ถึงเวลานั้น เกิดต่งรั่งหลินยืนกรานที่จะนั่งข้างตัวเอง ถ้าอย่างนั้นตัวเองจะทำยังไง?
ดังนั้น ไม่ว่ายังไงก็ตาม ห้ามรับปากคำขอของเธออย่างเด็ดขาด
ในเวลานี้ ต่งรั่งหลินก็ลืมเรื่องตั๋วไปหมดแล้ว และพูดกับเซียวชูหรันว่า: “ชูหรัน ตอนบ่ายไปช้อปปิ้งด้วยกันมั้ย?”
เซียวชูหรันมองไปที่เย่เฉินแวบหนึ่ง และกระซิบที่ข้างหูเธอว่า: “รั่งหลิน ฉันไม่ไปช้อปปิ้งดีกว่า อีกสองวันก็ต้องทำงานแล้ว เย่เฉินก็ออกไปหลายวันเพิ่งกลับมา ฉันอยากใช้เวลาอยู่กับเขาที่บ้านมากกว่า”
ในใจของต่งรั่งหลินก็ตกใจอย่างฉับพลัน
เธอมองออกว่า ตอนที่เซียวชูหรันพูดคำนี้ ท่าทางมาจากใจทั้งนั้น
สิ่งนี้ทำให้ต่งรั่งหลินตระหนักว่า เซียวชูหรันที่อ่อนไหวต่อความรู้สึกมาโดยตลอด เป็นไปได้ว่าตกหลุมหลงรักเย่เฉินอย่างแท้จริงแล้ว
สิ่งนี้ทำให้ในใจของเธอเสียใจเป็นอย่างมาก
เมื่อก่อนนี้เธอคิดว่า เซียวชูหรันเพียงแค่ภายใต้แรงกดดันของคุณปู่ ถึงได้แต่งงานกับเย่เฉิน พูดจากความรู้สึก เธอไม่ได้รักเย่เฉินอย่างแน่นอน
แบบนั้น ตัวเองก็สามารถแย่งได้อย่างรู้สึกสงบและสบายใจ
แต่ทว่า ถ้าหากเพื่อนคนนี้ของตัวเองหลงรักเย่เฉินจริงๆ พวกเขาสองคนก็จะสุขสมในความรักไม่ใช่เหรอ?
ถ้าเป็นแบบนี้ ตัวเองก็กลายเป็นมือที่สามแย่งความรัก เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างผิดศีลธรรมจริงๆ
ในขณะนี้ ต่งรั่งหลินเคยคิดว่าจะเลิกตามจีบเย่เฉินหรือเปล่า
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าเธอจะทุ่มเทความพยายามให้กับเย่เฉินมากแค่ไหน ก็ยากที่จะได้รับผลตอบแทนที่เธอต้องการกลับมา สุดท้ายแล้วมีความเป็นได้สูงว่าจะคว้าน้ำเหลว
แต่ทว่า เมื่อคิดถึงว่าเย่เฉินเคยช่วยชีวิตตัวเองมามากมายในอดีต ในใจของต่งรั่งหลินมีความรักอย่างแรงกล้า และก็ไม่สามารถยับยั้งได้ด้วยซ้ำ
เธอรู้สึกว่า ถ้าตัวเองละทิ้งเย่เฉิน ตลอดชีวิตนี้อาจจะหาผู้ชายที่ทำให้ตัวเองใจเต้นไม่ได้
หลังจากที่คิดเรื่องนี้ ต่งรั่งหลินตัดสินใจว่า: “ฉันจะอยู่ในเมืองจินหลิง ต่อสู้ต่อไป!”
“ถ้าหากเย่เฉินยินดียอมรับฉัน แม้ว่าฉันจะถูกผู้คนในโลกนี้รังเกียจ ก็ไม่มีทางลังเลแม้แต่น้อย!”
“แต่ทว่า ถ้าหากวันไหนชูหรันตั้งท้องจริงๆ งั้นฉันก็ถอนตัวออกไปอย่างสมบูรณ์ กลับไปที่เย่นจิงโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย และไม่เจอเย่เฉินอีกเลย!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...