ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1956
สิ่งที่กำลังเกิดในตอนนี้เหมือนเมืองที่ตกอยู่ในความมืดเพราะไฟดับ ในวินาทีที่แหล่งจ่ายไฟกู้คืนมาได้ ทั่วทั้งเมืองก็พลันสว่างวาบ!
ในตอนที่ร่างกายของซ่งหวั่นถิงฟื้นตัวคืนมาอย่างรวดเร็ว รถที่เธอนั่งอยู่ ก็ตกลงก้นเหวในที่สุด
สภาพรถในตอนนี้ พังยับเยินอย่างสาหัส
หน้ารถบุบเข้ามารวมกับเบาะหน้า หน้าต่างรถทุกบานแตกละเอียด ตัวรถถูกก้อนหินครูดจนเป็นรูนับไม่ถ้วน
เนื่องจากกลิ้งหลายตลบรถจึงเปลี่ยนรูปร่าง ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างกับกระป๋องที่ถูกเหยียบ!
แต่ว่า สติของซ่งหวั่นถิงค่อยๆฟื้นคืนมา ซี่โครง แขนขาที่หัก บาดแผลต่างๆบนร่างกาย รวมไปถึงสมองและอวัยวะภายในที่ได้รับความเสียหาย ก็ฟื้นคืนสภาพกลับมาอย่างรวดเร็ว
ไม่นาน เธอก็มีแรงขยับตัว
เธอต้องการปลดเข็มขัดนิรภัยออก แต่หัวเข็มขัดกับตัวล็อกถูกบีบอัดเข้าด้วยกันจนไม่เป็นทรงเดิม เธอจึงไม่สามารถปลดเข็มขัดได้เลย
อีกอย่างเบาะที่เธอนั่งก็ถูกชนจนเปลี่ยนสภาพไปแล้วเหมือนกัน
แต่โชคดี ที่เข็มขัดนิรภัยรัดเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาทำให้ร่างกายของเธอไม่กระเด็นหลุดไปไหน จากนั้นเธอจึงมุดออกจากเบาะที่เปลี่ยนรูปทรงไปแล้ว
หน้าจอโทรศัพท์ที่ตกอยู่แนบเท้ายังคงสว่าง แม้ว่าหน้าจอจะแตกไปแล้ว แต่ถ้าหน้าจอยังติดอยู่ก็แปลว่ายังใช้งานได้
ดังนั้น ซ่งหวั่นถิงจึงหยิบขึ้นมา แล้วรีบออกไปนอกรถทันที!
ประตูรถพังไปแล้ว แต่กระจกรถทั้งสองข้างแตกออกจนกลายเป็นช่องโหว่
เธอจึงดิ้นรน ปีนออกไปนอกรถ
ในตอนนี้เอง เธอก็ได้ยินเสียงเหมือนน้ำไหล พร้อมกันนั้นก็ได้กลิ่นน้ำมันแสบจมูก
ถังน้ำมันของรถยนต์ มักจะอยู่ใต้ท้องรถ และส่วนใหญ่ทำมาจากพลาสติกวิศวกรรม
เชื้อเพลิงเริ่มเผาไหม้ตั้งแต่เครื่องยนต์ ลุกลามไปถึงบริเวณรอบๆที่มีน้ำมันไหลออกมา
เชื้อเพลิงเผาไหม้อย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตา เปลวไฟก็กลืนทั่วทั้งตัวรถตู้
ซ่งหว่านถิงหันกลับไปมองเปลวไฟที่กำลังลุกโชนด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา
ผู้ช่วยของเธอ รวมไปถึงคนขับรถนิสัยดีคนนั้น ตอนนี้ต่างก็อยู่ภายในรถ
แม้ซ่งหวั่นถิงจะรู้ว่า พวกเขาเสียชีวิตตั้งแต่ตอนชนแรกๆแล้ว แต่พอคิดว่าศพของพวกเขากำลังถูกเผาจนไม่เหลือซาก ซ่งหวั่นถิงก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนถูกมีดแทง
ไหนจะเฉินย่านอีกคน
เด็กสาวที่ก่อนหน้านี้ยังพูดว่าอยากเรียนถ่ายรูปกับเธอ ตอนนี้กลับพรากจากเธอไปเสียแล้ว...
ซ่งหวั่นถิงที่รอดตายมาได้ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น อย่างไม่สนใจเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ เธอยกมือขึ้นมาปิดหน้า แล้วร้องไห้ออกมาเหมือนจะขาดใจ...
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...