ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1892
เย่เฉินจึงถามเขาไปว่า“คุณพ่อครับ พ่อมีแผนจะทำอะไรเหรอครับ?”
เย่เฉินไม่รู้ว่าอารมณ์ของเซียวฉางควนตอนนี้เป็นอย่างไร เห็นเพียงแค่เขารู้สึกทนไม่ได้ จึงคิดว่าเขาอาจจะอยากยื่นมือช่วยหญิงชรา
เวลานี้เอง เห็นเพียงแค่เซียวฉางควนถอนหายใจยาวๆ แล้วพูดว่า“เห็นแม่แท้ๆของตัวเองมีชีวิตอย่างทุกวันนี้ แล้วยังต้องทำงานแบบนี้ ฉันผู้ซึ่งเป็นลูกชาย ก็ต้องเจ็บปวดหัวใจอยู่แล้ว อีกทั้งยังเฝ้าดูอย่างนิ่งดูดาย”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ เซียวฉางควนก็พูดตัดบท แล้วปิดตา เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“แต่ว่านะ ฉันมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!เมื่อกี้เป็นแค่ภาพลวงตา”
พูดจบ เขาก็รีบหันหลัง แล้วพูดกับเย่เฉินว่า“ลูกเขย เรารีบไปซื้อวัตถุดิบทำอาหารเถอะ สำหรับพวกผักสด เราไปซื้อซูเปอร์มาร์เก็ตอีกร้านเถอะ นายว่าไง?”
มีหรือที่เย่เฉินจะไม่เข้าใจความหมายของเขา จึงรีบยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า“ใช่ครับพ่อ ผมเห็นด้วยกับพ่อครับ ผักของซูเปอร์เก็ตร้านนี้ไม่สดเลย เดี๋ยวเราไปซื้อผักอีกร้านเถอะครับ ไปดูกันว่ามีกุ้งบอสตันล็อบสเตอร์ที่ใหญ่ๆไหม ถ้ามีเราซื้อกลับบ้านสักสองสามตัวนะครับ!”
เซียวฉางควนหัวเราะอิๆ แล้วชี้ไปที่เย่เฉิน พลางพูดอย่างถอนหายใจ“นายรู้ใจฉันจริงๆ!ไปกันเถอะ เราไปซื้อกุ้งล็อบสเตอร์กัน!”
ถึงแม้ภายในใจของเซียวฉางควน จะรู้สึกเห็นใจอยู่ ต่อสิ่งที่แม่ของตนเองต้องประสบพบเจอ
แต่ว่า เขาไม่ใช่คนโง่
หลายปีมานี้ใบหน้าของหญิงชรา เขาเห็นมันอย่างชัดเจนแล้ว
ตอนที่ไล่ตนเองทั้งครอบครัวออกจากบ้าน ไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย ยิ่งไม่เห็นแก่ความเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข
ตอนที่หลอกเซียวชูหรัน ลงมือได้อย่างโหดร้ายเลือดเย็น
ต่อมา ตระกูลเซียวล้มเหลว เพื่อที่หล่อนจะได้พักอาศัยอยู่ในคฤหาสน์Tomson Rivieraของตนเอง หล่อนคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบ ทำเรื่องน่ารังเกียจมามากมาย
ใบหน้าเหล่านี้ เซียวฉางควนเบื่อที่จะเห็นเต็มทนแล้ว
พูดจบ ก็ก้มลงไปที่ลิ้นชักที่อยู่ข้างๆ หยิบถุงพลาสติกใบใหญ่มาสี่ใบยื่นให้กับเซียวฉางควน
เซียวฉางควนรับถุงพลาสติกไป แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็พูดอย่างตกใจ“อั้ยหยา พี่สะใภ้ใหญ่?ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ครับ!?”
“ห้ะ?!นะ……นายหรอเนี่ย?!”
หน้าเคาน์เตอร์แคชเชียร์ เฉียนหงเย่นสวมเสื้อกั๊กของพนักงานซูเปอร์มาร์เก็ต เมื่อเห็นเซียวฉางควน ที่ตกใจจนอ้าปากตาค้างเช่นกัน!
เธอไม่เคยคิดฝันว่า ตนเองจะถูกบีบบังคับ ให้ออกมาวิ่งหางานพาร์ทไทม์ทำเช่นนี้ ทำหน้าที่เป็นพนักงานแคชเชียร์ แล้วเธอจะได้พบกับเซียวฉางควน!
มองดูชายหนุ่มอีกคนที่กำลังเอาของออกจากรถเข็น นั่นมันลูกเขยสวะของตระกูลเซียวไม่ใช่เหรอ?!
เมื่อเฉียนหงเย่นมองเห็นเย่เฉินหยิบถุงพลาสติกหนาที่มีกุ้งบอสตันล็อบส์เตอร์ชั้นดีหลายตัวออกมา ในใจของเธอจะมีความคดขมขื่น“ฉันหิวมาหนึ่งวันหนึ่งคืน และยืนหิวมาตลอดทั้งเช้า จนถึงตอนนี้ยังไม่มีอาหารกลางวันของซูเปอร์มาร์เก็ต พวกเขาน่ะสิ ยังซื้อกุ้งล็อบส์เตอร์เต็มถุงใหญ่!สองครอบครัวที่ใช้ชีวิตอยู่ในTomson Rivieraเหมือนกัน แต่คุณภาพชีวิตช่างแตกต่างกันเหลือเกิน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...