บทที่ 201 เกี่ยวอะไรกับพวกคุณหรอ(1)
หลังจากที่ส่งวีแชทไป เย่เฉินก็ได้รับข้อความต่างๆไม่หยุด
คนแรกที่ตอบกลับ คือซ่งหวั่นถิง: “อาจารย์เย่วางใจเถอะ พรุ่งนี้ซ่งหวั่นถิงจะไปแสดงความยินดีอย่างแน่นอน!”
ต่อมาเป็นฉินกาง: “ขอบคุณคำเชิญของอาจารย์เย่ วันพรุ่งนี้จะไปร่วมงานอย่างแน่นอน!”
หวังเจิ้งกางพูดว่า: “อาจารย์เย่ พรุ่งนี้ผมจะพาลูกและหลานชาย ไปแสดงความยินดี ถือโอกาสพาไอ้ตัวแสบสองคนนี้ไปสำนึกกลับตัวกลับใจต่อหน้าคุณ.....”
ทุกคนตื่นเต้นกับคำเชิญของเย่เฉิน คิดว่าเป็นโอกาสที่ดีที่จะเชื่อมสัมพันธ์กับอาจารย์เย่
เดิมทีเซียวชูหรันยังคงรู้สึกเสียใจกับพิธีเปิดในวันพรุ่งนี้ กลับไม่คิดเลย สามีได้เตรียมโชว์สุดอลังการให้แล้ว!
กลับถึงบ้าน เซียวชูหรันได้อาบน้ำพักผ่อนแต่หัวค่ำ เตรียมพิธีเปิดกิจการในวันพรุ่งนี้เช้า
เย่เฉินก็ได้นอนแต่หัวค่ำเหมือนกัน ในสมองคิดว่า พรุ่งนี้จะทำยังไงให้ภรรยากลายเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจทั่วทั้งเมืองจินหลิง
……
วันต่อมา
วันนี้เป็นวันที่เซียวชูหรันกำหนดเปิดกิจการ
เพราะว่าไม่มีเงิน อีกทั้งเพิ่งจะเริ่มต้น ดังนั้นเซียวชูหรันจึงได้เช่าที่ของบริษัท อยู่ในอาคารหย่องซิงที่ห่างไกล
กำหนดเวลาเปิดให้บริการคือสิบโมงเช้า ตอนนี้เพิ่งจะเก้าโมง ไม่มีใครมาถึงก็เป็นเรื่องปกติ
และผ่านไปไม่นาน ทันใดนั้นโทรศัพท์เซียวชูหรันก็ดังขึ้น
หลังจากที่รับสายแล้ว ถึงรู้ว่าเป็นสายจากเคาน์เตอร์ของอาคารหย่องซิง บอกว่าตระกูลเซียวมาเยือน เลยโทรมาแจ้งล่วงหน้า
เย่เฉินก็ได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ดังออกมา ถามด้วยความแปลกใจว่า: “ตระกูลเซียว? พวกเขามาที่นี่ทำไม? คุณส่งการ์ดเชิญให้เหรอ?”
เซียวชูหรันส่ายหน้า พูดว่า: “ก่อนหน้านี้มีเรื่องกับพวกเขาถึงขนาดนั้น ฉันจะเชิญพวกเขามาทำไม อาจเป็นเพราะอยากมาหัวเราะเยาะพวกเรามั้ง.......ที่เคาน์เตอร์บอกว่า คุณย่ามาด้วยตัวเองเลย ยังพาลุงใหญ่และครอบครัวมาอีก อีกเดี๋ยวคุณอย่าเพิ่งวู่วามกับพวกเขานะ”
......

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...