ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1954
การพุ่งชนอย่างรุนแรง ทำให้กระโปรงหน้ารถตู้บุบเข้ามาทันที！
คนขับรถและผู้ช่วยอีกคนที่นั่งเบาะข้างคนขับดับคาที่！
ซั่งหวั่นถิงนั่งอยู่ตรงกลาง เธอคาดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้ ดังนั้นในวินาทีที่ถูกชน เธอก็ถูกเข็มขัดยึดร่างเอาไว้ให้อยู่กับที่
แต่ถึงจะอย่างนั้น ซ่งหวั่นถิงก็ยังถูกเข็มขัดรัดจนกระดูกแทบหัก เพราะแรงพุ่งอัดจากรถบรรทุก!
แต่เฉินย่านที่นั่งอยู่ข้างๆซ่งหวั่นถิงกลับไม่ได้โชคดีขนาดนั้น!
ตอนขึ้นรถเธอเลินเล่อเอง เพราะคิดว่านั่งเบาะหลังไม่จำเป็นต้องคาดเข็มขัดก็ได้ ดังนั้นในวินาทีที่ถูกชน ตัวเธอจึงปลิวไปกระแทกเบาะข้างหน้าเข้าอย่างจัง!
ในตอนนี้เอง เลือดบนหัวของเธอก็ทะลักออกมา จากนั้นก็พลันหมดสติไปในทันที
เนื่องจากโดนรัดจนกระดูกแทบหัก ซ่งหวั่นถิงรู้สึกเจ็บหน้าอกเป็นอย่างมาก แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หายใจ ด้านหน้ารถของรถตู้ก็ถูกชนจนกลายเป็นเศษเหล็ก จากนั้นก็ถูกรถบรรทุกลากไปด้วย!
ล้อหน้าทั้งสองข้างของรถตู้ถูกชนจนพัง ดังนั้นด้านหน้ารถจึงไถไปกับถนนจนเกิดเป็นประกายไฟ!
ซ่งหวั่นถิงหันหน้ามองไปทางข้างหลังอย่างยากลำบาก ชั่วขณะนั้นร่างกายก็ชาวาบ!
ข้างหลังคือโค้งรูปตัวU！
ดูเหมือนรถคันใหญ่ต้องการดันรถตู้คันตรงหน้าให้ตกจากหน้าผา!
ในเวลานี้ ณ ตอนนี้ สิ่งที่สมองของเธอกำลังนึกถึงไม่ใช่ตัวเอง และก็ไม่ใช่คุณปู่หรือคนอื่นๆในครอบครัว แต่เป็นผู้ชายคนนั้นที่เธอไม่เคยลบออกไปจากใจได้สักที นั่นก็คือเย่เฉิน!
เธอสะอื้นออกมา “ฉันเคยคิดว่า ชีวิตคนเรายังอีกยาวไกล ดังนั้นต่อให้ต้องรออาจารย์เย่เป็นสิบปียี่สิบปีก็ไม่เป็นไร แต่ใครจะไปคิด ว่าชีวิตของฉันกำลังจบลงด้วยการตกหน้าผาและตายในสถานที่ต่างถิ่นแบบนี้....”
คิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของซ่งหวั่นถิงก็ไหลออกมาเต็มหน้า
เธอกลั้นเจ็บบริเวณหน้าอกเอาไว้ แล้วล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมา กดเข้าแชทของเย่เฉิน จากนั้นก็กดอัดข้อความเสียง
ซ่งหวั่นถิงสะอื้นไห้ใส่โทรศัพท์ พร้อมเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “อาจารย์เย่ ฉัน...ฉันรักคุณมากนะ！ถ้ายังมีโอกาส ชาติหน้าหวั่นถิงขอเกิดเป็นคนรักของคุณ....”
พูดจบ รถทั้งคันก็ถูกดันตกจากขอบหน้าผาลงไปในเหวลึกโดยสมบูรณ์....
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...