ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1958
ทางด้านคุณท่านซ่งกำลังเตรียมเข้านอน
ตั้งแต่ที่รับประทานยาอาวุวัฒนะ ร่างกายของเขาก็ยิ่งแข็งแรง แต่ว่ามันก็ทำให้เขารักสุขภาพมากยิ่งขึ้น ดังนั้นเขาจึงมีแนวคิดเกี่ยวกับสุขภาพว่านอนเร็วตื่นเร็ว ในทุกๆวันเขาจึงเข้านอนค่อนข้างเร็ว
เมื่อได้รับสายโทรศัพท์จากเย่เฉินอย่างกะทันหัน เขาจึงรีบกดรับสาย แล้วเอ่ยพูดว่า “ไอหยา อาจารย์เย่ โทรมาดึกขนาดนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
เย่เฉินเอ่ยพูดว่า “คุณท่านซ่ง ผมรบกวนถามอะไรหน่อยครับตอนนี้หวั่นถิงทำอะไรอยู่? ทำไมจู่ๆถึงติดต่อเธอไม่ได้เลย?”
“หวั่นถิง?” คุณท่านซ่งพูดขึ้นมาอย่างแปลกใจ “ตอนเย็นๆยังติดต่อกันอยู่เลย ตอนนี้เธออยู่ที่โตเกียว ไปคุยเจรจาเรื่องร่วมงานกับบริษัทนิปปอนสตีน่ะ”
เย่เฉินเอ่ยพูดว่า “ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้หวั่นถิงส่งข้อความเสียงมาหาผม จู่ๆก็พูดเรื่องชาติหน้าอะไรพวกนั้น แล้วหลังจากนั้นผมก็ตอบเธอกลับไป แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ผมสงสัยว่าหวั่นถิงอาจจะประสบอุบัติเหตุอยู่ที่โตเกียว”
“ประสบอุบัติเหตุ?！”
คุณท่านซ่งลุกพรวดขึ้นมาจากเตียงทันที เอ่ยถามออกไปว่า “อาจารย์เย่ ข้อความเสียงที่เธอส่งไปหาคุณ ได้บอกไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”
“ไม่มีครับ” เย่เฉินพูดเสียงต่ำว่า “นี่แหละคือสิ่งที่ผมกังวลที่สุด ในข้อความเสียงที่เธอส่งมาไม่ได้บอกรายละเอียดชัด แต่มันทำให้ผมรู้สึกได้ ว่าเธอกำลังบอกลาผม”
คุณท่านซ่งเอ่ยพูดอย่างเครียดๆว่า “ผมจะลองโทรไปถามผู้ช่วยเธอว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่！”
“ครับ ได้เรื่องอะไร รบกวนแจ้งผมทันทีเลยนะครับ!”
คุณท่านซ่งวางสายไปแล้ว จากนั้นก็ลองโทรหาซ่งหวั่นถิงก่อนเป็นอันดับแรก
ผลลัพธ์เป็นอย่างที่เย่เฉินพูด โทรหาซ่งหวั่นถิงไม่ติดเลยสักนิด
หัวใจของคุณท่านซ่งพลันชาวาบ จากนั้นก็รีบโทรไปหาเฉินย่านผู้ช่วยของซ่งหวั่นถิง
เฉินย่านเป็นผู้ช่วยคนสนิทและเป็นมือซ้ายของซ่งหวั่นถิง ถ้าหากว่าซ่งหวั่นถิงเกิดอะไรขึ้นน เธอต้องรู้เรื่องอย่างแน่นอน
แต่เรื่องที่ทำให้คุณท่านซ่งกังวลมากกว่าเดิมก็คือ เบอร์ของเฉินย่านก็โทรไม่ติด
ซ่งหรงวี่พยักหน้า จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ติดต่อไปหาหัวหน้าแผนกทรัพยากรบุคคลแล้วเอ่ยพูดว่า “มีเบอร์ติดต่อคนชื่อเสี่ยวฮุ่ยที่ไปญี่ปุ่นกับซ่งหวั่นถิงไหม?"
อีกฝ่ายตอบกลับมาว่า “มีครับคุณชาย ให้ผมส่งให้เลยไหมครับหรือว่ายังไง?”
ซ่งหรงวี่เอ่ยขึ้นมาว่า “ส่งมาตอนนี้เลย！”
ไม่นาน อีกฝ่ายก็ส่งช่องทางติดต่อมาให้ซ่งหรงวี่
ซ่งหรงวี่รีบติดต่อไปในทันที แต่รออยู่นาน ปลายสายก็มีแต่สัญญาณตอบกลับมาว่า “ขออภัยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากหมายเลข.....”
ซ่งหรงวี่มองมาที่คุณท่านซ่งอย่างเครียดๆ แล้วพูดว่า “คุณปู่ครับ....ผู้ช่วยสองคนที่ติดตามหวั่นถิงไปด้วยโทรหาใครไม่ติดสักคนเลย นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่....”
คุณท่านซ่งเหงื่อออกท่วมหัว เขาบีบมือตัวเองแน่น พึมพำออกมาว่า “แย่แล้วๆ！ ต้องเกิดเรื่องขึ้นกับหวั่นถิงแน่ๆ！ ทีนี้ต้องทำยังไงดี...
ซ่งหรงวี่เอ่ยพูดอย่างไม่ลังเลว่า “คุณปู่ ให้ผมนำคนไปญี่ปุ่นตอนนี้เลยไหมครับ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...