ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1895

ผู้จัดการแคชเชียร์ของซูเปอร์มาร์เก็ตพอได้ยินดังนั้น เขาจึงเข้าใจได้ในทันที

"ที่แท้ เฉียนหงเย่นไม่เพียงแค่มีปัญหากับลูกค้า แต่ยังด่าลูกค้า แล้วยังโกหกฉัน ต่อหน้าลูกค้า นี่มันไร้เหตุผลเกินไปแล้วนะ!”

"คนแบบนี้ เก็บเธอไว้ทำงานนี้ต่อไป ไม่รู้ว่าจะล่วงเกินลูกค้าไปอีกเท่าไร ดีไม่ดีสุดท้ายอาจจะทำให้ฉันเดือดร้อนไปด้วย!”

"ไม่ได้!คนแบบนี้ต้องให้เธอรีบไสหัวออกไปซะ!”

เมื่อคิดได้ดังนั้น ผู้จัดการแคชเชียร์จึงพูดอย่างเด็ดขาดโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย"เฉียนหงเย่น ฉันใจดีให้เธอทำงานพาร์ทไทม์ คิดไม่ถึงว่าทัศนคติของเธอที่มีต่อลูกค้าจะแย่ขนาดนี้!ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันว่าเธอไม่ต้องทำแล้วล่ะ รีบส่งมอบกุญแจเคาน์เตอร์แคชเชียร์ ตอนนี้ถอดเสื้อกั๊กออก แล้วรีบออกไปซะ!”

เฉียนหงเย่นถึงกับเข่าทรุด!

คิดในใจ"ฉันมาหางานทำที่นี่ตั้งแต่เช้า เหนื่อยสายตัวแทบขาดใช้เวลาทำงานตลอดช่วงเช้า!”

"นี่มันใกล้จะถึงเวลากินข้าวเที่ยงแล้ว เธอยังรอคอยที่ได้ไปกินข้าวที่โรงอาหารของพนักงานให้หนำใจ เพื่อให้อิ่มท้อง คิดไม่ถึงว่าจะถูกผู้จัดการไล่ออก!”

"ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันไม่เพียงแค่ไม่มีอาหารกลางวัน แม้แต่เงินค่าจ้างวันละ150หยวน ก็หายวับไปตา!”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉียนหงเย่นจึงร้องไห้แล้วขอร้องอ้อนวอน"ผู้จัดการคะ!ฉันขอร้องล่ะค่ะ คุณอย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ ฉันต้องอาศัยงานนี้เพื่อหาเลี้ยงครอบครัว!”

พูดจบ เฉียนหงเย่นก็รีบจับแขนของผู้จัดการ แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้น"ผู้จัดการคะ สามีกับลูกชายของฉันนอนเป็นผักอยู่บนเตียงที่บ้าน พวกเขาไม่มีอะไรลงท้องมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว รอให้ฉันหาเงินกลับบ้านเพื่อซื้อข้าวกรอกหม้อ!ได้โปรดเมตตาเถอะค่ะ ให้อภัยฉันสักครั้งเถอะ ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว!”