ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2130
เขาเป็นคนฉลาด ดังนั้นในคำพูดที่ดูเหมือนปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความจริงใจนี้ของน้องชาย มีเจตนาฆ่ามากแค่ไหนกันแน่ ในใจของเขาชัดเจนมาก
เขาแอบกัดฟันพูดในใจว่า: “ซูโสว่เต๋อนะซูโสว่เต๋อ! แกแมร่งหาโอกาสเหมาะสมตอกย้ำซ้ำเติมจริงๆ!”
“เรื่องทั้งหมด แม้ว่าฉันจะมีความรับผิดชอบ แต่ทำให้ตระกูลซูตกสู่สถานการณ์ซบเซาไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคุณท่าน! แต่ว่า ไอ้สารเลวซูโสว่เต้าต่อหน้าทุกคน โยนความผิดทั้งหมดให้ฉัน นี่บีบคั้นให้ฉันต้องรับความผิดนี้!”
“ถ้าผมยอมรับแล้ว งั้นฉันก็จะกลายเป็นคนร้ายอย่างสมบูรณ์;”
“แต่ถ้าฉันไม่ยอมรับ คุณท่านยังไม่รู้ว่าจะคิดยังไง ในใจของเขาคงจะเกลียดฉันมากอย่างมากแน่ๆ!”
“ยิ่งกว่าไปนั้น ไอ้สารเลวซูโสว่เต๋อนี้ พูดต่อหน้าคุณท่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า ฉันเป็นผู้นำของตระกูลซูในอนาคต ยังบอกว่าจะช่วยเหลือฉันได้ดีขึ้น นี่แมร่งก็คือความคิดฆ่าคนไม่ใช่เหรอ?!”
“คุณท่านยังมีชีวิตอยู่! ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังคงควบคุมตระกูลซูทั้งหมดอย่างแน่นหนา! ซูโสว่เต๋อกลับพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อหน้าเขาว่าฉันเป็นผู้นำในอนาคต เขาต้องการทำให้คุณท่านเกลียดฉัน!”
“ตั้งแต่สมัยโบราณ จักรพรรดิผู้มีอายุยืนยาว ต้องระวังมากที่สุดก็เจ้าชาย! เพราะว่าในความคิดของเขา เจ้าชายปรารถนาในราชบัลลังก์ของเขาตลอดเวลาปรารถนาอำนาจของเขา ดังนั้น เจ้าชายคงจะต้องรอคอยความตายของเขาอยู่ตลอดเวลาอย่างแน่นอน”
“ในส่วนลึกของหัวใจของคุณท่าน ต่อฉัน ก็คงจะต้องระวังเหมือนกันอย่างแน่นอน!”
“ตอนนี้ถูกซูโสว่เต๋อพูดถึงแบบนี้ การระวังของคุณท่านที่มีต่อฉันก็ต้องกลายเป็นแข็งแกร่งมากขึ้น!”
“ไม่เพียงแค่นั้น! ซูโสว่เต๋อทำแบบนี้ ยังเทียบเท่ากับว่าแอบช่วยให้คุณท่านหลุดพ้นจากปัญหา!”
“เดิมที คุณท่านต่างหากที่เป็นไอ้สารเลวที่ไม่คำนึงถึงสายเลือด ใช้ชีวิตของหลานสาวมาแลกเปลี่ยนผลประโยชน์!”
“แต่ว่า ถูกซูโสว่เต๋อก่อกวนแบบนี้! ความรับผิดชอบก็พุ่งไปที่หัวของฉันแล้ว! ในใจคุณท่านคงจะพอใจต่อการกระทำนี้ของซูโสว่เต้ามากจนไม่ไหว! นี่แมร่งน่ารังเกียจมากเกินไปแล้ว!”
ดังนั้น เขาพูดด้วยใบหน้าละอายใจว่า: “พ่อ สิ่งเหล่านี้ที่โสว่เต๋อพูดผมก็ยอมรับ เรื่องนี้เป็นความผิดของผมจริงๆ ผมทำได้ไม่ถูกต้อง พ่อวางใจเถอะ จากนี้ไปผมจะเอามาเป็นเครื่องเตือนใจปรับปรุงให้ดีมากขึ้น!”
ซูเฉิงเฟิงรู้สึกในทันที ความโกรธที่ติดอยู่ในอกนั้น ก็สลายไปหมดตัวในทันที
แน่นอนว่าคนก็ไม่อยากยอมรับความผิด คนใกล้ตัวกัน ก็จะโยนความผิดไประหว่างซึ่งกันและกัน ก็เหมือนลูกป่วย สามีต่อว่าภรรยาไม่ดูแลให้ดี ภรรยาต่อว่าสามีปกติไม่สนใจดูแลลูก; ออกบ้านสายไม่ทันรถ สามีต่อว่าภรรยาแต่งหน้าแต่งตัวล่าช้า ภรรยาต่อว่าสามีขับชักช้ามากเกินไป
ถึงยังไง ตราบใดที่สามารถโยนความผิดให้กับคนอื่น แม้ว่าจะโยนให้ลูกชายแท้ๆ ก็เป็นเรื่องดีมากที่ร่วมฉลองทั่วแดน
ดังนั้น เขาพยักหน้าเบาๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง: “แกในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลซู ทำสิ่งต่างๆหุนหันพลันแล่นเกินไป น่าจะขัดเกลามุมมองเหล่านั้นบนตัวของแกให้ดีๆ”
จากนั้น เขาก็กระแอมแล้ว และพูดต่อไปว่า: “อะแฮ่ม เอาแบบนี้นะ! ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป จนกว่าเรื่องนี้จะคลี่คลายไปทั้งหมด แกก็ไม่ต้องปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนอีก ไปอยู่ที่ออสเตรเลียเงียบๆช่วงหนึ่ง รอผ่านสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานไปค่อยว่ากันเถอะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...