ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1909
เซียวชูหรันกับต่งรั่งหลินรู้จักกันมาหลายปีแล้ว ทำให้เธอรู้เรื่องครอบครัวของหล่อนอยู่บ้าง เมื่อได้ยินหล่อนพูดขึ้นว่าจะพาพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องมาด้วย ก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า：“รั่งหลิน ลูกพี่ลูกน้องที่คุณพูดถึงคงไม่ใช่ขงเต๋อหลงหรอกนะ？”
ต่งรั่งหลินยิ้มพลางพูดขึ้นว่า：“ก็เขานั้นแหละ”
“อ่า？”จู่ๆสมองของเซียวชูหรันก็คิดถึงลักษณะของลูกผู้ลากมากดีคนนั้น พลางถามขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า：“พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของคุณทำอะไรที่เมืองจินหลิง？”
ต่งรั่งหลินตอบว่า：“เขาหนะเหรอ อยู่ที่เมืองเย่นจิงนาน ชอบหาเรื่องใส่ตัว ก็เลยมาฝึกฝนที่เมืองจินหลิงสักพักหนึ่ง”
เซียวชูหรันถามขึ้นด้วยความแปลกใจว่า：“ฝึกฝน？ฝึกฝนยังไงเหรอ？”
ต่งรั่งหลินยิ้มพลางพูดขึ้นว่า：“ก็ใช้ชีวิตที่ยากลำบากไง ตอนนี้เช่าที่พักอยู่ที่หมู่บ้านชุมชน สภาพแวดล้อมลำบากไม่น้อยเลย”
เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดขึ้นว่า：“พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของคุณเป็นคนเอาแต่ใจขนาดนี้ แน่นอนว่าให้เขาพักอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านชุมชนสำหรับเขาแล้วคงเป็นเรื่องที่ทรมานไม่น้อยเลย？แน่นอนว่าคงไม่ใช่เป็นการตัดสินใจด้วยตนเองของเขา ใครเป็นคนทำเรื่องนี้กันแน่？”
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจไม่มากก็น้อย
เพราะว่าคนที่เป็นตัวตั้งตัวตีให้ขงเต๋อหลงมาใช้ชีวิตที่เมืองจินหลิงก็คือเขา
ในเวลานี้ต่งรั่งหลินยิ้มพลางพูดขึ้นว่า：“พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉันไปล่วงเกินคนใหญ่คนโตในเมืองเย่นจิงเข้า เขาก็เลยยื่นข้อเสนอให้พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉันมาใช้ชีวิตอย่างยากลำบากอยู่ที่เมืองจินหลิง วันนี้ฉันจะกลับไปฉลองตรุษจีนที่เย่นจิง เขาก็เลยจะต้องอยู่ที่นี่คนเดียว”
เซียวชูหรันเม้มริมฝีปากยิ้มพลางพูดขึ้นว่า：“พูดตามตรงนะรั่งหลิน พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของคุณคนนั้น ปกติชอบทำตัวเย่อหยิ่งจนเกินไป หากครั้งนี้สามารถถ่อมตัวลงหน่อยได้ ก็คงจะเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อย”
“ใช่แล้ว”ต่งรั่งหลินหัวเราะฮ่าๆพลางพูดขึ้นว่า：“เดี๋ยวอีกสักพักไปถึงบ้านของคุณ คุณก็อย่าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าเขาล่ะ ไว้หน้าเขาหน่อยก็แล้วกัน”
เซียวชูหรันรีบพูดขึ้นว่า：“วางใจเถอะ ฉันรู้”
“งั้นเหรอ？”เซียวชูหรันยิ้มแล้วถามขึ้นว่า：“ถ้างั้นคุณได้มีปฏิสัมพันธ์กับเขาไหม？”
เย่เฉินยิ้มพลางพูดขึ้นว่า：“ก็แค่คุยกันสองสามประโยค ไม่มีมีปฏิสัมพันธ์อะไรกันมาก”
เซียวชูหรันพยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า：“พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของหล่อน มีนิสัยที่คนไม่ค่อยชอบนัก ก็แค่ที่บ้านมีเงินหน่อยก็ทำตัวโอ้อวดปกติแล้วเวลาที่พูดคุยก็มักจะตั้งจมูกคุยกับคนอื่น ทำตัวเป็นจุดสนใจเป็นพิเศษ อีกสักพักหากเขาอวดเก่งใส่คุณ คุณก็อย่าได้เก็บเอาใส่ใจ ในเมื่อแขกมาเยือน อีกทั้งเป็นวันตรุษจีน คุณอย่ามีปัญหากับเขาอย่างเด็ดขาดเลยนะคะ”
เย่เฉินยิ้มอ่อน：“วางใจเถอะ ผมรู้แล้ว”
...
ในเวลานี้ขงเต๋อหลงกำลังขับรถเบนซ์รุ่นเก่าที่ตี้เหากรุ๊ปจัดเตรียมให้กับต่งรั่งหลินและขับตามที่GPSบอกเพื่อมุ่งไปยังTomson Riviera
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...