ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1955

ในตอนที่รถตู้ไหลตกลงหน้าผา หัวใจของซ่งหวั่นถิงก็บีบรัดจนถึงขั้นสุด

แต่ว่า ยิ่งอยู่ในสถานการณ์ใกล้ตายแบบนี้ สมองของเธอก็ยิ่งฉายภาพชัด

ในเวลานี้สมองของเธอโลดแล่นอย่างรวดเร็ว ในหัวคิดไปถึงเรื่องราวต่างๆมากมายภายในเวลาสั้นๆ

เพราะว่าทุกความคิดในหัวมันเร็วไปหมด เวลาที่มีจึงช้าลงเรื่อยๆ

ในตอนที่รถตู้ชนกระแทกหินขนาดใหญ่ตรงขอบหน้าผา ซ่งหวั่นถิงก็รู้สึกว่าทั้งร่างกายถูกบีบอัดจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

แต่โชคดี ที่เธอยังนั่งอยู่บนเบาะของรถหรู เบาะแบบนี้นุ่มสบายทั้งยังให้ความรู้สึกปลอดภัย สำคัญที่สุดก็คือส่วนที่รองรับร่างกายมีความนุ่มเป็นอย่างมาก

ตรงส่วนที่นุ่มของเบาะ สามารถผ่อนปรนแรงอัดมหาศาลที่ร่างกายได้รับ เหมือนนำไข่ไก่วางไว้ในกล่องที่เต็มไปด้วยขนนุ่น ค่าสัมประสิทธิ์ความปลอดภัยก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

แต่ถึงจะอย่างนั้น ซ่งหวั่นถิงก็ยังถูกแรงมหาศาลพุ่งชน ฉีกกระชากร่างกายจนแทบหมดสติ แรงนี้ทำให้อวัยวะภายในของเธออัดรวมอยู่ด้วยกัน ความเจ็บปวดนั้นมันมากเกินกว่าที่จินตนาการเอาไว้!

ในชั่ววินาทีนี้ จู่ๆเธอก็นึกถึงของสิ่งหนึ่ง ของที่เธอพกติดตัวอยู่ตลอด!

ในตอนนี้เอง หลังจากที่ตัวรถกระแทกหินก้อนใหญ่ ก็ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็ตกลงไปข้างล่างต่อ ซ่งหวั่นถิงพยายามยื่นมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหยิบของสิ่งนั้นออกมาอย่างสุดชีวิต

ต่อมา เธอก็หยิบตลับไม้ไม่ใหญ่ไม่เล็กออกมาจากกระเป๋าได้ เนื่องจากตัวรถยังพลิกไปพลิกมา เธอจึงทำได้เพียงใช้สองมือกุมตลับไม้นั้นเอาไว้แน่นๆ ไม่กล้าผ่อนแรงลงแม้แต่วินาทีเดียว เพราะกลัวว่าตลับไม้ในมือจะหลุดออกไป!

เพราะเธอรู้ว่า ของที่อยู่ข้างในตลับไม้นี้ คือสิ่งเดียวที่จะสามารถช่วยชีวิตเธอเอาไว้ได้!

ซ่งหวั่นถิงเปิดตลับไม้ออกด้วยความรวดเร็ว ในตอนที่ตัวรถกำลังจะชนกระแทกอีกครั้ง เธอก็หยิบเม็ดยาที่อยู่ในตลับไม้นั้นยัดใส่ปากอย่างไม่ลังเล！

เสียงโครมครามดังสนั่นขึ้น

คราวนี้ ตัวรถชนกระแทกอย่างรุนแรงมากกว่าเดิม!

ตัวรถตู้พุ่งลงไปข้างล่าง ตกกระทบลงบนก้อนหินขนาดใหญ่！

วินาทีนั้นประตูรถที่อยู่ทางซ้ายมือของซ่งหวั่นถิง กระแทกลงบนก้อนหินจนเกิดรอยบุบขนาดใหญ่!