ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1905

เมื่อเห็นว่าเซียวฉางควนหนีไปแล้ว ก็ทำให้นายหญิงใหญ่เซียวโมโหแทบบ้า

ในใจของเธอตะโกนร้องอย่างเศร้าเสียใจ：“มีลูกชายแบบนี้ที่ไหนกัน！แม่แท้ๆของตนถูกคนอื่นตบก็ไม่สนใจ？นี่ยังเป็นคนอยู่ไหม？แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็สู้ไม่ได้！”

แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามเธอ ในเวลานี้กลัวจนหัวหดแล้ว

หล่อนไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเซียวฉางควนกับนายหญิงใหญ่เซียวนั้นระหองระแหง เพียงแต่หล่อนฟังออกว่าเขาทั้งสองเป็นแม่ลูกกัน

ในใจของหล่อนตื่นตระหนกอย่างมากและกำลังคิดว่า：“ยายแก่คนนี้กับผู้ชายคนนั้นเป็นแม่ลูกกันแท้ๆ แต่ทำไมถึงอาศัยอยู่คนละคฤหาสน์ล่ะ อีกทั้งยังซื้อคฤหาสน์ที่ดีที่สุดทั้งสองหลังติดกัน หลังที่หนึ่งเลขที่A04 อีกหลังหนึ่งเลขที่A05 พวกเขาเป็นครอบครัวแบบไหนกันแน่？ครอบครัวนี้หาเงินได้เท่าไหร่？มีอำนาจที่คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังมากขนาดไหน？”

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หล่อนก็ยิ่งรู้สึกเสียใจกับการกระทำที่เมื่อสักครู่นี้ทำกับนายหญิงใหญ่

ดังนั้น หล่อนจึงรีบกดเสียงลงต่ำพลางพูดขอโทษ：“นายหญิงใหญ่ ต้องขอโทษจริงๆนะคะ...ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเป็นผู้อยู่อาศัยของคฤหาสน์ในชุมชนแห่งนี้ ...เมื่อสักครู่นี้เป็นความผิดของฉันเอง คุณอย่าได้ถือสาเลยนะคะ...”

นายหญิงใหญ่เซียวด่าด้วยความโกรธว่า：“คุณตบฉันไปทีหนึ่ง จากนั้นพูดขอโทษแค่ประโยคเดียวแล้วเรื่องมันจะจบงั้นเหรอ？”

ผู้หญิงคนนั้นจึงรีบถามขึ้นด้วยความร้อนใจว่า：“แล้วคุณอยากจะให้แก้ไขยังไงคะ...หรือไม่คุณลองพูดมาก็ได้ค่ะว่าฉันต้องทำยังไงถึงจะสามารถลดทอนความโกรธของคุณลงได้？ถ้าอย่างนั้นคุณชกฉันเถอะคะ ไม่ว่าคุณจะชกฉันกี่ครั้ง ฉันก็จะไม่ตอบกลับ！”

นายหญิงใหญ่เซียวกัดฟัน ในเวลานั้นเธอแทบอยากจะพุ่งเข้าไปชกหน้าหล่อนให้เสียโฉม

แต่ว่า เมื่อเธอคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว：“แม้ว่าการที่เธอชกหล่อนจะสามารถคลายความโกรธของเธอลงไปได้บ้าง แต่ว่าก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไรในความเป็นจริง...สู้ให้หล่อนชดใช้ด้วยเงินน่าจะสอดคล้องกับความเป็นจริงมากกว่า！”

เมื่อคิดถึงจุดนี้นายหญิงใหญ่เซียว พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า：“คุณด่าฉัน แล้วยังตบฉันอีก เรื่องๆนี้คุณก็ควรที่จะชดเชยให้ฉันบ้างถึงจะถูกต้องใช่ไหม？”

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าอย่างไม่ลังเล：“คุณพูดถูกค่ะ！ฉันยินดีที่จะชดใช้ให้กับคุณ！คุณบอกตัวเลขมาเลย ต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันจะชดใช้ให้กับคุณ...”

เดิมทีนายหญิงใหญ่เซียวต้องการเรียกเงิน 1หมื่นหยวน