ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2112
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูจือหยูก็พูดต่อด้วยความเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อยว่า: “ประเด็นสำคัญคือ คนที่เจอผู้มีพระคุณอย่างแท้จริง มีเพียงพวกเราสองคน ดังนั้นทำได้เพียงมีพวกเราสองคนมาทำงานที่แยกแยะแบบนี้ อยากจะหาผู้ช่วยก็เป็นไปไม่ค่อยได้…”
ซูจือหยูพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้: “เธอพูดถูก พวกเราทั้งสองรีบเร่งหน่อย พยายามหาเบาะแสของผู้มีพระคุณให้เร็วที่สุด!”
จากนั้น ซูจือเฟยนึกอะไรบางอย่างออก ก็พูดว่า: “ใช่แล้วจือหยู อีกสองวันฉันจะไปที่เมืองจินหลิง เธอจะไปด้วยกันมั้ย?”
ซูจือหยูถามด้วยความสงสัยว่า: “พี่ไปทำอะไรที่เมืองจินหลิง?”
ซูจือเฟยพูดอย่างเขินอายว่า: “ฉันเจรจาลงชื่อการร่วมลงทุนกับคอนเสิร์ตของกู้ชิวอี๋ได้สำเร็จแล้ว ปฏิทินจีนวันที่สองเดือนที่สองเธอจะจัดคอนเสิร์ตครั้งแรกขึ้นที่เมืองจินหลิง ก่อนหน้านี้ฉันรับปากกับเธอไม่ใช่เหรอว่า จะบริจาคเงินสิบล้านให้กับการกุศลของเมืองจินหลิง ดังนั้นฉันก็อยากจะไปเองก่อนล่วงหน้า ไม่เพียงแต่จัดการสิบล้านนี้ให้เข้าที่ ค่อยไปดูงานของสถานสงเคราะห์ต่างๆกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและองค์กรการกุศลอื่นๆในเมืองจินหลิง ถึงเวลานั้นตามความต้องการของที่แท้จริงของสถาบันเหล่านี้ ค่อยบริจาคให้พวกเขาอีกยี่สิบล้าน”
พูดถึงตรงนี้ ซูจือหยูพูดต่อไปด้วยสายตาที่ยุติธรรมและน่าเกรงขามว่า: “ในเมื่อเพื่อการกุศล แน่นอนว่าก็ต้องทำซึมซาบอีกสักหน่อยนะ!”
ซูจือหยูยิ้มอย่างมุ่งร้าย และพูดว่า: “ฮ่าๆ ที่แท้ก็เพื่อตามจีบกู้ชิวอี๋นี่เอง! มิน่าล่ะพี่ถึงได้กระตือรือร้นขนาดนี้!”
ซูจือหยูรีบปฏิเสธว่า: “เธออย่าพูดจาเหลวไหล ฉันไปเพื่อการกุศล อีกอย่างกู้ชิวอี๋เขาก็ไม่ได้ไป ฉันไปเอง พูดได้ยังไงว่าเพื่อตามจีบกู้ชิวอี๋!”
ซูจือหยูเบะปากพูดว่า: “โธ่เอ๊ย ยังจะแกล้งทำมาเป็นจริงจังกับฉัน ฉันยังไม่รู้จักพี่อีกเหรอ? พี่ก็แค่อยากจะทำเรื่องนี้ให้ดูดีล่วงหน้า ถึงเวลานั้นทำให้กู้ชิวอี๋เปลี่ยนแปลงมุมมองใหม่ไม่ใช่เหรอ? รับปากบริจาคสิบล้าน ปรากฏว่าบริจาคสามสิบล้าน กู้ชิวอี๋คงจะคิดว่าพี่เป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่อสังคมอย่างแรงกล้า และมีความรู้สึกดีต่อพี่มากขึ้นเล็กน้อย ฉันเดาถูกหรือเปล่า?”
ซูจือเฟยพูดอย่างเขินอายว่า: “เอาล่ะๆๆๆ เธอฉลาดที่สุดแล้ว เรื่องอะไรก็ปิดบังตาทิพย์ของเธอไม่ได้ พอใจยัง?”
ซูจือหยูส่ายหน้า: “ไม่ไป จนกว่าจะหาผู้มีพระคุณเจอ ฉันก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”
ซูจือเฟยรีบพูดโน้มน้าวอย่างประจบว่า: “โธ่เอ๊ยจือหยู เธอก็ไปกับฉันหน่อยนะ เรื่องตามหาผู้มีพระคุณก็แค่แยกแยะต่อตัวต่อตัวกับคอมพิวเตอร์เท่านั้นเอง ถึงเวลานั้นพวกเราเอาโน้ตบุ๊กไปด้วย ระหว่างทางและในโรงแรมก็สามารถที่จะตามหาผู้มีพระคุณต่อไปได้ ไม่ล่าช้า!”
ซูจือหยูพูดอย่างไม่สนใจว่า: “งั้นฉันก็ไม่อยากไปอยู่ดี พี่ไปเพื่อปูพื้นฐานตามจีบกู้ชิวอี๋ ฉันไปทำไม?”
ซูจือเฟยถามเธอกลับว่า: “ไม่อยากออกไปสูดอากาศบ้างเหรอ? สองวันนี้บรรยากาศที่บ้านเคร่งขรึมมากแค่ไหน พ่อกับคุณปู่หน้าบูดบึ้งทั้งวัน เธอยังรู้สึกว่าไม่ออกไปอีกเหรอ? ใช้โอกาสนี้ ออกไปสงบจิตสงบใจไม่กี่วันก็ดีนะ”
ซูจือหยูลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าเบาๆ: “ที่พูดก็ถูก งั้นพี่จัดการด้วยนะ ออกไปพักผ่อนพอดี”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...