ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1960
ทางด้านอิโตะ นานาโกะเพิ่งกลับมาที่โตเกียว
ไม่กี่วันก่อน เธอไปอยู่กับคุณพ่อที่เกียวโตสองสามวัน เพื่อให้คุณพ่อผ่อนคลายความเครียด เนื่องจากปัญหาในบริษัทมีมากมาย ดังนั้นเธอจึงอยู่ด้วยสามวันแล้วถึงกลับมาที่โตเกียว
เมื่อได้รับสายจากเย่เฉิน อิโตะ นานาโกะจึงรู้สึกประหลาดใจ เพราะถึงยังไงเวลาที่โตเกียวก็เร็วกว่าที่จีนหนึ่งชั่วโมง ตอนนี้ที่จีนเป็นเวลาสี่ทุ่มกว่า ที่โตเกียวก็ห้าทุ่มแล้ว
ดังนั้น อิโตะ นานาโกะจึงเอ่ยถามอย่างตื่นเต้นปนประหลาดใจว่า “เย่เฉินซัง ทำไมคุณโทรมาดึกขนาดนี้ล่ะ?”
เสียงของเย่เฉินเอ่ยถามอย่างร้อนใจว่า “นานาโกะ ตอนนี้คุณอยู่ที่โตเกียวหรือเปล่า?”
“อยู่ค่ะ” อิโตะ นานาโกะเอ่ยพูด “ฉันกับท่านพ่อเพิ่งกลับมาวันนี้ เย่เฉินซัง เสียงของคุณฟังดูรีบๆนะ มีอะไรหรือเปล่า?”
เย่เฉินพูดว่า “เพื่อนของผมจู่ๆก็หายตัวไปที่โตเกียว ข้อความสุดท้ายที่เธอส่งมาหาผม เหมือนกำลังเจอเรื่องไม่ดี แต่ว่าผมไม่สามารถติดต่อเธอได้เลย ดังนั้นเลยอยากรบกวนคุณส่งคนไปสืบให้หน่อย ว่าคืนนี้เธอออกไปไหนกันแน่”
เมื่ออิโตะ นานาโกะได้ยินแบบนี้ ก็รีบพูดขึ้นมาว่า “ได้เลยเย่เฉินซัง! คุณบอกข้อมูลคร่าวๆมาได้เลย ฉันจะเตรียมคนไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้! อิทธิพลของตระกูลอิโตะในโตเกียวไม่มีใครสู้ได้ ขอแค่ยืนยันได้ว่าเธอหายตัวไปที่โตเกียว ฉันก็หาตัวเธอเจอแน่ๆ！”
“โอเค!” เย่เฉินรีบส่งข้อมูลส่วนตัวของซ่งหวั่นถิง ข้อมูลของโรงแรมที่เธอเข้าพัก รวมไปถึงเวลาที่เธอออกไปจากโรงแรมไปให้อิโตะ นานาโกะ จากนั้นก็เอ่ยกำชับว่า “นานาโกะ รบกวนคุณส่งคนไปตรวจสอบภาพในกล้องวงจรปิดให้ครบทุกตัวด้วย ดูว่าเธอขึ้นรถคันไหนไป และคันนั้นพาเธอขับไปที่ไหน”
“ได้เลยเย่เฉินซัง！” อิโตะ นานาโกะเองก็ให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้！”
ตั้งแต่ที่บริษัทของตระกูลมัตสีโมโตะปิดตัว และตระกูลทากาฮาชิถูกโจมตีอย่างหนัก อิทธิพลของตระกูลอิโตะในโตเกียวก็แข็งแกร่งขึ้นโดยปริยาย
ซ่งหวั่นถิงเดินอยู่ในป่ารกทึบเพียงคนเดียวลำพังอย่างระมัดระวัง
เหวแห่งนี้ลึกถึงร้อยเมตร ไม่เพียงแค่มีต้นไม้และพืชพรรณต่างๆเกิดขึ้นมาอย่างหนาแน่น ซ้ำยังเป็นไหล่เขาสูง ดังนั้นมือถือจึงไม่มีสัญญาณเลยแม้แต่ขีดเดียว
ซ่งหวั่นถิงในตอนนี้ คิดอยู่แค่อย่างเดียวว่า ：ต้องมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ ทันทีที่โทรศัพท์มีสัญญาณ จะรีบโทรหาเย่เฉินให้มาช่วยทันที
เธอเดินอยู่ท่ามกลางป่าไม้อย่างยากลำบาก ในใจก็พึมพำขึ้นมาว่า “เรื่องวันนี้ต้องมีคนตั้งใจวางแผนลอบฆ่าฉันแน่ๆ ถ้าให้พวกเขารู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ แบบนั้นฉันคงไม่มีชีวิตรอดจากญี่ปุ่นแน่ๆ！”
ขณะเดียวกัน จิตใต้สำนึกของเธอก็กู่ก้องออกมาว่า “ตอนนี้ นอกจากอาจารย์เย่ ก็ไม่มีใครช่วยฉันได้!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...