ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1938
โชคดีที่บ้านของกู้ชิวอี๋อยู่ในเย่นจิง และช่วงเวลาการแสดงของเธอก็ดีมาก ตอนนี้เธอรีบกลับไป ก็ยังไม่เลยเวลาส่งท้ายปีเก่า ยังสามารถไปอยู่เฝ้าส่งท้ายปีเก่ากับครอบครัวได้จนถึงเที่ยงคืน
ดังนั้นเย่เฉินจึงตอบเธอว่า “งั้นคุณก็รีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนคุณลุงคุณป้าเถอะ ฝากคำอวยพรถึงคุณลุงคุณป้าแทนผมด้วย ขอให้พวกเขาและคุณ มีความสุขมากๆ ในวันปีใหม่!”
กู้ชิวอี๋ก็ตอบด้วยว่า “ขอบคุณพี่เย่เฉิน และก็ขอให้คุณมีความสุขในวันปีใหม่เช่นกัน!”
หลังจากนั้น เย่เฉินก็เก็บโทรศัพท์ และจดจ่อกับการดูรายการชุนหว่านกับเซียวชูหรันภรรยาของเขา
เมื่อตอนที่กำลังจะถึงเที่ยงคืน เซียวฉางควนก็พูดด้วยอารมณ์ว่า “เฮ้ ถึงแม้ว่าการห้ามจุดประทัดในปัจจุบันนี้ถึงแม้จะเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม แต่มันก็ทำให้วันตรุษจีนมีบรรยากาศที่ลดลงเล็กน้อย น่าเสียดายน่าเสียดายจังเลย......”
“ใช่” เซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “เมื่อตอนที่ฉันยังเด็กฉันชอบกลิ่นดอกไม้ไฟที่ระเบิดด้วยประทัดมากเป็นพิเศษ และตอนนี้ฉันแทบไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีกแล้ว”
เย่เฉินกล่าวว่า “แม้ว่าในเขตเมืองจะไม่ได้รับอนุญาตให้จุดประทัดแล้ว แต่ในเขตชานเมืองก็ยังสามารถทำได้ คุณอยากจะไปเฉลิมฉลองด้วยประทัดในเขตชานเมืองสักหน่อยไหม?”
ดวงตาของเซียวชูหรันสว่างขึ้น แล้วก็หรี่ลงอีกครั้ง แล้วส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่เอาแล้วดีกว่า ในเวลานี้ทุกคนต่างก็ใช้เวลาฉลองเทศกาลอยู่ในบ้าน และจะไปหาประทัดได้ที่ไหนล่ะ......”
เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่งข้อความถึงเฉินจื๋อข่าย และถามเขาว่า “เหล่าเฉิน ในสต๊อกโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงของคุณพอมีดอกไม้ไฟและประทัดอยู่บ้างหรือเปล่า?”
เฉินจื๋อข่ายตอบกลับในทันที “มีครับคุณชาย คุณต้องการเหรอ? ”
“ใช่” เย่เฉินกล่าวว่า “ภรรยาของผมอยากจะไปเล่นประทัดที่ชานเมือง”
เฉินจื๋อข่ายรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมจะส่งไปให้คุณ”
“ไม่เป็นไร” เย่เฉินพูดว่า “คุณฉลองเทศกาลของคุณให้มีความสุขไปเลย อย่าเสียเวลาที่อยู่กับคนในครอบครัวของคุณเพราะผมเลย”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดด้วยความรักใคร่ว่า “ไม่เป็นไร รออยู่ที่บ้านนะ แล้วสามีจะกลับมาอย่างรวดเร็ว”
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นหยิบกุญแจรถของเซียวชูหรัน และก้าวออกจากบ้าน
เซียวชูหรันยังคงต้องการที่จะหยุดเขา แต่เมื่อเห็นว่าเขาเดินไปอย่างเร็ว และก็ได้ออกจากประตูไปแล้วในชั่วพริบตา ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ และคอยเตือนเขาว่า “คุณขับรถช้าหน่อยนะ ไม่ต้องรีบเลยนะ!”
เสียงของเย่เฉินดังมาจากนอกประตู “ได้ครับภรรยา ผมรู้แล้วครับ!”
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินจากไป หม่าหลันก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ชูหรัน แม่พูดตามตรงนะ เย่เฉินดีกับคุณมากจริงๆ เลย......”
หลังจากพูด หม่าหลันก็พูดด้วยอารมณ์อีกครั้งว่า “ก่อนหน้านี้ แม่มักจะรู้สึกว่าเย่เฉินไม่ดีพอ และไม่คู่ควรกับคุณ คุณควรหาคุณชายใหญ่ของตระกูลที่ร่ำรวยมาแต่งงานเพื่อถือว่าเป็นการแต่งงานที่ดี....แต่แม่พึ่งเข้าใจในตอนนี้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดในการแต่งงานคือรากฐานของความสัมพันธ์ เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญขนาดนั้น สิ่งสำคัญก็คือ เขาต้องปฏิบัติต่อคุณดั่งสมบัติ คุณถึงจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข.....”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...