ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2142

เมื่อซูจือเฟยมองดูรถยนต์ขับออกไปจากลานหน้าบ้านของคฤหาสน์ เขารู้สึกจิตใจหดหู่มากๆ

เขารู้สึกว่าคืนนี้ มันเป็นค่ำคืนที่ผ่านไปอย่างยากลำบากมากกว่าคืนที่เขาและซูจือหยูโดนลักพาตัว

ตอนนั้นเขากับซูจือหยูแค่เผชิญกับภัยอันตรายต่อชีวิตเท่านั้น

แต่คืนนี้ เขาต้องเผชิญกับเรื่องที่พ่อของตัวเองมีลูกสาวนอกสมรส ความสัมพันธ์ของพ่อแม่ที่เปลี่ยนไป และพ่อก็สูญเสียอำนาจและถูกส่งตัวไปที่ออสเตรเลีย

ในใจของเขาไม่เพียงกังวลเรื่องความสัมพันธ์ของพ่อกับแม่ ยังกังวลเรื่องอนาคตของพ่อ และกังวลเรื่องอนาคตของตัวเองด้วย

ก่อนคืนนี้ พ่อของเขาเป็นทายาทผู้สืบทอดคนต่อไปของตระกูลซู

และตัวเอง ก็จะไปคนสืบทอดตระกูลคนต่อไปต่อจากพ่อ

แต่การเปลี่ยนแปลงในคืนนี้ ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

คุณท่านไม่โปรดปรานและไว้วางใจคุณพ่ออีกแล้ว

ถ้าหากคุณพ่อหมดอำนาจและไม่สามารถกลับมามีอำนาจอีกครั้ง อนาคตของตัวเองก็คงจะมืดมนอย่างแน่นอน

ถ้าหากซูโสว่เต๋อที่เป็นอารองเป็นทายาทผู้สืบทอดตระกูล ตัวเองคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว!

ซูจือเฟยที่รู้สึกโศกเศร้าและกังวลใจมากๆ เดินมาที่ห้องหนังสือของน้องสาวด้วยความสิ้นหวัง ซูจือหยูในเวลานี้ กำลังนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์และตรวจดูรูปถ่ายของผู้โดยสารชายที่เดินทางเข้าออกในสนามบินญี่ปุ่น

เมื่อเห็นซูจือเฟยกลับมา ซูจือหยูก็มองหน้าเขาครั้งหนึ่งและถามด้วยความไม่พอใจ:"คุณพ่อเรียกคุณมีธุระอะไรเหรอ? เขาเรียกคุณไปเพื่อให้คุณช่วยหาข้อแก้ตัวให้เขาใช่ไหม?"

"ไม่ใช่..."ซูจือเฟยถอนหายใจ:"เฮ้อ! พ่อถูกคุณปู่ส่งตัวไปที่ออสเตรเลียแล้ว!"

"อะไรนะ?!"ซูจือหยูถามออกมาด้วยความตกใจ:"คุณพ่อถูกส่งตัวไปที่ออสเตรเลียเหรอ? เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่?"

"เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสักครู่เอง" ซูจือเฟยพูดด้วยความโศกเศร้า:"คุณพ่อจัดกระเป๋าเสร็จและออกเดินทางไปแล้ว อารองเป็นคนส่งคุณพ่อไปที่สนามบิน"

ซูจือหยูถามด้วยความแปลกใจ:"ทำไมคุณปู่ต้องส่งพ่อไปที่ออสเตรเลีย?! เรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบและเกี่ยวข้องกับคุณพ่อก็คงเป็นเรื่องของซูรั่วหลี เรื่องที่พ่อของตัวเองมีลูกสาวนอกสมรสและถูกเปิดเผยก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ทำไมคุณปู่ต้องทำอย่างนี้ด้วย?"

ซูจือเฟยพูด:"คุณพ่อพูดว่า คุณปู่ต้องการให้เขาเป็นแพะรับบาป

หัวใจของซูจือหยูเต้นแรงอย่างกะทันหันและพูดออกมาทันที:"ซวยแล้วๆ ต้องซวยแน่ๆ...เมื่อคุณพ่อจากไป คุณปู่จะโยนความผิดทุกอย่างให้พ่ออย่างแน่นอน..."

เมื่อพูดจบ ซูจือหยูพูดด้วยความประหม่าว่า:"ฉันคิดว่าคุณปู่อาจจะประกาศออกไป เรื่องที่ทรยศและหลักหลังต่อซูรั่วหลีเป็นฝีมือของพ่อ! ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาก็จะสามารถกำจัดชื่อเสียงไม่ดีที่เขาทรยศหลานสาวตัวเองได้ และคุณพ่อก็จะกลายเป็นแพะรับบาปและกลายเป็นคนที่หักหลังและทรยศลูกสาวแท้ๆของตัวเอง!"

ซูจือเฟยพูดอย่างจำใจ:"เรื่องนี้ก็ไม่มีทางเลือกแล้ว...คุณปู่ส่งคุณพ่อไปคืนนี้เลย และคุณพ่อก็ขัดคำสั่งไม่ได้..."

ซูจือหยูมองซูจือเฟยและพูดอย่างจริงจัง:"พี่ชาย...ตระกูลซูต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อย่างแน่นอน..."

ซูจือเฟยถาม:"คุณก็สัมผัสได้ใช่ไหม?"

ซูจือหยูพยักหน้าและพูดอย่างเคร่งขรึม:"พี่ชาย ฉันไม่สนใจเรื่องเงินและอำนาจ เพราะฉันเป็นผู้หญิง ทำให้ฉันได้รับมรดกจากตระกูลไม่มาก แต่พี่ไม่เหมือนกับฉัน ถ้าคุณพ่อของเราไม่สามารถกลับมามีอำนาจอีกครั้ง อนาคตของพี่ก็คงมืดมนอย่างแน่นอน..."

ซูจือเฟยใช้มือปิดหน้าตัวเองและพูดด้วยความโศกเศร้า:"แล้วฉันจะทำยังไงละ? เห็นได้ชัดว่าคุณปู่กำลังกระตือรือร้นในการหาแพะรับบาป และคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะเป็นแพะรับบาปก็คือคุณพ่อของพวกเรา..."

เมื่อพูดจบ เขาก็พูดอีกว่า:"นอกจากนี้ การเป็นแพะรับปากเรื่องทรยศลูกสาวแท้ๆของตัวเองมันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมากๆ ถ้าทุกคนเชื่อว่าพ่อหักหลังและทรยศลูกสาวตัวเอง ภาพพจน์ของคุณพ่อก็จะเสียหายมากๆ และคุณพ่อก็จะกลายเป็นคนที่โหดเหี้ยมและแล้งน้ำใจมากๆ และมันส่งผลกระทบต่อคุณพ่อมากๆ เพียงแค่เรื่องนี้ คุณปู่ก็ไม่มีวันยกตำแหน่งผู้นำตระกูลซูให้คุณพ่อย่างแน่นอน..."

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูจือเฟยก็ถอนหายใจ:"เฮ้อ...ครอบครัวของเรา ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คงไม่มีทางกลับมามีอำนาจอีกแล้ว..."

คิ้วอันสวยงามของซูจือหยูขมวดขึ้นมาทันที เธอกัดฟันที่ขาวสะอาดของตัวเอง และพูดอย่างเด็ดเดี่ยว:"ไม่ได้! พวกเราจะต้องช่วยคุณพ่อแย่งตำแหน่งทายาทสืบทอดของตระกูลซูกลับมาให้ได้!"

ซูจือเฟยถามทันที:"จะแย่งกลับมายังไง?!"

ซูจือหยูพูดอย่างเย็นชา:"เรื่องนี้คุณอย่าถามเลย พรุ่งนี้พวกเราไปจินหลิงพร้อมกับคุณแม่ และออกไปจากที่นี่ชั่วคราวก่อน เรื่องที่จะช่วยคุณพ่อแย่งทุกอย่างกลับคืนมา ฉันมีวิธีอยู่แล้ว!"