ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2075

ซ่งหวั่นถิงหายตัวไปนานเท่าไหร่ ในใจของซ่งเทียนหมิงก็ยิ่งผ่อนคลายมากขึ้นเท่านั้น

เขาคิดว่า ตามกาลเวลาที่ผ่านพ้นไป โอกาสรอดชีวิตของซ่งหวั่นถิงความเป็นไปได้ยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ

ซ่งหรงวี่กลับไม่ได้มีความใจกว้างเหมือนพ่อของเขา ยืนอยู่ข้างๆถามด้วยน้ำเสียงค่อนข้างต่ำด้วยความประหม่าว่า: “พ่อ เย่เฉินยังค่อนข้างมีเล่ห์เหลี่ยม พวกเราต้องระวังตัวด้วย อย่าได้ถูกเขาจับพิรุธได้”

ซ่งเทียนหมิงพยักหน้า: “นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว สิ่งที่พวกเราสองคนต้องทำก็คือเล่นละครให้ดี”

ซ่งหรงวี่ก็พูดอีกว่า: “ใช่แล้วพ่อ สองวันนี้ในใจของผมยังรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย พ่อว่าซ่งหวั่นถิงไปที่ไหนกันแน่? ทำไมมีชีวิตอยู่แต่ไม่พบคนตายไม่พบศพล่ะ?”

ซ่งเทียนหมิงแสยะยิ้มพูดว่า: “ฉันคิดว่าซ่งหวั่นถิงน่าจะตายแล้ว เพียงแต่ว่ายังไม่พบศพเท่านั้นเอง”

ซ่งหรงวี่รีบถามว่า: “ทำไมพ่อมั่นใจขนาดนั้น?”

ซ่งเทียนหมิงพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า: “ทุกเรื่องให้ความพิถีพิถันกับอัตราการรอดชีวิต ก็เหมือนคนคนหนึ่งหายไปอย่างกะทันหัน เวลาที่เป็นไปได้มากที่สุดที่หาเขาได้ คือก่อนการหายตัวไปสิบสองชั่วโมง ”

“ถ้าหากก่อนการหายตัวไปสิบสองชั่วโมงหาตัวเขาไม่พบ งั้นโอกาสที่จะตามหาตัวเขาพบทีหลังก็ยิ่งลดลงมากขึ้นเรื่อยๆ”

“ถ้าหากเกินยี่สิบชั่วโมง ความเป็นไปได้ที่จะตามหาเขาพบ อย่างน้อยก็ลดลงครึ่งหนึ่ง;”

“ถ้าหากเกินสี่สิบแปดชั่วโมง ความน่าจะเป็นไปได้ที่จะตามหาเขาพบ คงจะไม่ถึงยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์…”

“ยิ่งไปกว่านั้นตามกาลเวลาที่ผ่านพ้นไป ไม่เพียงแค่โอกาสที่ตามหาเขาพบเท่านั้น ที่จะยิ่งลดลงขึ้นเรื่อยๆ ที่สำคัญอัตราการรอดชีวิตของเขาก็จะยิ่งน้อยลงขึ้นเรื่อยๆ ”