ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2010
ดังนั้น หลังจากที่ซ่งเทียนหมิงวางยาให้ตัวเองแล้วก่อนหน้าที่เย่เฉินยังไม่กลับมา ตัวเองก็ผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์คนหนึ่ง
ผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ ใช้โทรศัพท์ไม่เป็น ดังนั้นในระยะเวลาช่วงนี้ตัวเองไม่สามารถที่จะแตะโทรศัพท์ได้
ดังนั้น เผื่อเอาไว้ การลบซอฟต์แวร์โดยตรงจะมีความมั่งคงมากขึ้น
ต่อจากนั้น คุณท่านซ่งก็หายาอายุวัฒนะ ขูดจากข้างในหนึ่งชั้น แช่ไว้ในน้ำแล้วทานลงไป
ต่อจากนั้น เขาก็กลับไปนอนที่เตียงของตัวเอง
ในขณะนี้ หน้าจอภาพที่หัวเตียงก็สว่างขึ้นอย่างกะทันหัน ซ่งเทียนหมิงก็ปรากฏอยู่ในภาพ สิ่งที่ตามมาด้วย เสียงเรียกเข้าอันไพเราะของTurkish march
นี่เป็นกริ่งประตูห้องของคุณท่านซ่ง
เนื่องจากห้องชุดของตัวเขาเองใหญ่เกินไป ตอนที่คนอยู่ในห้องนอนหรือห้องหนังสือ ไม่ได้ยินเสียงมีคนเคาะประตูอยู่ข้างนอกด้วยซ้ำ ดังนั้นถึงได้ติดตั้งกริ่งประตูวิดีโอชุดนี้
เมื่อมองดูลูกชายคนโตของตัวเองมาพร้อมกับรังนกที่วางยา มาถึงที่ประตูข้างนอกห้องของตัวเอง: คุณท่านซ่งก็ถอนหายใจเบาๆ แล้วกดปุ่มตอบรับ:“เทียนหมิง แกมีเรื่องอะไรเหรอ?”
ซ่งเทียนหมิงรีบพูดกับกล้องว่า: “พ่อครับ พ่อยังนอนอยู่หรือเปล่า?”
คุณท่านซ่งแกล้งทำเป็นน้ำเสียงเหนื่อยเล็กน้อยพูดว่า: “ฉันเพิ่งจะนอนหลับไปก็ถูกแกทำให้ตื่น มีเรื่องอะไรรีบร้อนขนาดนี้เหรอ?”
ซ่งเทียนหมิงรีบพูดว่า: “พ่อ เมื่อกี้นี้เห็นท่าทางของพ่อเหนื่อยล้า ก็เลยให้ห้องครัวตุ๋นรังนกใส่น้ำตาลกรวดให้พ่อหนึ่งชาม อยากให้พ่อดื่มตอนที่ยังร้อนๆบำรุงกำลังกาย และก็ฟื้นฟูปราณต้นทุนแต่กำเนิดสักหน่อย”
คุณท่านซ่งอือคำหนึ่ง และพูดว่า: “แกมีใจ ก็เข้ามาเถอะ”
พูดแล้ว ก็กดปุ่มเพื่อเปิดประตู
สุดท้ายแล้ว ลูกชายคนนี้ของตัวเอง ยังจะลงมือกับตัวเอง
ดังนั้น เขาจึงลุกขึ้นมาอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย พูดกับซ่งเทียนหมิงว่า: “ไป ประคองฉันไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นสักพัก ฉันไปดื่มที่ห้องนั่งเล่น!”
ในใจของซ่งเทียนหมิงก็ดีใจ และรีบพูดว่า: “ได้ครับพ่อ! ผมประคองพ่อไปที่ห้องนั่งเล่น!”
ซ่งเทียนหมิงประคองคุณท่านมาถึงที่ห้องนั่งเล่น ให้คุณท่านนั่งลงที่บนโซฟา ก็รอไม่ไหวที่จะยื่นรังนกน้ำตาลกรวดไปให้ในทันที และพูดด้วยความเคารพว่า: “พ่อครับ พ่อดื่มตอนที่ยังร้อนอยู่เถอะ”
คุณท่านซ่งไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย พยักหน้ารับรังนกน้ำตาลกรวดชามนั้นมา ดื่มคำหนึ่ง และพูดชื่นชมว่า: “รสชาติดีนะ แกมีใจแล้ว!”
ซ่งเทียนหมิงคาดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะราบรื่นขนาดนี้ ในใจอดไม่ได้ที่จะดีใจ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “พ่อ พ่อยังจะเกรงใจผมขนาดนั้นทำไม สิ่งนี้ผมควรทำไม่ใช่เหรอ?”
“ควรทำเหรอ?”คุณท่านซ่งยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าอย่างจริงจังในทันที เขาระงับความเศร้าโศกในส่วนลึกของหัวใจไว้ และอุทานออกมาอย่างจริงใจว่า: “โธ่เอ๊ย พูดถูก ควรที่จะทำ ควรที่จะทำจริงๆ! ฉันซ่งจี่โม่ เลี้ยงดูลูกชายที่ดีคนหนึ่ง! ฮ่าๆๆๆๆ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...