ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1958

ทางด้านคุณท่านซ่งกำลังเตรียมเข้านอน

ตั้งแต่ที่รับประทานยาอาวุวัฒนะ ร่างกายของเขาก็ยิ่งแข็งแรง แต่ว่ามันก็ทำให้เขารักสุขภาพมากยิ่งขึ้น ดังนั้นเขาจึงมีแนวคิดเกี่ยวกับสุขภาพว่านอนเร็วตื่นเร็ว ในทุกๆวันเขาจึงเข้านอนค่อนข้างเร็ว

เมื่อได้รับสายโทรศัพท์จากเย่เฉินอย่างกะทันหัน เขาจึงรีบกดรับสาย แล้วเอ่ยพูดว่า “ไอหยา อาจารย์เย่ โทรมาดึกขนาดนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

เย่เฉินเอ่ยพูดว่า “คุณท่านซ่ง ผมรบกวนถามอะไรหน่อยครับตอนนี้หวั่นถิงทำอะไรอยู่? ทำไมจู่ๆถึงติดต่อเธอไม่ได้เลย?”

“หวั่นถิง?” คุณท่านซ่งพูดขึ้นมาอย่างแปลกใจ “ตอนเย็นๆยังติดต่อกันอยู่เลย ตอนนี้เธออยู่ที่โตเกียว ไปคุยเจรจาเรื่องร่วมงานกับบริษัทนิปปอนสตีน่ะ”

เย่เฉินเอ่ยพูดว่า “ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้หวั่นถิงส่งข้อความเสียงมาหาผม จู่ๆก็พูดเรื่องชาติหน้าอะไรพวกนั้น แล้วหลังจากนั้นผมก็ตอบเธอกลับไป แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ผมสงสัยว่าหวั่นถิงอาจจะประสบอุบัติเหตุอยู่ที่โตเกียว”

“ประสบอุบัติเหตุ?！”

คุณท่านซ่งลุกพรวดขึ้นมาจากเตียงทันที เอ่ยถามออกไปว่า “อาจารย์เย่ ข้อความเสียงที่เธอส่งไปหาคุณ ได้บอกไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่มีครับ” เย่เฉินพูดเสียงต่ำว่า “นี่แหละคือสิ่งที่ผมกังวลที่สุด ในข้อความเสียงที่เธอส่งมาไม่ได้บอกรายละเอียดชัด แต่มันทำให้ผมรู้สึกได้ ว่าเธอกำลังบอกลาผม”

คุณท่านซ่งเอ่ยพูดอย่างเครียดๆว่า “ผมจะลองโทรไปถามผู้ช่วยเธอว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่！”

“ครับ ได้เรื่องอะไร รบกวนแจ้งผมทันทีเลยนะครับ!”

คุณท่านซ่งวางสายไปแล้ว จากนั้นก็ลองโทรหาซ่งหวั่นถิงก่อนเป็นอันดับแรก

ผลลัพธ์เป็นอย่างที่เย่เฉินพูด โทรหาซ่งหวั่นถิงไม่ติดเลยสักนิด

หัวใจของคุณท่านซ่งพลันชาวาบ จากนั้นก็รีบโทรไปหาเฉินย่านผู้ช่วยของซ่งหวั่นถิง

เฉินย่านเป็นผู้ช่วยคนสนิทและเป็นมือซ้ายของซ่งหวั่นถิง ถ้าหากว่าซ่งหวั่นถิงเกิดอะไรขึ้นน เธอต้องรู้เรื่องอย่างแน่นอน

แต่เรื่องที่ทำให้คุณท่านซ่งกังวลมากกว่าเดิมก็คือ เบอร์ของเฉินย่านก็โทรไม่ติด