ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1889
ซูจือเฟยกับซูจือหยูอยู่ระหว่างเดินทางกลับบ้าน ซูจือเฟยขับรถ ซูจือหยูนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ
เห็นได้ชัดว่าซูจือเฟยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ มีความสุขจนหุบปากไม่ลง
ซูจือหยูเห็นอย่างนี้ ก็ยิ้มอย่างระอาใจ พูดว่า “พี่ เรื่องนี้ฉันช่วยพี่ทำสำเร็จแล้ว เรื่องตามหาผู้มีพระคุณ พี่ต้องช่วยฉันให้ดีที่สุดนะ”
ซูจือเฟยตอบอย่างมีความสุขไม่ลังเลเลยสักนิดว่า “จือหยู น้องวางใจได้เลย พี่ต้องช่วยสุดกำลังอยู่แล้ว แม้จะต้องจ้องจอจนตาพี่บอด พี่ก็จะช่วยน้องหาตัวผู้มีพระคุณออกมาให้ได้ ”
ซูจือหยูพยักหน้าอย่างพอใจมาก “นับว่าพี่ยังมีน้ำใจ”
ตอนนี้เอง ซูจือเฟยก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “เห้อ ข้อมูลวิดีโอพวกนั้นมันเยอะมากจริงๆ คนที่เคยเห็นหน้าผู้มีพระคุณก็มีแค่เราสองคนเท่านั้น จะหาคนอื่นมาช่วยก็ไม่ได้ ไม่รู้จริงๆว่าข้อมูลมากมายขนาดนั้นพวกเราสองคนต้องดูไปถึงเมื่อไหร่”
ซูจือหยูพูดว่า “ฉันได้คิดวิธีการคร่าวๆไว้แล้ว น่าจะช่วยให้พวกเราประหยัดเวลาไปได้เยอะทีเดียว”
ซูจือเฟยรีบถามขึ้นว่า “วิธีการอะไร รีบพูดให้พี่ฟังสิ”
ซูจือหยูพูดอธิบาย “แม้ว่าจะมีแค่เราสองคนเท่านั้นที่เคยเห็นหน้าของผู้มีพระคุณ คนอื่นๆไม่สามารถช่วยพวกเราค้นหาจากข้อมูลในวิดีโอได้ แต่อย่างน้อยพวกเขาสามารถช่วยพวกเราทำการคัดกรองง่ายๆหนึ่งขั้นตอน ”
“ก่อนอื่น ฉันสามารถให้พนักงานของตระกูลซู ช่วยฉันกรอผ่านวิดีโอในสนามบิน ที่มีการบันทึกภาพของนักท่องเที่ยวผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นคนแก่หรือเด็กทั้งหมดทิ้งไป จากนั้นในจำนวนนักท่องเที่ยวชาย คนผิวขาว ผิวดำรวมไปถึงคนผิวสีแทนต่างก็กรอผ่านไปเช่นกัน เหลือไว้แค่พวกลูกค้าที่มีผิวสีเหลือง แล้วก็ดูว่าเป็นนักท่องเที่ยวเพศชายที่ยังไม่เป็นผู้ใหญ่ นักท่องเที่ยวที่ดูแล้วมีอายุมากกว่าสามสิบปี รวมไปถึงนักท่องเที่ยววัยกลางคนที่อายุมากกว่านั้นก็ให้คัดกรองออกไป เหลือไว้เพียงนักท่องเที่ยววัยรุ่นจนถึงวัยทำงานที่ดูแล้วมีอายุระหว่าง18ถึง28ปีเท่านั้น ”
“จากนั้น ฉันจะให้พวกเขาตัดเอารูปภาพหน้าตรง ของนักท่องเที่ยวชายที่เข้าเงื่อนไขทั้งหมดในวิดีโอ รวบรวมออกมา”
“ถ้าทำอย่างนี้ พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องจ้องดูวิดีโอตลอดเวลา สามารถให้คนเยอะแยะมากมายช่วยเราได้ ”
ในขณะเดียวกัน เย่เฉินที่อยู่ไกลถึงจินหลิง ไม่รับรู้เลยว่าซูจือหยูกำลังค้นหาเขาอยู่ ได้ใกล้เข้ามาอีกก้าวแล้ว
หลังจากที่เขาและพ่อตาเซียวฉางควนได้รวบรวมเก็บของขวัญที่ทุกคนมอบให้เรียบร้อยแล้ว ก็ทำตามแผนการเดิมที่วางเอาไว้ ขับรถไปยังห้างที่ใหญ่ที่สุดใกล้บ้านเพื่อทำการซื้อของฉลองปีใหม่
เพราะว่าจะถึงวันปีใหม่แล้ว ฉะนั้นคนที่ออกมาจับจ่ายซื้อของค่อนข้างเยอะ ทุกที่เต็มไปด้วยคนและรถยนต์
เย่เฉินแค่จะจอดรถยังต้องต่อแถวโดยใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมงกว่า ในที่สุดก็ต่อคิวเข้าจอดรถได้สักที
ลูกเขยกับพ่อตาสองคนจอดรถเสร็จแล้ว มาถึงในห้าง พบว่าในห้างคนเยอะยิ่งกว่า แทบจะเรียกได้ว่าเบียดเสียดกัน ทั้งห้างตกอยู่ในสภาวะที่ต้อนรับคนเกินพิกัดไปแล้ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...