ตู้ไห่ชิงถามเขาว่า: “ซูโสว่เต้า คุณรู้มั้ยว่าทำไมตอนนั้นฉันถึงได้รักเย่ฉางอิงมากขนาดนั้น?”
ซูโสว่เต้าตกตะลึงในทันใด
เขามองไปที่ตู้ไห่ชิง และถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า: “ทำไม?”
ตู้ไห่ชิงยิ้มอย่างขมขื่น และพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวดว่า: “ตอนนั้นเย่ฉางอิงใกล้จะแต่งงาน ฉันก็เหมือนกับที่เหออิงซิ่วสารภาพรักกับคุณแบบนั้น วิ่งไปสารภาพรักกับเขา…”
“ฉันถึงกับเคยคิดว่าจะมอบร่างกายของตัวเองให้กับเขา ถึงขนาดนี้ แม้แต่เหตุผลของฉันก็เหมือนกับเหออิงซิ่วทุกประการ…”
“ตอนนั้นฉันบอกกับเขาว่า:ฉางอิง ฉันรักคุณมาหลายปีไม่ได้อะไรทั้งนั้น ถ้าหากคุณไม่รักฉันจริงไม่ยอมที่จะอะไรให้กับฉัน งั้นก็อย่าปล่อยให้ฉันหลงเหลือความเสียใจสุดท้าย…”
“ฉันยังบอกอีกว่า:ฉางอิง ผู้หญิงคนหนึ่ง สิ่งล้ำค่าที่สุดคือพรหมจรรย์ของตัวเอง เหตุผลที่พรหมจรรย์นี้เป็นสิ่งล้ำค่า เพราะว่าผู้หญิงทุกคน ก็หวังว่าจะเก็บมันไว้ให้ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด และฉัน ก็หวังว่าจะสามารถเก็บพรหมจรรย์ของตัวเองไว้ให้คุณ…”
พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของตู้ไห่ชิงก็สะอึกสะอื้นขึ้นมา เธอมองไปที่ซูโสว่เต้า และพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้องไห้ว่า: “แต่ทว่า สิ่งที่ฉางอิงไม่เหมือนกับคุณมากที่สุดก็คือ! ตอนนั้นฉางอิงเขาปฏิเสธฉันโดยที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย! เพราะเขาบอกว่า เขาไม่มีทางทำลายอนาคตของฉันได้!!! เพียงแค่นี้ คุณก็สู้เขาไม่ได้เลย!!!”
เมื่อซูโสว่เต้าฟังถึงตรงนี้ ไม่พูดอะไรสักคำ
เขารู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวอย่างฉับพลัน ร้อนจนทำให้เขาถึงขนาดค่อนข้างลืมตาไม่ขึ้น
เมื่อตู้ไห่ชิงเห็นเขาไม่พูดอะไร ก็ถอนหายใจ และพูดว่า: “ซูโสว่เต้า เป็นสามีภรรยากัน เลิกรากันไปด้วยดีเถอะ ได้หรือเปล่า?”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็ทำได้เพียงพูดกับพ่อบ้านที่มีประตูกั้นอยู่ว่า: “ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ฉันเปลี่ยนผ้าก็จะไปเดี๋ยวนี้!”
“โอเคครับ!”
หลังจากที่พ่อบ้านไปแล้ว ซูโสว่เต้ามองไปทางตู้ไห่ชิง และอ้อนวอนว่า: “ภรรยา รอผมกลับมาพวกเราค่อยคุยกันดีๆได้หรือเปล่า?”
ตู้ไห่ชิงส่ายหัวพูดว่า: “ระหว่างเราไม่มีจำเป็นต้องคุยกันอีกแล้ว คุณรีบไปที่คุณท่านเถอะ!”
จากนั้น เธอฉวยโอกาสที่ซูโสว่เต้าไม่ทันระวัง ลากกระเป๋าเดินทางเปิดประตูแล้วเดินออกไป…

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...