ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2131
เมื่อได้ยินการจัดเตรียมของคุณท่าน ซูโสว่เต้าเกือบจะกระอักเลือดเก่าออกมาจากปาก!
“ทั้งๆที่คุณท่านแมร่งทำส่งเดชทำเรื่องใหญ่โตออกมา ผลปรากฏว่าฉันกลับต้องไปที่ออสเตรเลียเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเหรอ? นี่แมร่งเรียกว่าเรื่องอะไรกันเนี่ย?”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขารีบเอ่ยปากพูดว่า: “พ่อ ช่วงนี้พ่อให้ผมไม่ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณะ ผมยอมรับได้หมด แต่ไม่มีความจำเป็นต้องให้ผมไปออสเตรเลียมั้ง? บริษัทยังมีงานอีกหลายสิ่งหลายอย่าง ทางด้านของไห่ชิงนั้นผมยังต้องคิดหาทางไกล่เกลี่ยขอคืนดีอยู่นะ!”
คุณท่านใหญ่ซูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “แกอยู่ที่นี่ ปาปารัสซี่จะคอยจับตาดูทุกย่างก้าวของแก ยิ่งไปกว่านั้นแกอย่าลืมนะ ตอนนี้ไม่รู้ว่ามีตระกูลมากเท่าไหร่ที่จ้องจะฉวยโอกาสมาสูบเลือดพวกเรามากินเนื้อพวกเรา แกก็เป็นจุดพัฒนาของพวกเขา!”
“ดังนั้น ในความคิดของฉัน แกหลบไปที่ออสเตรเลียดีกว่า พวกเรามีคฤหาสน์ริมทะเลอยู่ในควีนส์แลนด์ไม่ใช่เหรอ? แกไปพักผ่อนที่นั่นดีๆ เรื่องของทางนี้ ฉันจะช่วยแกจัดแจงให้ดี”
ซูโสว่เต้าแทบจะอกแตกแล้ว
เขาแอบพูดในใจด้วยความโกรธเคือง: “ในเวลานี้ให้ฉันไปออสเตรเลีย นี่เห็นได้ชัดว่าให้ฉันเป็นเป้าเคลื่อนที่ดึงดูดแรงกระสุนไม่ใช่เหรอ? ถ้าฉันไม่ไปยังจะดีกว่า อยู่ภายใต้การรับรู้ของโลกภายนอกเกี่ยวกับเรื่องนี้ ที่ยังเป็นคุณท่านขายหลานสาว ถ้าฉันหนีไปแล้ว งั้นก็ยังไม่รู้ว่าคนพวกนี้จะเล่นงานฉันยังไง!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ฉันเป็นรองประธานบริหารของบริษัท เป็นรองประธานมาตรฐานของบริษัท ถ้าฉันหนีไปแล้ว ใครจะมารับงานของฉัน? หรือว่าให้ซูโสว่เต๋อมารับงั้นเหรอ? ถ้าไอ้สารเลวซูโสว่เต้านี้มารับงานของฉัน งั้นรอตอนที่ฉันกลับมา รองประธานกรรมการบริหารก็เป็นของเขาแล้ว งั้นฉันก็จะถูกปล่อยลอยนวลไม่ใช่เหรอ?!”
ขณะที่ซูโสว่เต้าพยายามคิดหาทางอยากจะปฏิเสธการจัดเตรียมการนี้ของคุณท่าน ซูเฉิงเฟิงเอ่ยปากสั่งการในทันทีว่า: “โสว่เต๋อ แกช่วยจัดเตรียมเครื่องบินให้พี่ชายแกด้วย ก็ให้เขารีบออกเดินทางในคืนนี้ งานของเขาในบริษัท ต่อไปมีแกมาจัดการดูแลชั่วคราวไปก่อน”
เมื่อซูโสว่เต๋อได้ยินคำพูดนี้ ภายในใจตื่นเต้นจนแทบจะไชโยโห่ร้องขึ้นมา
แต่ทว่า เขายังยังคงระงับความตื่นเต้นภายในใจ และพูดด้วยความเคารพว่า“พ่อครับพ่อวางใจได้ ผมจะไปจัดเตรียมเครื่องบินเดี๋ยวนี้!”
ซูโสว่เต้าพูดอ้อนวอนว่า: “พ่อ ต่อให้พ่อให้ผมไป พ่อได้โปรดผ่อนผันให้ผมสักสองวัน อย่างน้อยให้ผมได้พูดคุยกับไห่ชิงดีๆค่อยว่ากันนะ!”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ซูโสว่เต้าก็ตระหนักในทันทีว่า ตัวเองไม่มีช่องว่างให้ไกล่เกลี่ย เพื่อไม่ให้คุณท่านโกรธ เขาทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆ และพูดว่า: “ได้ครับพ่อ ผมจะฟังพ่อ ไปคืนนี้”
ซูเฉิงเฟิงถึงได้พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และโบกมือพูดว่า: “เอาล่ะ แกกลับไปเก็บข้าวของ บอกกล่าวกับจือเฟยกับจือหยู อีกหนึ่งชั่วโมงออกเดินทาง”
...
ขณะที่ซูโสว่เต้าเพิ่งถูกพ่อบ้านเรียกออกไป ซูจือเฟยและซูจือหยู ยังอยู่ในห้องหนังสือ มองดูหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างไม่หยุดหย่อน
หลังจากที่ตู้ไห่ชิงแม่ของพวกเขาจากไป ระหว่างทางที่ขับรถกลับไปที่บ้านแม่ ก็โทรหาพวกเราสองพี่น้อง
ในโทรศัพท์ ตู้ไห่ชิงบอกเรื่องราวที่เกี่ยวกับซูรั่วหลีให้พวกเขาอย่างใจเย็นมาก ซูจือเฟยและซูจือหยูต่างตกใจกับข่าวนี้จนพูดอะไรไม่ออก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...