ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2113

อันที่จริง ต่อให้ซูจือเฟยไม่พูด ซูจือหยูที่ฉลาดอย่างสุดขีด ก็พบว่าบรรยากาศที่บ้านผิดปกติมานานแล้ว

ประกอบกับข่าวของทางประเทศญี่ปุ่นด้วย ออกอากาศเรื่องราวของซูรั่วหลีมาโดยตลอด ซูจือหยูก็รู้ว่า ตระกูลซูเพราะว่าช่วยซูรั่วหลี ได้สร้างความยุ่งยากไว้ที่ประเทศญี่ปุ่น

เพียงแต่ว่า สิ่งที่เธอไม่ค่อยเข้าใจก็คือ ทำไมพ่อจะต้องใช้พยายามมากขนาดนั้นบนตัวของซูรั่วหลีด้วย

พูดกันตามเหตุผล ซูรั่วหลีก็เป็นแค่คนใช้คนหนึ่งของตระกูลซู

คนใช้เกิดเรื่อง ตระกูลซูเพียงแค่ต้องทำตามข้อตกลง ให้เงินค่าทำขวัญก้อนใหญ่แก่ครอบครัวของเธอ ต่อจากนั้นค่อยจ่ายเงินช่วยเหลือครอบครัวเป็นรายเดือนก็เพียงพอแล้ว

ไม่มีความจำเป็นเลย เพื่อคนใช้คนหนึ่ง ทำเรื่องยากแอบสับเปลี่ยนเธอจากในมือของกรมตำรวจนครบาลประเทศญี่ปุ่นออกมา

ต้นทุนของเบื้องหลังนี้สูงมากเพียงใด สามารถคำนวณออกมาได้ด้วยการระดมความคิดเล็กน้อย อย่างน้อยก็มากกว่าค่าทำขวัญและเงินช่วยเหลือครอบครัวหลายร้อยเท่า ไม่คุ้มค่าเลยสักนิด

แต่กลับเป็นซูจือเฟยที่เอ่ยปากพูดเองว่า: “จือหยู ทำไมพ่อกับคุณปู่เพื่อช่วยซูรั่วหลี ทำการเคลื่อนไหวใหญ่ขนาดนี้ เธอว่าพวกเขาหวังอะไรกันแน่?”

ซูจือหยูส่ายหน้า: “เรื่องนี้ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ว่าพ่อและคุณปู่ต้องมีการไตร่ตรองของพวกเขา”

ซูจือเฟยพูดว่า: “แต่ฉันคิดไปคิดมา มักจะรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่มีคุ้มค่าเมื่อเทียบกับราคา ซูรั่วหลีช่วยตระกูลซูหาเงินไม่ได้ ลงทุนราคามหาศาลขนาดนี้ไปช่วยเธอ ไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้นเลยนะ!”

ซูจือหยูยักไหล่แล้ว พูดด้วยรอยยิ้มหวานว่า: “ฉันก็คิดไม่ออก ดังนั้นก็ไม่คิดอีกให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย”

ซูจือเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า: “พวกเขาต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อเพิ่มความจงรักภักดีของคนใช้ต่อตระกูลซูหรือเปล่า?”

ซูจือหยูส่ายหน้า และพูด: “ถูกจับพร้อมกันมีห้าสิบกว่าคน ช่วยซูรั่วหลีเพียงคนเดียว ในใจของพวกคนใช้คงจะรู้สึกไม่ยุติธรรม ยังไม่รู้จะคิดยังไง!”

“นั่นนะสิ”ซูจือหยูถอนหายใจ และพูด: “คิดไม่ออกนะคิดไม่ออก…”