เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2122

ตู้ไห่ชิงถามเขาว่า: “ซูโสว่เต้า คุณรู้มั้ยว่าทำไมตอนนั้นฉันถึงได้รักเย่ฉางอิงมากขนาดนั้น?”

ซูโสว่เต้าตกตะลึงในทันใด

เขามองไปที่ตู้ไห่ชิง และถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า: “ทำไม?”

ตู้ไห่ชิงยิ้มอย่างขมขื่น และพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวดว่า: “ตอนนั้นเย่ฉางอิงใกล้จะแต่งงาน ฉันก็เหมือนกับที่เหออิงซิ่วสารภาพรักกับคุณแบบนั้น วิ่งไปสารภาพรักกับเขา…”

“ฉันถึงกับเคยคิดว่าจะมอบร่างกายของตัวเองให้กับเขา ถึงขนาดนี้ แม้แต่เหตุผลของฉันก็เหมือนกับเหออิงซิ่วทุกประการ…”

“ตอนนั้นฉันบอกกับเขาว่า:ฉางอิง ฉันรักคุณมาหลายปีไม่ได้อะไรทั้งนั้น ถ้าหากคุณไม่รักฉันจริงไม่ยอมที่จะอะไรให้กับฉัน งั้นก็อย่าปล่อยให้ฉันหลงเหลือความเสียใจสุดท้าย…”

“ฉันยังบอกอีกว่า:ฉางอิง ผู้หญิงคนหนึ่ง สิ่งล้ำค่าที่สุดคือพรหมจรรย์ของตัวเอง เหตุผลที่พรหมจรรย์นี้เป็นสิ่งล้ำค่า เพราะว่าผู้หญิงทุกคน ก็หวังว่าจะเก็บมันไว้ให้ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด และฉัน ก็หวังว่าจะสามารถเก็บพรหมจรรย์ของตัวเองไว้ให้คุณ…”

พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของตู้ไห่ชิงก็สะอึกสะอื้นขึ้นมา เธอมองไปที่ซูโสว่เต้า และพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้องไห้ว่า: “แต่ทว่า สิ่งที่ฉางอิงไม่เหมือนกับคุณมากที่สุดก็คือ! ตอนนั้นฉางอิงเขาปฏิเสธฉันโดยที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย! เพราะเขาบอกว่า เขาไม่มีทางทำลายอนาคตของฉันได้!!! เพียงแค่นี้ คุณก็สู้เขาไม่ได้เลย!!!”

เมื่อซูโสว่เต้าฟังถึงตรงนี้ ไม่พูดอะไรสักคำ

เขารู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวอย่างฉับพลัน ร้อนจนทำให้เขาถึงขนาดค่อนข้างลืมตาไม่ขึ้น

เมื่อตู้ไห่ชิงเห็นเขาไม่พูดอะไร ก็ถอนหายใจ และพูดว่า: “ซูโสว่เต้า เป็นสามีภรรยากัน เลิกรากันไปด้วยดีเถอะ ได้หรือเปล่า?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน