ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1888
กู้ชิวอี๋ยิ้มบางๆ “ถ้าอย่างนั้นฉันต้องขอเป็นตัวแทนของเด็กกำพร้าในเมืองจินหลิงขอบคุณคุณซูแล้ว”
ซูจือเฟยรีบโบกมือทันที “ไม่เป็นไร เป็นเรื่องที่สมควรต้องทำอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เงินที่ผมบริจาคเหล่านี้ ที่จริงก็เป็นการยืมดอกไม้ถวายพระ ที่จริงเงินพวกนี้เดิมทีเตรียมไว้เพื่อจะใช้เป็นเงินสนับสนุนคอนเสิร์ตของคุณ ฉะนั้นถ้าเด็กกำพร้าในเมืองจินหลิงจะขอบคุณ ก็ต้องขอบคุณคุณกู้ ไม่ใช่ผม”
กู้ชิวอี๋ไม่รู้จะตอบอย่างไรก็ได้แต่ยิ้ม จากนั้นก็พูดว่า“คุณซู ในเมื่อได้กำหนดเรื่องความร่วมมือกันแล้ว ถ้าอย่างนั้นหลังปีใหม่ก็เริ่มลงมือทำกันเลย ตอนนี้ฉันยังมีธุระอีกนิดหน่อย ต้องขอตัวก่อน”
ซูจือหยูได้ยินคำพูดนี้ ก็รีบลุกขึ้นมา พูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่ชิวอี๋ พี่มีธุระก็รีบไปทำเถอะ พวกเราไม่รบกวนแล้ว”
กู้ชิวอี๋พยักหน้าเบาๆ พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้คนไปส่งทั้งสองคนนะคะ”
พูดจบ ก็เรียกคนใช้ในบ้านเข้ามา สั่งงานว่า “ป้าเฉิน รบกวนช่วยฉันส่งแขกหน่อยนะ”
สาวใช้วัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามาทันที พูดอย่างนอบน้อมว่า “เชิญแขกทั้งสองท่านทางนี้”
ในใจของซูจือเฟยรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง แต่ก็ยืนขึ้นมา พูดกับกู้ชิวอี๋และกู้เย้นจง หลินหว่านชิวว่า “คุณกู้ ลุงกู้ น้าหลิน พวกเราขอตัวกลับก่อน”
กู้เย้นจงพยักหน้า พูดอย่างเรียบเฉยคำหนึ่งว่า “กลับบ้านดีๆ”
หลินหว่านชิวนั้นใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูดอย่างสุภาพว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไม่ส่งทั้งสองคนแล้ว เดินทางปลอดภัยนะ”
ซูจือหยูรีบพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะน้าหลิน มีเวลาว่างก็แวะมานั่งเล่นที่บ้านได้นะคะ”
หลินหว่านชิงพูดไปตามมารยาทว่า “ได้ ถ้ามีเวลาจะไปเยี่ยมที่บ้านนะ”
หลินหว่านชิวตบไปที่หลังของเขา พูดปลอบว่า “เอาล่ะเอาล่ะ ไม่ต้องไปอีนุงตุงนังกับเรื่องนี้อีกแล้ว แม้ว่าตอนนี้ร่างกายของคุณตอนนี้จะหายดีแล้ว แต่ถ้าวัดกันที่กำลังละก็พวกเราก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลซู ความแค้นระหว่างซูโส่วเต้า รอให้เฉินเอ๋อกลับมาที่เย่จิงแล้ว พวกคุณสองพ่อลูกค่อยร่วมมือกันไปแก้แค้น”
กู้เย้นจงพยักหน้าติดติดกัน พูดจริงจังว่า“คุณพูดได้ถูกต้อง สักวันหนึ่งที่เฉินเอ๋อกลับมาเย่นจิง และแต่งงานกับหนานหนานแล้ว จากนั้นก็สืบทอดตระกูลเย่ต่อไป ถึงเวลานั้น ฉันจะดูสิว่าตระกูลซูจะได้ใจอะไรอีก”
กู้ชิวอี๋ที่อยู่ข้างๆรู้สึกกระดากอายขึ้นมาอยู่บางเล็กน้อย พูดเสียงต่ำว่า “โธ่พ่อ เรื่องแต่งงานของหนูกับพี่เยาเฉินยังไม่มีทีท่าว่าจะเกิดขึ้นเลย อย่าลืมสิว่าตอนนี้เขาเป็นคนที่มีภรรยาแล้ว”
กู้เย้นจงโบกมือ พูดอย่างมั่นใจว่า “หยวนหยวน ลูกวางใจได้ ภายในสามปี เฉินเอ๋อต้องแต่งงานกับลูกแน่”
กู้ชิวอี๋รู้สึกอายอยู่บ้าง แล้วก็ถามขึ้นอย่างแปลกใจ “พ่อคะ พ่อ พ่อมั่นใจได้ยังไง”
กู้เย้นจ้งมองกู้ชิวอี๋ พูดอย่างเคร่งขรึมจริงจังที่สุด “นิสัยส่วนตัวของเฉินเอ๋อ และนิสัยในการทำงานของเขา เหมือนกับลุงเย่ไม่มีผิด แค่อาศัยข้อนี้ พ่อก็กล้าฟันธง เฉินเอ๋อไม่ช้าก็เร็ว ต้องทำตามคำสั่งที่พ่อแม่ได้กำหนดไว้ แต่งงานกับลูกตามสัญญา”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...