ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 204
บทที่ 204 มีฉันอยู่ก็เพียงพอแล้ว（2）
แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ร้อนใจอะไร ในเมื่อได้ส่งการ์ดเชิญไปให้ตี้เหากรุ๊ปแล้ว เป็นไปไม่ได้ว่าหวังตงเสวี่ยน กล้าที่จะไม่มา
สาเหตุที่ยังมาไม่ถึง คาดว่ากำลังเตรียมของขวัญอยู่!
เซียวฉางเฉียนทำท่าทางอวดเก่ง พูดว่า: “เป็นยังไง ตอนนี้พวกแกยังคิดว่าตัวเองมีคอนเน็คชั่นอยู่อีกเหรอ?”
อีกเดียวก็จะ10โมงตรงแล้ว ถ้าหากว่าจะมีแขกมาแล้วละก็ คงมาตั้งนานแล้ว
และตอนนี้หน้าประตูว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่าฝุ่นเกาะ ไม่มีใครโผล่มาอีกแล้ว
เซียวเวยเวยยังพูดด้วยความเหยียดหยามว่า: “พ่อ ไอ้สวะนี่ก็พูดแล้วว่า ไม่มีแขกแม้แต่คนเดียว ก็ไม่เป็นไร เขาคนเดียวก็พอแล้ว ไม่รู้จริงๆว่าฐานะของเขาจะสูงส่งถึงขั้นไหนกัน คงไม่ใช่คิดว่าตัวเองเป็นบุคคลที่มีอำนาจในจินหลิงมั้ง?”
และในเวลานี้เอง ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นจากเคาน์เตอร์ที่อยู่ไกลๆ
“เศรษฐีอันดับต้นๆเมืองไห่หลี่ไท่หลาย ประธานหลี่มาเยือน.....”
หลี่ไท่หลาย?
เย่เฉินรู้สึกงงงวยเล็กน้อย ตั้งแต่ครั้งที่แล้วตระกูลหวังพาวีจิ้งไห่เข้ามาในเกม หลังจากที่ตัวเองดึงสายฟ้าผ่าวีจิ้งไห่ตาย ก็ไม่ได้เจอกับหลี่ไท่หลายอีกเลย วันนี้เป็นวันที่ภรรยาเปิดกิจการ ตัวเองก็ไม่ได้เชิญเขามา เขามาได้ยังไง?
คนของตระกูลเซียวก็ตกตะลึงเช่นกัน!
หลี่ไท่หลายรีบกล่าวอย่างเคารพ: “คุณเย่ วันนี้ภรรยาของคุณเปิดกิจการ ผมจะไม่มางานได้ยังไง!”
เวลานี้ เซียวฉางเฉียนที่เดินไปถึงตรงหน้า สีหน้าตื่นเต้นพูดแทรกมาว่า: “ประธานหลี่คุณมาแล้วเหรอ พวกเราไปคุยกันด้านในเถอะ ด้วยฐานะของคุณแล้ว ยืนคุยอยู่ตรงนี้ ไม่เหมาะสม......”
หลี่ไท่หลายกำลังตีสนิทกับเย่เฉิน จู่ๆกลับถูกคนตัดบท ใบหน้าที่ยิ้มแย้มนั้น จู่ๆก็ขรึมขึ้นมา ท่าทางของผู้บริหารตำแหน่งสูงก็ได้เปล่งออกมา เหลือบมองไปที่เซียวฉางเฉียน พูดอย่างเย็นชาว่า: “นายมันตัวอะไรอ่ะ?ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังคุยกับคุณเย่อยู่?”
เซียวฉางเฉียนเก่อเขินเป็นอย่างมาก ตาค้างปากค้าง ถามโดยไม่รู้ตัวว่า: “ฉันคือเซียวฉางเฉียนแห่งตระกูลเซียว.....ขอถามหน่อยว่าใช่ประธานหม่าในเมืองไห่เป็นคนแนะนำผมให้รู้จักหรือเปล่า?”
หลี่ไท่หลายขมวดคิ้วเล็กน้อย กล่าวอย่างเหยียดหยามว่า: “ฉันไม่รู้จักคุณ ยิ่งไม่รู้จักประธานหม่าอะไรนั้น วันนี้ที่ฉันมา เพื่อแสดงความยินดีกับการเปิดบริษัทของภรรยาคุณเย่โดยเฉพาะ!”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...