ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1882

ครั้งก่อนตอนที่อยู่ญี่ปุ่น เขาเคยช่วยเหลือซูจือเฟยกับซือจือหยูเอาไว้ เดิมคิดว่าแค่ช่วยเหลือเพื่อนร่วมชาติเอาไว้เท่านั้น แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นลูกของศัตรู หลังจากเกิดเรื่องนี้ขึ้นเขาเองก็รู้สึกหดหู่ใจมาก

คิดไม่ถึง ทั้งสองคนนี้จะวิ่งมาหาถึงบ้านของกู้เย้นจง

หรือว่า ตระกูลซูคิดจะดึงตระกูลกู้เข้าไปเป็นพรรคพวกด้วย

แต่ว่า เย่เฉินเองก็ไม่ได้พูดอะไรในวิดีโอคอล เพราะว่า กู้เย้นจงก็ไม่รู้ว่าตนเองได้ประสบพบเจอเรื่องราวอะไรบ้างในญี่ปุ่น

ตอนนี้เอง น้องรองของตระกูลกู้ก็คือกู้เย้นเจิ้งพูดขึ้นว่า “พี่ใหญ่ คนรุ่นหลังของตระกูลซูมาส่งของขวัญทำไม อันนี้ผมก็ไม่รู้ แต่ผมคิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ตระกูลซูพบเจอตอนที่อยู่ญี่ปุ่นก่อนหน้านี้มั้ง ช่วงนี้ ตระกูลซูเสียหายอย่างมากจริงๆ ไม่แน่ว่าตอนนี้อาจจะมีความคิดที่จะดึงตระกูลอื่นๆเข้าร่วมด้วย”

กู้เย้นจงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ทั้งเย่นจิง ที่ไม่เข้าตาฉันที่สุด ก็คือซูโสว่เต้าคนนั้น เป็นไอ้สารเลวตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนนั้นพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่ที่เล่นงานพี่เย่ ก็มีเขาคอยยุแยง เศษสวะที่ลอบทำร้ายคนอื่น”

หลินหว่านชิวที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นมาบ้าง “ไม่เข้าตาก็ส่วนเรื่องไม่เข้าตา แต่โบราณท่านว่าไว้มือที่ยื่นมาย่อมไม่ตบคนคนที่ส่งยิ้มให้ ยิ่งตอนนี้คนที่มาเป็นลูกชายหญิงสองคนของซูโสว่เต้า คุณก็อย่าส่งต่อความแค้นที่สั่งสมมาไปยังคนรุ่นหลังเลย ถ้าหากเรื่องนี้ถูกพูดออกไป จะไม่กลายเป็นที่หัวเราะเยาะเหรอ”

กู้เย้นจงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ พยักหน้าพูดว่า “เอาเถอะ ดูสิว่าพวกเขามีอะไรแอบแฝงกันแน่”

พูดจบแล้ว เขาก็พูดกับเย่เฉินว่า “เฉินเอ๋อ คนตระกูลซูมาส่งของขวัญ ฉันต้องไปต้อนรับสักหน่อย”

เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า “ครับคุณลุงกู้ ลุงไปเถอะ ผมขออวยพรล่วงหน้าขอให้ครอบครัวคุณลุงมีความสุขในวันขึ้นปีใหม่”

กู้เย้นจงหัวเราะเหอะเหอะพยักหน้าติดๆกัน “มีความสุข มีความสุข หลายปีมานี้ช่วงเทศกาลปีใหม่ ไม่เคยจะมีความสุขเท่าวันนี้มาก่อนเลย”

พูดแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “เฮ้อ ถ้าหากเฉินเอ๋อสามารถอยู่ร่วมเทศกาลปีใหม่ที่เย่นจิงก็ดีสินะ ถ้าหากพวกเราทั้งครอบครัวสี่คนได้อยู่กันพร้อมหน้าในวันปีใหม่ มันดีเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ถึงตอนนั้นฉันจะปิดประตูบ้าน ซึมซับความสุขของการอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน แม้ว่าพระเจ้าจะมาเคาะประตู ฉันก็จะไม่ออกไปเจอเด็ดขาด”

เย่เฉินรู้ดี กู้เย้นจงกับภรรยาของเขา หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะกลายเป็นลูกเขยของพวกเขา ที่จริงพ่อแม่ที่ตายไปแล้ว ก็คงจะหวังอย่างนี้เหมือนกัน