คุณท่านซ่งรู้สึกทอดถอนหายใจอย่างกะทันหัน ทำให้ซ่งเทียนหมิงค่อนข้างร้อนตัวไม่มากก็น้อย
แต่ทว่า เขาสังเกตดูคุณท่านซ่งอย่างละเอียด พบว่าคุณท่านไม่ได้มีตรงไหนที่ไม่ชอบมาพากล ดังนั้นก็วางใจ
เขารู้สึกว่า ปกติตัวเองแทบจะไม่มีเจตนาที่จะอกตัญญูคุณท่านมาก่อน ต่อให้เขาจะสละตำแหน่งผู้นำตระกูลให้ซ่งหวั่นถิง ตัวเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีที่ต่อต้านอย่างรุนแรงมาก ดังนั้นคุณท่านน่าจะไม่มีทางที่จะสงสัยตัวเอง
ดังนั้น เขายิ้มเล็กน้อย และพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกตัญญูว่า: “พ่อ พ่อดื่มมากๆหน่อยตอนที่ยังร้อนอยู่ ตอนเย็นผมจะให้ตุ๋นพระกระโดดกำแพงให้พ่อหนึ่งชาม บำรุงร่างกายดีๆ”
คุณท่านซ่งพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร แต่ทานรังนกในชามหมดในคราวเดียว
เมื่อเห็นคุณท่านทานรังนกในชามจนหมด ในใจของซ่งเทียนหมิงก็โล่งใจไปอย่างสมบูรณ์ แสยะยิ้มในใจว่า: “ซ่งหวั่นถิงเป็นหรือตายก็ไม่รู้ ไอ้แก่กลายเป็นโรคอัลไซเมอร์ ตระกูลซ่งก็จะไม่มีใครที่เป็นศัตรูกับตัวเองได้อีก! ไอ้แก่ ตั้งแต่สมัยโบราณก็ล้วนเป็นลูกชายคนโตที่รับสืบทอดบัลลังก์ แกจะเล่นไม้นี้กับฉัน งั้นก็อย่าโทษว่าฉันโหดเหี้ยมอำมหิต!”
ต่อจากนั้น เขาพูดกับคุณท่านด้วยยิ้มว่า: “พ่อ พ่อพักผ่อนเยอะๆอีกสักพัก ผมจะออกไปโทรหาซ่งหรงวี่ ถามเขาว่าตอนนี้ความคืบหน้าเป็นยังไง”
คุณท่านพยักหน้าเบาๆ: “ไปเถอะ”
ซ่งเทียนหมิงก้าวออกจากห้องของคุณท่าน ไม่ได้โทรหาซ่งหรงวี่จริงๆในทันที แต่หาคนสนิทของตัวเองในทันที เรียกมาถึงในห้องของตัวเอง และพูดอย่างจริงจังว่า: “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของคุณท่าน คุณท่านทำอะไรพูดอะไร ก็ต้องบอกกับฉันอย่างละเอียดทุกอย่าง เข้าใจมั้ย?”
อีกฝ่ายพยักหน้า: “เข้าใจแล้วครับคุณชาย”
ในขณะนั้น คุณท่านซ่งที่นอนอยู่บนเตียง จู่ๆก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างฉับพลัน เจ็บจนราวกับทั้งหัวสมองถูกคนถอดออกไปทั้งเป็นในทันที
แต่ทว่าในไม่ช้า พลังงานอันอบอุ่นในร่างกายได้ขับความเจ็บปวดออกจากร่างกายของตัวเองอย่างสมบูรณ์
ในใจเขารู้ดีว่า ปวดหัว ต้องมาจากสารพิษต่อระบบประสาทที่ซ่งเทียนหมิงให้ตัวเองทานไปอย่างแน่นอน
ซ่งเทียนหมิงให้ความสนใจกับเวลาอยู่ตลอด ตอนนี้ระยะเวลาห่างจากที่คุณท่านทานยา ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ว่ากันตามเหตุผล ผลของยาน่าจะออกฤทธิ์แล้ว
ดังนั้น เขาตั้งใจจะไปดูสถานการณ์ที่ห้องของคุณท่าน
เมื่อเขามาถึงหน้าประตูคุณท่านกดกริ่งที่ประตู ในห้องก็ไม่มีเสียงตอบรับใด
เขาดีใจมาก สีหน้าท่าทางกลับไม่ได้แสดงอาการออกมาแล้วก็กดอีกครั้ง
ครั้งนี้ยังคงไม่มีเสียงตอบรับใด
ดังนั้นเขาแกล้งทำเป็นตื่นตระหนกและพูดว่า: “เด็กๆ! มาเร็วเข้า!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...