ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2150
เย่เฉินมองเซียวเวยเวยที่ยืนอยู่ข้างหน้า ถึงแม้เขาจะเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเธอเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สงสารกับชะตากรรมที่เธอเป็นอยู่
หลังจากนั้น เขาก็พูดเบาๆว่า:"หมู่บ้านจูเจียงลี่อิ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เธอเรียกแท็กซี่สักคัน จ่ายแค่ค่ามิเตอร์อย่างเดียวก็คงจะเกือบจะถึงแล้ว"
เซียวเวยเวยรีบพูดทันที:"พี่เขย...ตอนนี้ฉันประหยัดทุกบาททุกสตางค์ รถสาธารณะฉันยังไม่กล้าขึ้นเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนั่งรถแท็กซี่..."
ขณะพูด เธอก็ชี้ไปที่รองเท้าส้นสูงของตัวเองและพูด:"เดิมทีฉันตั้งใจจะเดินไปเอง ถ้าทำอย่างนี้สามารถประหยัดเงินได้บ้าง เมื่อสักครู่ฉันเห็นคุณออกมาพอดี ดังนั้นฉันก็เลยรวบรวมความกล้าเพื่อขอโทษคุณ และอยากถามว่าคุณสะดวกไปส่งฉันได้ไหม..."
อันที่จริง เซียวเวยเวยในเวลานี้ เธอรู้สึกดีต่อเย่เฉิน
ตั้งแต่วันนั้นก่อนที่จะถึงวันตรุษจีน มีบุคคลสำคัญจำนวนมากของจินหลิงมาอวยพรวันตรุษจีนที่คฤหาสน์ของเย่เฉิน เธอก็ตระหนักได้ทันที การดูถูกเหยียบหยามเย่เฉินในวันนั้น มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ของเธอ
เธอตระหนักได้ทันที เย่เฉินในวันนี้ไม่ใช่เย่เฉินคนเก่าที่เธอเคยดูถูกแล้ว
และเย่เฉินก็ดีต่อเซียวชูหรันมาโดยตลอด เซียวเวยเวยรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
ดังนั้น ทัศนคติที่เธอมองเย่เฉินในตอนนี้ มันได้เปลี่ยนไปจากเดิมร้าวฟ้ากับเหว
วันนี้เธอออกจากบ้านและพบเย่เฉินขับรถจักรยานไฟฟ้าผ่านไป เธอก็เลยรวบรวมความกล้าและเรียกเขา
เธอคาดหวังว่าจะใช้โอกาสในครั้งนี้ ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่เฉินดีขึ้น
แต่เย่เฉินไม่ได้รู้สึกดีต่อเซียวเวยเวยเลย ดังนั้นเขาจึงเอ่ยปากพูดว่า:"ฉันยังมีธุระต้องไปจัดการ และไม่ได้ไปทางหมู่บ้านจูเจียงลี่อิ่งด้วย ฉันไม่สะดวกที่จะไปส่งคุณ"
ถึงแม้เซียวเวยเวยจะรู้สึกจิตใจหดหู่เล็กน้อย แต่เธอก็ไม่เข้าไปเซ้าซี้ เธอพยักหน้าและพูดทันที:"พี่เขย ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ถ้าคุณมีธุระก็รีบไปทำเลย ฉันเดินไปเองได้"
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เมื่อก่อนฉันเคยล่วงเกินผิดใจกับคนๆนั้น ในเวลานี้คนๆนั้นคงเหยียบย่ำฉันให้ต่ำลงและคงหัวเราะเยาะเย้ยฉันด้วย
แต่เย่เฉินไม่เพียงไม่ดูถูกเหยียบหยามเธอ แต่กลับเต็มใจที่จะช่วยเธอด้วย เรื่องนี้เธอคาดไม่ถึงจริงๆ
ในเวลานี้เย่เฉินเอ่ยปากพูด:"พอได้แล้ว อย่าร้องไห้อีกเลย และไม่ต้องปฏิเสธด้วย รีบเพิ่มฉันเป็นเพื่อนทางวีแชทเดี๋ยวนี้ ฉันยังมีธุระต้องไปจัดการ ต้องเดินทางตอนนี้เลย"
เซียวเวยเวยรีบพยักหน้าทันที แต่เมื่อเธอเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าตัวเองจึงตระหนักได้ว่า เธอไม่มีโทรศัพท์...
โทรศัพท์ของเธอ โดนลูกน้องของอู๋ตงไห่ยึดไปนานแล้ว
ดังนั้น เธอจึงพูดด้วยความประหม่าว่า:"พี่เขย...คือ...ฉัน...ฉัน...ฉันไม่มีโทรศัพท์..."
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...