ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2148
นี่คือจุดประสงค์ที่เย่เฉินช่วยชีวิตของเธอไว้
เขาวางแผนที่จะส่งซูรั่วหลีกลับไปที่เย่นจิงเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม
หลังจากนั้น เขาก็เก็บโทรศัพท์ บิดคันเร่งของรถจักรยานไฟฟ้า รถจักรยานไฟฟ้าส่งเสียงบึ้นๆ จากนั้นก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อออกมาจากTomson Riviera เย่เฉินนั่งอยู่บนรถจักรยานไฟฟ้าและพึ่งจะเลี้ยวขวา เตรียมตัวที่จะไปโรงแรมของเฉินจื๋อข่าย เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยและประหม่าเล็กน้อยดังมาจากข้างหลังของตัวเอง:"พี่เขย!"
เย่เฉินหันหน้ากลับไปมองทันที ก็เห็นบนทางเท้าที่อยู่ด้านหลังตัวเอง มีผู้หญิงที่รู้จักคนหนึ่งกำลังกวักมือเรียกตัวเองอยู่
"เซียวเวยเวย?"เย่เฉินรู้สึกงุนงงมากๆ เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้
ครอบครัวของตัวเองและครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียว เกิดเรื่องขัดแย้งกันมานานแล้ว เวลาที่ผ่านมานานขนาดนี้ คนของทั้งสองครอบครัวต่างไม่ชอบหน้ากัน เหมือนน้ำกับไฟที่เข้ากันไม่ได้
ไม่ต้องพูดถึงว่าเมื่อเจอหน้ากันแล้วต่างฝ่ายต่างไม่ทักทายกัน ถ้าหม่าหลันที่เป็นแม่ยายของตัวเองยืนอยู่หน้าระเบียงคฤหาสน์และมองเห็นคนของครอบครัวเธอ แม่ยายคงยืนด่าหนึ่งชั่วโมงถึงจะสามารถระบายความโกรธออกมาได้
ดังนั้น เขาไม่เข้าใจจริงๆ เซียวเวยเวยเรียกตัวเองต้องการอะไรกันแน่?
อีกอย่าง ทำไมเธอถึงยอมเรียกฉันว่าพี่เขย? เมื่อก่อนเธอมักจะเรียกฉันว่าไอ้เศษสวะไม่ใช่เหรอ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ขมวดคิ้วและถาม:"คุณมีธุระอะไรเหรอ?"
เซียวเวยเวยรีบวิ่งขึ้นสองก้าวและยืนอยู่ด้านหน้าของเย่เฉิน และพูดด้วยความเขินอายว่า:"พี่เขย คุณกำลังจะไปที่ไหนเหรอ?"
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:"ฉันจะไปจ่ายตลาด คุณมีธุระอะไรเหรอ?"
เซียวเวยเวยกัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ และถามอย่างกังวล:"พี่เขย คุณส่งฉันไปที่หมู่บ้านจูเจียงลี่อิ่งได้ไหม? ห่างจากที่นี่ไม่ไกล นั่งรถจักรยานไฟฟ้าใช้เวลาแค่ยี่สิบนาทีเอง..."
เมื่อพูดจบ เธอก็เงยหน้า ใช้สายตาที่แดงก่ำมองไปที่เย่เฉิน พูดด้วยความละอายใจว่า:"พี่เขย...เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อก่อน ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง เป็นความผิดของฉันจริงๆ ฉันไม่ควรดูถูกคุณ ไม่ควรกลั่นแกล้งคุณและพี่ชูหรัน การใช้ชีวิตยากจนแบบนี้ได้สอนบทเรียนอันมีค่าให้ฉันมากมาย และฉันก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเองด้วย ฉันหวังว่าคุณจะให้อภัยฉัน และอย่าถือสาคนอย่างฉันอีกเลย..."
เมื่อเซียวเวยเวยพูดคำเหล่านี้ออกมา ทำให้เย่เฉินค่อนข้างประหลาดใจ
เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ เซียวเวยเวยจะสามารถพูดคำเหล่านี้ออกมา
สิ่งที่ทำให้เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆคือ ในขณะที่เซียวเวยเวยพูดคำเหล่านี้ออกมา เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ
เขามองออกได้อย่างชัดเจน เซียวเวยเวยพูดคำเหล่านี้ พูดจากใจจริง ไม่ใช่คำพูดส่งเดช
เมื่อเห็นเซียวเวยเวยกล่าวคำขอโทษจากใจจริง และรู้ว่าตัวเองทำผิด ท่าทางของเย่เฉินอ่อนโยนลง และพูดเบาๆ:"รู้ผิดแล้วแก้ไข นับว่าเยี่ยมยอด ถ้าคุณตระหนักได้ว่าเมื่อก่อนตัวเองเคยทำผิด ตอนนี้รู้ตัวและปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นก็ยังไม่สาย"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...