ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1893

ในเวลานี้เองเย่เฉินก็มองเห็นเฉียนหงเย่น

เมื่อเห็นเฉียนหงเย่นสวมเสื้อกั๊กสีเขียวของซูเปอร์มารเก็ต เย่เฉินก็รู้สึกตลกขึ้นมาในทันที

ภาพในสมองที่เขาเห็นก็คือ เฉียนหงเย่นกำลังทำงานตรากตรำในเหมืองถ่านหินดำ

ไม่รู้ว่าเหมืองถ่านหินดำในตอนนั้นได้แจกชุดทำงานให้เฉียนหงเย่นไหม?

ยิ่งไม่รู้ว่าเฉียนหงเย่นในสภาพที่ใส่ชุดทำงานของเหมืองถ่านหินดำมีสภาพอย่างไร

ตอนนี้เฉียนหงเย่นรู้สึกอัดอั้นตันใจมาก

เธอมีความเกลียดชัง เย่เฉินเป็นอย่างมาก

ตอนนั้นเธอวางแผนหลอกหม่าหลัน แต่ถูกเย่เฉินทำลายแผนการของเธอจนยับ

นี่ยังไม่นับประสาอะไร

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็คือ เย่เฉินเอาเงินของเธอบริจาคให้องค์กรการกุศลทั้งหมด หลังจากนั้นก็ส่งเธอไปเหมืองถ่านหินดำ

พอนึกถึงช่วงที่อยู่ในเหมืองถ่านหินดำ หัวใจของเฉียนหงเย่นก็รู้สึกอึดอัดจนอยากตาย ในใจของเธออดที่โกรธและก่นด่าไม่ได้“ไอ้เย่เฉิน!เป็นเขาที่ส่งฉันเข้าไปในเหมืองถ่านหินดำ อยู่ในเหมือนถ่านหินดำมานานหลายวัน ฉันต้องเสียอะไรไปมากมาย แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือกามโรคและลูกหนึ่งคน ถ้าไม่ใช้เพราะเขา ฉันจะทุกข์ทรมานขนาดนี้ได้อย่างไร……”

ยิ่งคิด เธอก็ยิ่งเกลียดเย่เฉินจนกัดฟันกรอด

ดังนั้น เมื่อเห็นเย่เฉินมาซื้อของ เธอจึงพูดอย่างเย็นชา“รบกวนเปลี่ยนเคาน์เตอร์แคชเชียร์ค่ะ เคาน์เตอร์ของฉันหยุดให้บริการชั่วคราวค่ะ!”

เย่เฉินไม่โกรธ แต่หัวเราะพลางพูดขึ้นมาว่า“คุณป้าครับ นี่มันคือการรังแกคนดีไม่ใช่หรอครับ?เราเข้าแถวมานานขนาดนี้ จนมาถึงข้างหน้า ก่อนหน้านี้ก็มีคนเยอะแยะที่คิดเงินแล้วจากไป ทำไมพอถึงตาเราถึงหยุดให้บริการชั่วคราวล่ะครับ?”