ลูกเองก็ไม่ได้ทำงาน มีเพียงชูหรันบริหารจัดการบริษัทอยู่คนเดียว และเธอก็เป็นเจ้านายเอง อยากจะหยุดงานตอนไหนก็แค่พูดประโยคเดียวก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
เซียวชูหรันรีบกล่าวขึ้นมาทันที: “คุณแม่คะ พูดอะไรของคุณแม่น่ะ การบุกเบิกกิจการจะต้องเอาจริงเอาจังถึงจะเห็นผลสำเร็จ หนูจะทิ้งบริษัทไว้ แล้วตัวเองหนีเที่ยวได้ยังไงคะ...”
หม่าหลันกล่าว: “งั้นก็ไม่เป็นไร พอถึงตอนนั้นลูกอยู่ทำงานต่อ ให้เย่เฉินพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวที่กรุงโตเกียว พอดีเลยพวกเราต่างไม่ได้อยู่บ้าน ลูกยิ่งจะมีสมาธิในการบริหารจัดการบริษัทของลูกมากกว่าเดิม”
เซียวชูหรันพูดไม่ออกขึ้นมาทันที
ถึงแม้เธอจะไม่อยากให้ครอบครัวออกไปเที่ยวโดยทิ้งเธอไว้คนเดียว แต่ทำยังไงได้ในเมื่อคำพูดนี้ของหม่าหลันนั้นมีกลเม็ดมากเลยทีเดียว
เธอบอกให้เซียวชูหรันไปด้วยกันก่อน แต่เซียวชูหรันปฏิเสธโดยใช้เหตุผลว่าต้องตั้งอกตั้งใจบุกเบิกกิจการ
ดังนั้นเธอจึงบอกว่าให้เซียวชูหรันอยู่ตั้งใจบุกเบิกกิจการต่อ เซียวชูหรันไม่อาจโต้แย้งได้โดยสิ้นเชิง ไม่งั้นก็เท่ากลับว่าตบหน้าตัวเอง
ดังนั้นเซียวชูหรันจึงทำได้เพียงกล่าวอย่างจำใจ: “เฮ้อ แล้วแต่เถอะค่ะ”
เย่เฉินยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย และกล่าวขึ้น: “อย่าพึ่งพูดเรื่องพวกนี้เลย อีกไม่นานก็จะถึงวันตรุษจีนแล้ว ระยะนี้จะต้องอยู่ที่บ้านฉลองตรุษจีนเป็นธรรมดา สำหรับเรื่องจะออกไปเที่ยวหรือเปล่านั้น ก็รอให้ผ่านตรุษจีนไปก่อนค่อยว่ากัน”
หม่าหลันพยักหน้าอย่างร้อนรน และกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ลูกเขยคนดี แม่ฟังลูกทุกอย่างเลย!”
เขาทำธุรกิจเกี่ยวกับยาสมุนไพรจีนโดยเฉพาะ!
ครั้งแรกที่เย่เฉินกลั่นยา ก็เป็นฉินกางที่จัดหาวัตถุดิบให้!
ตอนนี้เย่เฉินก็บอกอีกว่าให้ฉินกางช่วยจัดเตรียมวัตถุดิบ ถ้าไม่ใช่เพื่อทำยาลูกกลอน แล้วจะเป็นอะไรไปได้อีกล่ะ?
และที่เย่เฉินไม่กล่าวให้ชัดเจนนั้น ก็เพราะอยู่ต่อหน้าของภรรยา รวมทั้งพ่อตาแม่ยาย เขาไม่อยากจะพูดเรื่องยาลูกกลอนออกมาโดยตรง
ไม่ว่าจะเป็นยาลูกกลอนขั้นพื้นฐานในเมื่อก่อน หรือจะเป็นยาอายุวัฒนะ ต่างก็ไม่ได้บอกให้คนในครอบครัวรับรู้
แต่ว่า เหล่าผู้คนที่อยู่ตรงนี้ เคยได้รับบุญคุณจากตัวเองมาก่อน คำพูดนี้แค่พูดถูกจุด พวกเขาก็จะเข้าใจทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...