ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 192

บทที่ 192 คุณไม่มีปัญญาซื้อสักคัน（2）

เขามีความคิดเป็นอื่นต่อเซียวชูหรันมาตลอด และก็รู้ว่าเย่เฉินเป็นใคร เพียงแต่แค่ไม่เคยเห็นมาก่อน

ได้รู้ว่าคนตรงหน้าก็คือสามียากจนคนนั้นของเซียวชูหรัน เกาจวิ้นเว่ยจึงมองดูเย่เฉิน แล้วทำเป็นถามขึ้นอย่างแปลกใจว่า “ไม่รู้ว่าตนนี้คุณเย่ทำงานอยู่ที่ไหน?”

เย่เฉินพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ผมเป็นแค่คนตกงาน”

จางเจวียนพูดขึ้นอย่างไม่พอใจอยู่ด้านข้างว่า “งั้นก็แสดงว่ารอให้ภรรยาเลี้ยงหรือ?”

สายตาเกาจวิ้นเว่ยฉายแววไม่พอใจ เมื่อก่อนตอนที่เซียวชูหรันยังอยู่ที่บริษัทเซียวซื่อ เขาก็รู้สึกดีกับเซียวชูหรัน ตอนนี้ได้ยินว่าเซียวชูหรันออกมาเปิดบริษัทเองแล้ว เขาจึงตั้งใจเข้าหาเซียวชูหรัน เสนองานว่าจะทำการต่อเติมศูนย์นิทรรศการใหม่ แล้วเชื้อเชิญเซียวชูหรันมา

คิดว่าตนเองได้มีโอกาสแสดงความมั่งคั่งของตนต่อหน้าเซียวชูหรัน จึงมองดูเย่เฉิน พร้อมยิ้มพูดขึ้นว่า “เย่เฉิน ที่จริงวันนี้คุณไม่ควรมาที่นี่ วันนี้คนที่มาร่วมงานมอเตอร์โชว์ ล้วนเป็นคนที่มีหน้ามีตามีอิทธิพลในเมืองจินหลิง เป็นแค่เขยแต่งเข้าแล้วมาที่นี่ ไม่เป็นการทำให้ชูหรันเสียหน้าหรือ?”

เซียวชูหรันได้ยินประโยคนี้แล้ว สีหน้าดูแย่ลงทันที เธอคิดไม่ถึงว่าเกาจวิ้นเว่ยจะพูดจาเสียดสีเย่เฉิน ในใจจึงไม่ค่อยพอใจ

แต่ไม่รอให้เซียวชูหรันได้พูดอะไร สายตาของเย่เฉินก็เยือกเย็นลง พร้อมพูดขึ้นว่า “นิทรรศการแบบนี้ดูดีมากหรือ? หากไม่ใช่เพราะรถของผมอยู่ที่นี่ ต่อให้เชิญผมก็ไม่มา”

“รถของคุณอยู่ที่นี่? คุณไม่ดูสถานะของตัวเองเลยหรือ?”

จางเจวียนที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นมาอย่างดูถูกว่า “คุณไม่รู้หรือว่ารถที่นำมาโชว์ที่นี่ ล้วนเป็นรถราคาเริ่มต้นที่หลักล้านหรือ? ฉันว่าคนจนๆอย่างคุณ แม้แต่ล้อรถที่นี่ก็ไม่มีปัญญาซื้อ”