ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2064
ในตอนที่เรือลำนั่นปรากฏเข้ามาในจอเรดาร์ หัวหน้าของกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นก็พูดยิ้มๆขึ้นมาว่า “รอตั้งนาน ในที่สุดไอ้พวกสวะนั่นก็มาสักที!”
ผู้ช่วยของเขาพูดยิ้มๆอยู่ข้างๆว่า “หัวหน้า ถ้าครั้งนี้เราจับตัวซูรั่วหลีเข้าสู่กระบวนการทางกฎหมายได้ ต้องเป็นความมสำเร็จที่ยิ่งใหญ่แน่ๆ”
หัวหน้าพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว ซูรั่วหลีคนนี้ คืออาชญากรที่คนทั้งญี่ปุ่นหมายหัว ถ้าเราจับตัวเธอกลับไปได้ ไม่ว่าจะแบบเป็นหรือแบบตาย ต่างก็เป็นความสำเร็จทั้งนั้น!”
ขณะที่พูด เขาก็ถูมืออย่างรู้สึกสนุก “พยายามหลีกเลี่ยงการใช้ปืน เราต้องจับเป็นมาให้ได้ก่อน!”
ไม่นาน เรดาร์การเดินเรือ ก็ขยับเข้ามาใกล้จุดที่พวกเขาแอบซุ่มอยู่ ห่างกันไม่ถึงไมล์
บนเรือของกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นตกอยู่ในความเงียบ พวกเขาดับเครื่อง รวมไปถึงดาวเทียมและไฟทุกดวงบนเรือ หลังจากที่เป้าหมายเข้ามาใกล้จะได้ตั้งตัวรับมือไม่ทัน
เมื่อเห็นเป้าหมายเข้ามาใกล้เรื่อยๆ หัวหน้าก็ออกคำสั่งทันทีว่า “บุกได้!”
ชั่ววินาที เรือของกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นทั้งหมดหกลำก็เปิดไฟขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน สาดส่องไปยังเรือที่ไร้ผู้คนโดยสาร
หัวหน้าใช้โทรโข่งตะโกนออกมาว่า “เรือลำข้างหน้าฟังให้ดี พวกเราคือกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่น ดับเครื่องยนต์แล้วยอมให้เราตรวจค้นซะดีๆ！”
หลังจากที่ตะโกนออกไป ตามแผนที่วางเอาไว้ เป้าหมายควรที่จะผ่อนความเร็วลง
แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ เป้าหมายไม่เพียงแต่ไม่ผ่อนความเร็ว ซ้ำยังพุ่งเข้ามายังทิศทางที่พวกเขาอยู่อย่างต่อเนื่อง
ดังนั้นเขาจึงรีบตะโกนขึ้นมาว่า “นี่ฟังนะ ตอนนี้พวกแกโดนพวกฉันล้อมเอาไว้หมดแล้ว หยุดคิดที่จะต่อต้าน พวกแกควรยกมือขึ้นแล้วมอบตัวซะดีๆ ถ้าพวกแกไม่ยอมมอบตัว พวกฉันก็จะใช้ไม้แข็งจัดการพวกแก!”
เรือลำนั้นแล่นตรงเข้ามาเรื่อยๆ โดยไม่ลดความเร็วลงแม้แต่น้อย
หัวหน้าตะคอกอย่างหัวเสียว่า “ฉันเตือนแกแล้วนะ ถ้าไม่รีบดับเครื่องยนต์เดี๋ยวนี้ พวกฉันจะยิงพวกแก!”
หัวหน้าตกใจตัวสั่นสะท้าน หลุดปากพูดออกไปว่า “แม่งเอ้ย! อย่าบอกนะว่าซูรั่วหลีอะไรนั่นปั่นหัวเราด้วยกลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ?!”
คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รีบออกคำสั่งว่า “รีบหาทางหยุดเรือลำนั้น แล้วขึ้นไปตรวจค้นให้ละเอียด!”
แน่นอนว่าเรือของพวกเขาเร็วกว่าเรืออีกลำอยู่แล้ว ไม่นานก็สามารถล้อมเรือลำนั้นเอาไว้ได้อย่างหนาแน่น ถึงขนาดที่ว่าขวางทางเอาไว้ทั่วทุกทิศ
ในตอนนี้เอง ระหว่างที่เรือของพวกเขากับเรือตรงกลางกำลังคุมเชิงกันอยู่นั้น ลูกเรือที่กำลังแบกปืนอยู่ก็กระโดดขึ้นไปบนเรืออีกลำเพื่อตรวจค้นตามคำสั่งของหัวหน้า
แล้วก็พบว่าบนเรือไม่มีคนจริงๆ！
หัวหน้าตบเข่าฉาดใหญ่ สบถด่าออกมาอย่างกรุ่นโกรธว่า “ตระกูลซู ไอ้พวกสารเลว! ดูเหมือนเรื่องที่พวกมันมาขอให้เราร่วมมือเล่นละครตบตาด้วยจะเป็นเรื่องโกหก แท้จริงแล้วพวกมันแค่ต้องการล่อเสือออกจากป่า แล้วใช้กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบช่วยนังนั่นกลับไป! บังอาจกล้ามาปั่นหัวฉัน พวกมันอยากตายหรือยังไง?！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...