ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2128
ซูโสว่เต้าบีบบังคับให้ตัวเองลืมเรื่องของตู้ไห่ชิงรวมทั้งซูรั่วหลีไปชั่วคราว และเอ่ยปากถามว่า: “พ่อ พ่อประเมินค่าได้หรือเปล่า เรื่องนี้จะนำความเสียหายมาสู่พวกเรามากแค่ไหน?”
ซูเฉิงเฟิงถอนหายใจ: “ตอนนี้ยังพูดไม่ได้ ประเทศญี่ปุ่นเป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุด ทั่วทั้งเอเชียนอกเหนือจากจีนแผ่นดินใหญ่ของเรา เพียงแค่ส่วนนี้ สำหรับตระกูลซูของพวกเราตอนนี้ รวมทั้งในอนาคต ก็มีความเสียหายที่ประเมินค่าไม่ได้!”
“ยิ่งไปกว่านั้นบริษัทประเทศญี่ปุ่นอยู่ที่ต่างประเทศมาหลายปีแล้ว มีผลกระทบเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นตลาดสหรัฐอเมริกาหรือยุโรป พวกเขามีส่วนร่วมอย่างลึกซึ้ง ถ้าหากพวกเขาต้องการโจมตีตระกูลซูอยู่ในต่างประเทศจริงๆ งั้นการขยายตัวในต่างประเทศทั้งหมดของพวกเราในอนาคตก็จะได้รับผลกระทบใหญ่มาก!”
ซูโสว่เต๋อน้องรองสอบถามว่า: “พ่อ พวกเราไม่มีทางที่จะกู้สถานการณ์ความสัมพันธ์กับรัฐบาลญี่ปุ่นได้แล้วเหรอ?”
“กู้สถานการณ์เหรอ?”ซูเฉิงเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น: “กู้สถานการณ์ยังไง? ถ้าหากพวกเราสามารถหาตัวซูรั่วหลีเจอ ต่อจากนั้นส่งมอบให้อำนาจตุลาการประเทศญี่ปุ่นอีกครั้ง งั้นสามารถกู้สถานการณ์ได้ไม่มากก็น้อย แต่ตอนนี้ซูรั่วหลีหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย พวกเราจะทำอะไรได้?”
ซูโสว่เต๋อรีบพูดว่า: “งั้นก็คิดหาทางตามหาซูรั่วหลี! ถึงเวลานั้นส่งมอบซูรั่วหลีให้กับอำนาจตุลาการประเทศญี่ปุ่น ค่อยแนบจดหมายขอโทษสาธารณะด้วยคำพูดจริงใจ ถ้าหากเป็นไปได้ ค่อยชดเชยเงินก้อนหนึ่ง เรื่องนี้น่าจะบรรเทาความรุนแรงได้!”
ซูเฉิงเฟิงโบกมือ: “ชดเชยเงินก็ช่างเหอะ พวกเราอยากจะชดเชยก็ไม่ที่ให้ชดเชย ตระกูลมัตสีโมโตะถูกฆ่าล้างไปหมดแล้ว ต่อให้พวกเราอยากจะชดเชยเงินก้อนหนึ่งให้ญาติของพวกเขา ก็แมร่งต้องตามหาญาติ! ถึงเวลานั้นกลับยิ่งทำให้จิตใจของประชาชนญี่ปุ่นยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น!”
เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ก็ทยอยเห็นด้วย
เรื่องนี้ ต่างจากคดีอาญาทั่วไปจริงๆ
ซูโสว่เต๋อคาดไม่ถึงว่า พี่ชายจะเฉียบแหลมมากขนาดนี้ มองความคิดตัวเองออกมาในทันที ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อหน้าพ่อและพี่น้อง อ้างศีลธรรมมาบังคับให้คนคนหนึ่งทำตามที่ตนเองเห็นว่าดีให้กับตัวเองก่อนก้าวหนึ่ง
ตัวของเขาเองอยากจะยืมหัวข้อมาแสดงความคิดเห็นต่อหน้าคุณท่าน โยนความรับผิดชอบของเรื่องนี้ไปให้ซูโสว่เต้า ด้วยแบบนี้ เทียบเท่ากับว่าช่วยพ่อโยนความผิดชอบ ยิ่งไปกว่านั้นต่อหน้าของพ่อ ใส่ร้ายพี่ใหญ่
แต่ทว่า สมองของซูโสว่เต้าหมุนเร็วกว่า ก็ใส่ร้ายกลับไปในทันที
ดังนั้น เขาก็รีบพูดว่า: “พี่ใหญ่พูดถูก ซูรั่วหลีก็ยี่สิบต้นๆ พูดต่อไปก็ไม่มีความหมายอะไร แต่ว่าพวกเราก็พูดกันเรื่องตรงหน้าเถอะ! ก็พูดเมื่อหลายวันก่อน เรื่องที่จือเฟยกับจือหยูถูกลักพาตัว ตราบใดที่ตอนนั้นพี่ใจเย็นหน่อยอย่าโกรธจนใช้อารมณ์ให้ซูรั่วหลีไปฆ่าล้างทั้งตระกูลมัตสีโมโตะ เรื่องนี้ก็ไม่มีทางถึงขั้นนี้ด้วยซ้ำ! ว่ากันจนถึงแก่นแท้ ยังเป็นพี่ที่แส่หาเรื่อง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...