ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1938

โชคดีที่บ้านของกู้ชิวอี๋อยู่ในเย่นจิง และช่วงเวลาการแสดงของเธอก็ดีมาก ตอนนี้เธอรีบกลับไป ก็ยังไม่เลยเวลาส่งท้ายปีเก่า ยังสามารถไปอยู่เฝ้าส่งท้ายปีเก่ากับครอบครัวได้จนถึงเที่ยงคืน

ดังนั้นเย่เฉินจึงตอบเธอว่า “งั้นคุณก็รีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนคุณลุงคุณป้าเถอะ ฝากคำอวยพรถึงคุณลุงคุณป้าแทนผมด้วย ขอให้พวกเขาและคุณ มีความสุขมากๆ ในวันปีใหม่!”

กู้ชิวอี๋ก็ตอบด้วยว่า “ขอบคุณพี่เย่เฉิน และก็ขอให้คุณมีความสุขในวันปีใหม่เช่นกัน!”

หลังจากนั้น เย่เฉินก็เก็บโทรศัพท์ และจดจ่อกับการดูรายการชุนหว่านกับเซียวชูหรันภรรยาของเขา

เมื่อตอนที่กำลังจะถึงเที่ยงคืน เซียวฉางควนก็พูดด้วยอารมณ์ว่า “เฮ้ ถึงแม้ว่าการห้ามจุดประทัดในปัจจุบันนี้ถึงแม้จะเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม แต่มันก็ทำให้วันตรุษจีนมีบรรยากาศที่ลดลงเล็กน้อย น่าเสียดายน่าเสียดายจังเลย......”

“ใช่” เซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “เมื่อตอนที่ฉันยังเด็กฉันชอบกลิ่นดอกไม้ไฟที่ระเบิดด้วยประทัดมากเป็นพิเศษ และตอนนี้ฉันแทบไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีกแล้ว”

เย่เฉินกล่าวว่า “แม้ว่าในเขตเมืองจะไม่ได้รับอนุญาตให้จุดประทัดแล้ว แต่ในเขตชานเมืองก็ยังสามารถทำได้ คุณอยากจะไปเฉลิมฉลองด้วยประทัดในเขตชานเมืองสักหน่อยไหม?”

ดวงตาของเซียวชูหรันสว่างขึ้น แล้วก็หรี่ลงอีกครั้ง แล้วส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่เอาแล้วดีกว่า ในเวลานี้ทุกคนต่างก็ใช้เวลาฉลองเทศกาลอยู่ในบ้าน และจะไปหาประทัดได้ที่ไหนล่ะ......”

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่งข้อความถึงเฉินจื๋อข่าย และถามเขาว่า “เหล่าเฉิน ในสต๊อกโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงของคุณพอมีดอกไม้ไฟและประทัดอยู่บ้างหรือเปล่า?”

เฉินจื๋อข่ายตอบกลับในทันที “มีครับคุณชาย คุณต้องการเหรอ? ”

“ใช่” เย่เฉินกล่าวว่า “ภรรยาของผมอยากจะไปเล่นประทัดที่ชานเมือง”

เฉินจื๋อข่ายรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมจะส่งไปให้คุณ”

“ไม่เป็นไร” เย่เฉินพูดว่า “คุณฉลองเทศกาลของคุณให้มีความสุขไปเลย อย่าเสียเวลาที่อยู่กับคนในครอบครัวของคุณเพราะผมเลย”