ในขณะนี้ เย่เฉินกับซ่งหวั่นถิงและคนอื่นๆที่โดยสารอยู่เฮลิคอปเตอร์ ได้มาถึงในอำเภอเมืองจินหลิงแล้ว
เนื่องจากว่าบนเฮลิคอปเตอร์ยังมีซูรั่วหลีรวมทั้งพวกลูกเรือหลายคนของตระกูลซู ดังนั้นเย่เฉินก็ให้เฮลิคอปเตอร์ส่งพวกเขาไปที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงก่อน
เฉินจื๋อข่ายได้เตรียมห้องชั้นบนสุดที่เป็นส่วนตัวหลายห้องไว้เรียบร้อยแล้ว ให้ซูรั่วหลี รวมทั้งพวกลูกเรือคนอื่นๆของตระกูลซูเข้าพัก
แต่ทว่า เย่เฉินยังคงค่อนข้างไม่วางใจต่อพวกเขาไม่มากก็น้อย ดังนั้นความต้องการที่เขาให้กับเฉินจื๋อข่าย คือกักบริเวณและเฝ้าระวังคนเหล่านี้
รวมทั้งซูรั่วหลีอยู่ในนั้นด้วย ทุกคนที่อยู่ในโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ต่างก็สามารถที่จะเพลิดเพลินกับบริการเช็กอินที่ครอบคลุมและพิถีพิถัน รวมทั้งอาหารและที่พัก
แต่ทว่า โทรศัพท์รวมทั้งวิธีการสื่อสารภายนอกในห้องของพวกเขาถูกตัดขาดทั้งหมด เพราะว่าเย่เฉินไม่อนุญาตให้พวกเขาติดต่อกับโลกภายนอกเป็นการชั่วคราว
ซูรั่วหลีก็รู้ด้วยว่าตอนนี้เย่เฉินยังคงมีความระวังต่อตัวเองอย่างแน่นอน ดังนั้นสำหรับเรื่องนี้ก็ย่อมไม่มีมีอะไรคัดค้านทั้งนั้น
หลังจากที่จัดการกับซูรั่วหลีพวกเขาเสร็จแล้ว เย่เฉินถึงได้พาซ่งหวั่นถิง รวมทั้งฮาชิโมโตะ ชินคิจิ โดยสารเฮลิคอปเตอร์รีบไปที่ซ่งซื่อกรุ๊ป
และซ่งซื่อกรุ๊ปในเวลานี้ ซ่งเทียนหมิงเพิ่งเรียกประชุมคณะกรรมการเสร็จ เมื่อการประชุมสิ้นสุดลง เขาพูดกับทุกคนว่า: “ทุกคนต่างคนต่างกลับไปพักผ่อนที่ห้องทำงานสิบนาที หลังจากสิบนาทีพวกเราจะลงไปที่จัดแถลงข่าวกัน”
ทุกคนลุกขึ้นแยกย้ายกันออกไป ซ่งเทียนหมิงก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานรองประธานของตัวเอง
ซ่งหวั่นถิงก็ย่อมตามอยู่ข้างหลังของเขาเป็นธรรมดา
ซ่งเทียนหมิงพูดว่า: “ฉันคิดว่าเขาน่าจะหมายถึงกลับมาแล้ว”
ซ่งหรงวี่ยิ้มเล็กน้อย: “ดูเหมือนว่าเขาไปประเทศญี่ปุ่นรอบหนึ่ง ก็ตามหาที่อยู่ของซ่งหวั่นถิงไม่เจอ”
ซ่งเทียนหมิงแสยะยิ้มพูดว่า: “หาง่ายที่ไหนกัน? ภูเขาป่าลึกของเขตนิชิทามะโตเกียวแมร่งไม่ได้ต่างอะไรกับป่าดึกดำบรรพ์มากนัก ศพของซ่งหวั่นถิงไม่แน่แมร่งอาจจะถูกสัตว์ป่ากินหมดไปตั้งนานแล้ว”
ซ่งหรงวี่พยักหน้า แต่กลับพูดด้วยความกังวลอีกว่า: “พ่อ เย่เฉินคนนั้นใกล้ชิดกับซ่งหวั่นถิงเป็นอย่างมาก ตอนนี้ผมก็กังวลว่าไม่มีทางวางมือไปแบบนี้ เกิดเขายังคงที่จะตรวจสอบต่อไปจะทำยังไงกันดี?”
ซ่งเทียนหมิงเบะปาก และพูดอย่างเหยียดหยาม: “ให้เขาตรวจสอบ! แมร่งอยากจะตรวจยังไงก็ตรวจแบบนั้น! แค่เย่เฉินคนเดียว อยู่ในเมืองจินหลิงยังมีความสามารถเล็กน้อย ถึงประเทศญี่ปุ่นแล้วก็ไม่มีค่าอะไรเลย ถ้าเขาตรวจสอบเรื่องทั้งหมดออกมาได้ชัดเจน ฉันแมร่งจะสับหัวให้กับเขา!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...