ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 212

บทที่212ไว้หน้าให้มากพอแล้ว（2）

เซียวชูหรันรีบพูดออกมาทันที : “ไอ้หยา จะทำแบบนี้ได้ยังไงละคะ……”

ในเวลานี้เย่เฉินจับมือของเธอไว้ ยิ้มพร้อมพูด : “ที่รัก ในเมื่อประธานหวังมีใจอยากจะช่วยคุณ ทำไมคุณต้องปฏิเสธด้วยละ ไม่ให้เกียรติ ประธานหวังเลยนะ？”

ชูหรันรีบพูดออกไปทันที : “ฉันไม่ได้จะไม่ให้เกียรติประธานหวังนะคะ แค่รู้สึกว่าทำแบบนี้รู้สึกเกรงใจเกินไปแล้ว……”

เย่เฉินรับเช็คในมือของสวีโป วางไปบนมือของเซียวชูหรัน พร้อมพูดว่า : “ในเมื่อประธานหวังต่างก็บอกแล้วว่าฟรีทั้งหมด งั้นคุณก็เก็บเงินกลับไปเถอะ ตี้เหากรุ๊ปเป็นองค์กรใหญ่ที่มีมูลค่าทางตลาด จะมาสนใจเงินอันน้อยนิดของคุณได้อย่างไรกันล่ะ？อีกอย่าง ต่อไปก็ยังต้องทำงานร่วมกันกับคุณ คุณจะเห็นเป็นคนนอกแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ？”

คำพูดนี้ของเย่เฉิน ทำให้ในใจของเซียวชูหรันผ่อนคลายลงแล้ว

แน่นอนว่า ตี้เหากรุ๊ปเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในจินหลิง มีเพียงบริษัทเดียว ที่มีขนาดเทียบกับทั้งหมดของตระกูลซ่ง

ถ้าหากเป็นเพราะค่าเช่าราคา180000หยวนทำให้เขามองหวังตงเสวี่ยนเป็นคนนอกล่ะก็ มีความเป็นไปได้มากที่จะทำให้หวังตงเสวี่ยนรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่มีเหตุผล

เธอจึงพยักหน้าอย่างรีบร้อน พูดอย่างซาบซึ้ง : “ประธานหวัง ขอบคุณคุณมากจริงๆค่ะ！”

หวังตงเสวี่ยนยิ้มเล็กน้อย : “ทุกคนล้วนแต่เป็นพันธมิตรกัน การช่วยเหลือซึ่งกันและกันมันก็เป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้ว”

ชูหรันรีบพยักหน้าทันที หลังจากนั้นก็ส่งเช็คให้เย่เฉิน พูดว่า : “ฉันสวมชุดกระโปรงติดกันไม่มีกระเป๋าใส่ คุณช่วยฉันเก็บเช็คใบนี้ไว้ก่อนแล้วกันนะ”

“ได้！”เย่เฉินนำเช็คใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกง พูดกับเซียวชูหรันว่า : “ไปกัน ผมจะพาคุณไปทักทายคุณซ่ง ช่วงนี้พวกตระกูลซ่งกำลังมีโครงการแต่งตกอยู่หลายโครงการ คุณสามารถพูดคุยกับเธอได้”

เซียวชูหรันตอบรับคำแล้ว แต่ในใจกลับว่าไม่ค่อยอยากจะไปคุยกับซ่งหวั่นถิงสักเท่าไหร่