ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1957
ในขณะที่ซ่งหวั่นถิงรอดพ้นจากความตายมาได้อย่างหวุดหวิดที่เขตนิชิทามะโตเกียวในญี่ปุ่น ทางด้านเย่เฉินกำลังเตรียมตัวแช่น้ำพุร้อนอยู่ที่คฤหาสน์น้ำพุร้อนช็องเซลี
คนที่อยู่ในสระด้วยกัน ยังมีเซียวชูหรันภรรยาของเขา
เย่เฉินใส่แค่กางเกงตัวเดียว ส่วนเซียวชูหรันใส่ชุดว่ายน้ำวันพีซ เหมือนตอนที่พวกเขาเคยแช่ด้วยกันกับต่งรั่งหลิน
หุ่นอรชรเปิดเผยต่อหน้าเย่เฉิน ทำให้เซียวชูหรันรู้สึกเขินอาย
ความจริงแล้ว พวกเขาสองสามีภรรยาไม่ได้เตรียมตัวมาเพื่อแช่น้ำร้อนด้วยกันเลย
เย่เฉินคิดจะให้เซียวชูหรันมาแช่ก่อนด้วยซ้ำ ในตอนที่เซียวชูหรันเดินเข้ามาในชุดคลุมอาบน้ำ หม่าหลันก็เห็นเข้าพอดี จึงบอกให้เย่เฉินกับเซียวชูหรันมาแช่ด้วยกัน
เซียวชูหรันก้าวลงไปในน้ำร้อนก่อน เย่เฉินวางโทรศัพท์ของเธอและเขาเอาไว้ขอบสระ จากนั้นก็เตรียมก้าวลงไปในน้ำ
ขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ส่งเสียงขึ้นมา
เป็นข้อความจากวีแชท
เขาเปิดดูจึงพบว่าเป็นข้อความจากซ่งหวั่นถิง
อีกอย่าง ยังเป็นข้อความเสียงอีกด้วย
มันทำให้เขารู้สึกอึดอัด
ส่งข้อความเสียงมาแบบนี้ ไม่เปิดฟังก็คงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าเปิดฟังตรงนี้ แล้วอีกฝ่ายพูดอะไรที่ทำให้ภรรยาของเขาเข้าใจผิด แบบนั้นจะทำยังไง?
ถ้าเสียบหูฟังอาจจะปลอดภัยหน่อย แต่แบบนั้นก็อาจทำให้เซียวชูหรันคิดมากได้
ดังนั้น เย่เฉินจึงทำได้เพียงกดแปลงเสียงข้อความเป็นตัวหนังสือ
สำเนียงของซ่งหวั่นถิงดีมาก บวกกับความอัจฉริยะของโปรแกรมแปลงเสียง ดังนั้นจึงสามารถถ่ายทอดสิ่งที่เธอพูดออกมาได้อย่างสมบูรณ์
เมื่อเย่เฉินได้อ่านข้อความเหล่านั้น ก็นิ่งอึ้งไปในทันที!
ใจของเย่เฉินกระตุกวูบ
ฟังจากเสียงแล้ว ซ่งหวั่นถิงกำลังมีเรื่องแน่ๆ!
เขารีบกดโทรหาซ่งหวั่นถิง แต่ปลายสายกลับขึ้นว่าไม่สามารถติดต่อได้！
เขารีบส่งข้อความไปหาซ่งหวั่นถิง แต่ผลลัพธ์ก็คือไม่มีการตอบกลับ!
ในใจของเย่เฉินเริ่มกระวนกระวาย
เขารู้ว่าซ่งหวั่นถิงอยู่ที่ญี่ปุ่น ตอนนี้ยังไม่กลับ ดังนั้นจึงพอจะคาดเดาได้ว่า มีเรื่องเกิดขึ้นกับซ่งหวั่นถิงอยู่ที่ญี่ปุ่น
ตอนนี้เขาไม่สามารถติดต่อเธอได้เลย สิ่งแรกที่เย่เฉินนึกได้ คือโทรไปถามสถานการณ์กับคุณท่านซ่ง
ดังนั้น เขาจึงรีบกดโทรไปหาคุณท่านซ่งในทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...