ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 212
บทที่212ไว้หน้าให้มากพอแล้ว（2）
เซียวชูหรันรีบพูดออกมาทันที : “ไอ้หยา จะทำแบบนี้ได้ยังไงละคะ……”
ในเวลานี้เย่เฉินจับมือของเธอไว้ ยิ้มพร้อมพูด : “ที่รัก ในเมื่อประธานหวังมีใจอยากจะช่วยคุณ ทำไมคุณต้องปฏิเสธด้วยละ ไม่ให้เกียรติ ประธานหวังเลยนะ？”
ชูหรันรีบพูดออกไปทันที : “ฉันไม่ได้จะไม่ให้เกียรติประธานหวังนะคะ แค่รู้สึกว่าทำแบบนี้รู้สึกเกรงใจเกินไปแล้ว……”
เย่เฉินรับเช็คในมือของสวีโป วางไปบนมือของเซียวชูหรัน พร้อมพูดว่า : “ในเมื่อประธานหวังต่างก็บอกแล้วว่าฟรีทั้งหมด งั้นคุณก็เก็บเงินกลับไปเถอะ ตี้เหากรุ๊ปเป็นองค์กรใหญ่ที่มีมูลค่าทางตลาด จะมาสนใจเงินอันน้อยนิดของคุณได้อย่างไรกันล่ะ？อีกอย่าง ต่อไปก็ยังต้องทำงานร่วมกันกับคุณ คุณจะเห็นเป็นคนนอกแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ？”
คำพูดนี้ของเย่เฉิน ทำให้ในใจของเซียวชูหรันผ่อนคลายลงแล้ว
แน่นอนว่า ตี้เหากรุ๊ปเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในจินหลิง มีเพียงบริษัทเดียว ที่มีขนาดเทียบกับทั้งหมดของตระกูลซ่ง
ถ้าหากเป็นเพราะค่าเช่าราคา180000หยวนทำให้เขามองหวังตงเสวี่ยนเป็นคนนอกล่ะก็ มีความเป็นไปได้มากที่จะทำให้หวังตงเสวี่ยนรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่มีเหตุผล
เธอจึงพยักหน้าอย่างรีบร้อน พูดอย่างซาบซึ้ง : “ประธานหวัง ขอบคุณคุณมากจริงๆค่ะ！”
หวังตงเสวี่ยนยิ้มเล็กน้อย : “ทุกคนล้วนแต่เป็นพันธมิตรกัน การช่วยเหลือซึ่งกันและกันมันก็เป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว”
ชูหรันรีบพยักหน้าทันที หลังจากนั้นก็ส่งเช็คให้เย่เฉิน พูดว่า : “ฉันสวมชุดกระโปรงติดกันไม่มีกระเป๋าใส่ คุณช่วยฉันเก็บเช็คใบนี้ไว้ก่อนแล้วกันนะ”
“ได้！”เย่เฉินนำเช็คใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกง พูดกับเซียวชูหรันว่า : “ไปกัน ผมจะพาคุณไปทักทายคุณซ่ง ช่วงนี้พวกตระกูลซ่งกำลังมีโครงการแต่งตกอยู่หลายโครงการ คุณสามารถพูดคุยกับเธอได้”
เซียวชูหรันตอบรับคำแล้ว แต่ในใจกลับว่าไม่ค่อยอยากจะไปคุยกับซ่งหวั่นถิงสักเท่าไหร่
เนื่องจากเขาและเซียวชูหรันต้องเก็บกวาดออฟฟิศ เตรียมจะต้อนรับอะไรแบบนี้ ดังนั้นจึงตื่นกันมาแต่เช้าแล้ว และก่อนออกจากบ้าน ก็ได้พูดกับพ่อตาและแม่ยายแล้ว จะต้องมาถึงออฟฟิศก่อนสิบเอ็ดโมง เข้าร่วมพิธีเปิดกิจการพร้อมกัน
แต่ตอนนี้ก็เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงกว่าแล้ว ยังไม่เห็นเงาร่างของพ่อตาและแม่ยายเลย
เย่เฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เตรียมจะกดโทร กลับได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเซียวชูหรันดังขึ้นมาแล้ว
เมื่อชูหรันเห็นสายเรียกเข้าเป็นหม่าหลันแม่ของตัวเอง เธอก็รีบรับโทรศัพท์เลยทันที
เมื่อรับสายแล้ว ก็ได้ยินเสียงที่รีบร้อนของหม่าหลันแพร่ซ่านเข้ามา “ชูหรัน แม่กับพ่อเกิดอุบัติเหตุบนถนนแล้ว พ่อของลูกได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้กำลังช่วยชีวิตกันอยู่ที่โรงพยาบาลชุมชน ลูกรีบมานะ！”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...