ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2115
กลางดึก
เย่นจิง
ซูโสว่เต้ากลับถึงในบ้านของตัวเองอย่างยากที่จะซ่อนเร้นความหดหู่ไว้ได้
ในเวลานี้ ในใจของเขาสับสนเป็นอย่างมาก
เมื่อคืนนี้เอง เหออิงซิ่วแม่ของซูรั่วหลี ตั้งใจมาพบเขาที่ซูซื่อกรุ๊ปทันทีที่ทั้งสองคนพบกัน เหออิงซิ่วก็ถามที่อยู่ของซูรั่วหลีกับเขาอย่างวิตกกังวลมาก
แต่ทว่า ซูโสว่เต้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะตอบยังไง
เพราะว่า เขาก็ไม่รู้ว่า ซูรั่วหลีไปไหนกันแน่
เธอทั้งคน ก็เหมือนราวกับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่หลงเหลือเบาะแสอะไรทั้งนั้น
เหออิงซิ่วที่แขนขาดไปข้างหนึ่ง ร้องไห้คุกเข่าให้กับซูโสว่เต้า หวังว่าเขาสามารถที่จะเห็นแก่ว่าซูรั่วหลีเป็นลูกสาวแท้ๆของเขา และทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อตามหาที่อยู่ของเธอ
ซูโสว่เต้ารับปากแล้ว
ซูรั่วหลีเป็นลูกสาวแท้ๆของเขา สิ่งนี้มีผลของDNAยืนยัน ยิ่งไปกว่านั้นเหออิงซิ่วก็เป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตในปีนั้นของเขา เหตุผลที่เหออิงซิ่วเสียแขนไปข้างหนึ่งทั้งหมดก็เพื่อช่วยเขา
ดังนั้น ไม่ว่าจะเห็นแก่ความเป็นลูกสาวแท้ๆหรือเห็นแก่ผู้มีพระคุณ ซูโสว่เต้าจำเป็นต้องรับปาก
แต่ทว่า ในใจของเขากลับไม่สบายใจมาก
เพราะว่า เขาเจอกับเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก
เป็นครั้งแรกที่ไม่มีเบาะแสที่อยู่ของคนคนหนึ่งแม้แต่น้อย
เนื่องจากวิธีการของตระกูลซูนั้นสุดยอดมาก ในอดีตที่ผ่านมา ตราบใดที่พวกเขาต้องการตรวจสอบคน ก็ไม่มีเบาะแสที่พวกเขาค้นหาไม่เจอ
ท้ายที่สุดแล้ว อยู่บนโลกไม่ว่าจะสถานที่ใด เงินก็ไม่ใช่ตัววัดความแข็งแกร่งมาตรฐานอย่างเดียว
ปีนั้นตู้ไห่ชิง เป็นผู้หญิงชนชั้นสูงที่ได้รับการยกย่องจากผู้คนมากที่สุด ในหนึ่งเดียว
พื้นเพทางครอบครัวของเธอ ทำให้เธอแทบจะกลายเป็นคนรักในฝันของทายาทเศรษฐีทั้งหมดในเย่นจิงปีนั้น
ซูโสว่เต้า ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ตู้ไห่ชิงในตอนนี้ แม้ว่าอายุจะผ่านมาครึ่งร้อยแล้ว แล้วก็มีลูกสองคน แต่เธอยังคงบำรุงรักษาราวกับหญิงสาวในวัยสามสิบ งดงามมีเสน่ห์
ตู้ไห่ชิงเห็นซูโสว่เต้ากลับมา พูดด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อยว่า: “ทำไมกลับมาดึกขนาดนี้? เหนื่อยหรือเปล่าคะ?”
ซูโสว่เต้าฝืนยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “ไม่เป็นไร ผมไม่เหนื่อย ช่วงวันสองนี้งานยุ่งมากเป็นพิเศษ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...