ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 203
บทที่ 203 มีฉันอยู่ก็เพียงพอแล้ว（1）
ได้ยินคำพูดของเย่เฉินเซียวไห่หลงยิ้มอย่างดูถูก พูดประชดว่า: “เย่เฉิน นายแอ๊บไปเถอะ นายก็แค่รู้จักพวกนักต้มตุ๋นก็เท่านั้นเอง ยังจะคิดว่าตัวเองเป็นคนใหญ่คนโตอีก? ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายจะเชิญผู้มีอำนาจมาได้!”
เซียวเวยเวยที่อยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ: “เย่เฉินไอ้สวะนี่ ถนัดที่สุดก็คือขี้โม้ วันนี้งานเปิดกิจการถ้าไม่มีใครมาอวยพร พรุ่งนี้ห้องทำงานนี้ก็จะกลายเป็นแค่เรื่องตลกในจินหลิง ฉันจะดูว่าถึงเวลานั้นพวกแกจะรับออเดอร์ยังไง!”
เซียวชูหรันได้ยินคำพูดของเธอแล้ว แม้ว่าดูเผินๆจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็อดเป็นกังวลไม่ได้
งานเปิดกิจการ จะว่าไปมันก็คือพิธีที่สะท้อนให้เห็นว่ามีคอนเน็คชั่นมากแค่ไหน
ถ้าหากว่าแขกมากันเยอะ แสดงว่าบริษัทมีคอนเน็คชั่นมาก ยังสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถอีก โดยเฉพาะถ้ามีคนใหญ่คนโตมาแล้วละก็ หลายคนได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ต่อไปจะต้องให้เกียรติมากแน่
แต่ถ้าหากว่าแขกคนเดียวก็ไม่มีแล้วละก็ นั่นคือบอกคนอื่นว่า บริษัทของเธอ ต้องการทรัพยากรไม่มีทรัพยากร ต้องการคอนเน็คชั่นไม่มีคอนเน็คชั่น? บริษัทแบบนี้ จะมีคนมาร่วมงานได้ยังไง?
ถ้าหากว่าวันนี้ตี้เหากรุ๊ปส่งคนมาร่วมงานเปิดกิจการแล้วละก็ นั่นจะเพิ่มความสดใสให้กับบริษัทของตัวเองอย่างมาก แต่ว่า เซียวชูหรันก็ไม่ได้มีความมั่นใจเหมือนกัน ตี้เหากรุ๊ปจะสนใจตัวเองหรือเปล่า
นายหญิงใหญ่เซียวเวลานี้ได้เอ่ยปากพูด: “ชูหรัน อีกเดี๋ยวนี่ก็จะถึง10โมงแล้ว แขกคนเดียวก็ยังไม่มีเลย ฉันว่าเวิร์กชอปเล็กๆของแกนี้ก็ไม่ได้น่าสนใจอะไร ฉันว่าแกกลับมาทำงานที่เซียวซือเถอะ ต่อไปช่วยงานเซียวซืออย่างมั่นคง ยังดีกว่าออกมาเผชิญหน้ากับสายตาที่เย็นชาของผู้คน”
หลังจากรู้ว่าบริษัทของเซียวชูหรันกำลังจะเปิด ตระกูลเซียวก็ได้ติดต่อกับพันธมิตรที่ก่อนหน้านี้มีความสัมพันธ์ที่ดี หลังจากที่อีกฝ่ายรู้ว่าเซียวชูหรันเป็นคนของตระกูลเซียว ต่างก็แสดงให้เห็นว่า จะไม่มาร่วมงานเปิดกิจการในครั้งนี้ อนาคตก็จะไม่ร่วมงานบริษัทของเซียวชูหรัน
ดังนั้น นายหญิงใหญ่เซียวกล้าการันตีว่า วันนี้ที่นี่ไม่มีแขกที่มีชื่อเสียงมาแม้แต่คนเดียว
ถึงเวลานั้น เซียวชูหรันเห็นว่าไม่มีคนมาร่วมงานที่บริษัทของตัวเอง จะต้องท้อแท้อย่างแน่นอน ในอนาคตจะรับมือกับเธอได้ดีกว่านี้!
เวลานี้ ในใจของเซียวชูหรันเป็นกังวลจริงๆ กัดริมฝีปากล่างของตัวเอง กระวนกระวายใจ
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “คุณบอกว่าฉันพูดจาโอ้อวดไม่ละอายใจ? เหอ เหอ ฉันก็แค่พูดตามความจริงก็เท่านั้นเอง ไม่เชื่อพวกคุณก็รอดูเถอะ!”
เซียวไห่หลงยิ้มเยาะ พร้อมพูดว่า: “ได้ เย่เฉิน ฉันจะรอดูพวกแกกลายเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่”
เวลาหนึ่งนาทีหนึ่งวินาทีผ่านไป เวลาเปิดทำการใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
หัวใจของเซียวชูหรันตื่นตระหนกมากขึ้นเรื่อยๆ ดูนาฬิกาไม่หยุด มองออกไปข้างนอกอย่างว่างเปล่า
เย่เฉินเห็นท่าทางของเธอ ปลอบใจไปสองสามประโยค กลับไม่ได้มีผลอะไร
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...