ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2149
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน เซียวเวยเวยก็รีบพยักหน้าทันที น้ำเสียงของเธอเริ่มสั่นเครือ และเธอก็พูดอย่างจริงจัง:"พี่เขย คุณพูดถูกแล้ว...ตอนนี้ฉัน...ตอนนี้ฉันรู้ตัวแล้ว...ฉันจะไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อนอีก จะไม่เป็นคนที่เย่อหยิ่ง ไม่ยอมเรียนรู้ และจะไม่เป็นลูกคุณหนูที่ไม่มีความสามารถและชอบดูถูกคนอื่นอีก..."
ขณะพูด เธอก็เปิดซิปของเสื้อแจ็กเกตลงมาเล็กน้อย เผยให้เห็นชุดยูนิฟอร์มสีน้ำเงินที่อยู่ด้านใน และเอ่ยปากพูด:"พี่เขย คุณดูสิ ตอนนี้ฉันเริ่มหางานด้วยตัวเองแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นพนักงานต้อนรับในหมู่บ้านจูเจียงลี่อิ่งที่เพิ่งเปิดใหม่..."
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ:"ทำไมคุณถึงไปทำงานเป็นพนักงานต้อนรับ? ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณจบปริญญาตรีไม่ใช่เหรอ หางานอะไรก็ดีกว่าการทำงานเป็นพนักงานต้อนรับไม่ใช่เหรอ?"
เซียวเวยเวยรู้สึกละอายใจและกระซิบเบาๆ:"คือ...พี่เขย...ฉันจะบอกตามตรง ก่อนวันตรุษจีนพ่อกับพี่ของฉันวางแผนทำร้ายป้าสอง และโดนอีกฝ่ายทำร้ายจนกลายเป็นคนพิการ ตอนนี้พวกเขาสองคนยังนอนอยู่บนเตียงเลย พวกเขาสองคนทำอะไรไม่ได้สักอย่าง คุณย่าของฉันก็อายุมากแล้ว ช่วงก่อนคุณย่าก็ยังโดนป้ารองยั่วยุจนไม่สบาย ตอนนี้ยังรักษาตัวอยู่ ดังนั้นก็เลยออกมาหางานทำไม่ได้ มีเพียงฉันคนเดียวที่ออกมาหาเงินเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว..."
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เซียวเวยเวยก็พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น:"แต่...แต่ฉันไม่สามารถหางานประจำแบบนั้นทำได้ เพราะงานแบบนั้นจะจ่ายเงินเดือนเมื่อถึงต้นเดือนหน้าเท่านั้น แต่พ่อ พี่ชายและคุณย่าของฉัน พวกเขาสามคนยังนั่งรออยู่ที่บ้าน ฉันต้องหาเงินกลับไปทุกวันเพื่อซื้ออาหารให้พวกเขากิน..."
"ดังนั้น...ดังนั้นฉันจำเป็นต้องทำงานเป็นพนักงานต้อนรับที่จ่ายเงินรายวันเท่านั้น..."
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ
ก่อนวันตรุษจีน ตอนที่ฉันและพ่อตาไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ต พวกเราก็เห็นนายหญิงใหญ่เซียว ช่วยลูกค้าในซูเปอร์มาร์เก็ตหยิบถุงพลาสติกใส่ของ
ตอนนั้นเขาก็รู้แล้วว่า ตระกูลเซียวตกอับและหมดอำนาจไปแล้ว
เมื่อก่อนพวกเขาอาศัยบารมีของอู๋ตงไห่ ก็มีชีวิตที่สุขสบายเหมือนกัน
แต่หลังจากนั้นเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงสร้างปัญหาใหญ่ขึ้น พวกเขาได้ลักพาตัวเย่ฉางหมิ่นและหม่าหลันไปพร้อมกัน ทำให้อู๋ตงไห่ล่วงเกินผิดใจกับเย่ฉางหมิ่น
สุดท้ายแล้ว อู๋ตงไห่รู้ว่าฉันเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเย่ ดังนั้นเขาก็เลยคุกเข่าอ้อนวอนเพื่อขอให้ฉันไว้ชีวิตเขา
ตอนนี้ อู๋ตงไห่กลายเป็นสุนัขรับใช้ของหงห้า มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาอยากให้โอกาสตระกูลเซียวอีก
ถ้าเป็นอย่างนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็จะมีผู้หญิงสามคนที่มีรูปร่างกำยำแข็งแรงค่อยช่วยเหลือ อย่างน้อยครอบครัวของเธอก็คงกินอิ่มนอนหลับได้อย่างสบาย
แต่เย่เฉินเดาออกว่านายหญิงใหญ่เซียวจะไม่เลือกทางนี้อย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาก็เลยจงใจให้นายหญิงใหญ่เซียวได้สัมผัสถึงความรู้สึกของการยกก้อนหินขึ้นมาแล้วตกลงไปกระแทกโดนเท้าของตัวเอง
คนที่เคยเป็นผู้ช่วยของตัวเองกลายมาเป็นศัตรู สิ่งนี้ต้องทำให้นายหญิงใหญ่เซียวเจ็บปวดมากๆอย่างแน่นอน
และคนอย่างนายหญิงใหญ่เซียว ก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง
ตอนนี้ นายหญิงใหญ่เซียวเพียงคนเดียวต้องเลี้ยงดูคนในครอบครัวทั้งสี่คน เห็นได้ชัดว่าเธอเลี้ยงไม่ไหว ดังนั้นเซียวเวยเวยจึงต้องแบกรับภาระในการเลี้ยงดูคนในครอบครัว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...