เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน เซียวเวยเวยก็รีบพยักหน้าทันที น้ำเสียงของเธอเริ่มสั่นเครือ และเธอก็พูดอย่างจริงจัง:"พี่เขย คุณพูดถูกแล้ว...ตอนนี้ฉัน...ตอนนี้ฉันรู้ตัวแล้ว...ฉันจะไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อนอีก จะไม่เป็นคนที่เย่อหยิ่ง ไม่ยอมเรียนรู้ และจะไม่เป็นลูกคุณหนูที่ไม่มีความสามารถและชอบดูถูกคนอื่นอีก..."
ขณะพูด เธอก็เปิดซิปของเสื้อแจ็กเกตลงมาเล็กน้อย เผยให้เห็นชุดยูนิฟอร์มสีน้ำเงินที่อยู่ด้านใน และเอ่ยปากพูด:"พี่เขย คุณดูสิ ตอนนี้ฉันเริ่มหางานด้วยตัวเองแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นพนักงานต้อนรับในหมู่บ้านจูเจียงลี่อิ่งที่เพิ่งเปิดใหม่..."
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ:"ทำไมคุณถึงไปทำงานเป็นพนักงานต้อนรับ? ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณจบปริญญาตรีไม่ใช่เหรอ หางานอะไรก็ดีกว่าการทำงานเป็นพนักงานต้อนรับไม่ใช่เหรอ?"
เซียวเวยเวยรู้สึกละอายใจและกระซิบเบาๆ:"คือ...พี่เขย...ฉันจะบอกตามตรง ก่อนวันตรุษจีนพ่อกับพี่ของฉันวางแผนทำร้ายป้าสอง และโดนอีกฝ่ายทำร้ายจนกลายเป็นคนพิการ ตอนนี้พวกเขาสองคนยังนอนอยู่บนเตียงเลย พวกเขาสองคนทำอะไรไม่ได้สักอย่าง คุณย่าของฉันก็อายุมากแล้ว ช่วงก่อนคุณย่าก็ยังโดนป้ารองยั่วยุจนไม่สบาย ตอนนี้ยังรักษาตัวอยู่ ดังนั้นก็เลยออกมาหางานทำไม่ได้ มีเพียงฉันคนเดียวที่ออกมาหาเงินเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว..."
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เซียวเวยเวยก็พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น:"แต่...แต่ฉันไม่สามารถหางานประจำแบบนั้นทำได้ เพราะงานแบบนั้นจะจ่ายเงินเดือนเมื่อถึงต้นเดือนหน้าเท่านั้น แต่พ่อ พี่ชายและคุณย่าของฉัน พวกเขาสามคนยังนั่งรออยู่ที่บ้าน ฉันต้องหาเงินกลับไปทุกวันเพื่อซื้ออาหารให้พวกเขากิน..."
"ดังนั้น...ดังนั้นฉันจำเป็นต้องทำงานเป็นพนักงานต้อนรับที่จ่ายเงินรายวันเท่านั้น..."
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ
ก่อนวันตรุษจีน ตอนที่ฉันและพ่อตาไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ต พวกเราก็เห็นนายหญิงใหญ่เซียว ช่วยลูกค้าในซูเปอร์มาร์เก็ตหยิบถุงพลาสติกใส่ของ
ตอนนั้นเขาก็รู้แล้วว่า ตระกูลเซียวตกอับและหมดอำนาจไปแล้ว
เมื่อก่อนพวกเขาอาศัยบารมีของอู๋ตงไห่ ก็มีชีวิตที่สุขสบายเหมือนกัน
แต่หลังจากนั้นเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงสร้างปัญหาใหญ่ขึ้น พวกเขาได้ลักพาตัวเย่ฉางหมิ่นและหม่าหลันไปพร้อมกัน ทำให้อู๋ตงไห่ล่วงเกินผิดใจกับเย่ฉางหมิ่น
สุดท้ายแล้ว อู๋ตงไห่รู้ว่าฉันเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเย่ ดังนั้นเขาก็เลยคุกเข่าอ้อนวอนเพื่อขอให้ฉันไว้ชีวิตเขา
ตอนนี้ อู๋ตงไห่กลายเป็นสุนัขรับใช้ของหงห้า มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาอยากให้โอกาสตระกูลเซียวอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...