ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 215
บทที่ 215 มีชีวิตอยู่อย่างไม่มีความสุข（1）
เมื่อหม่าหลันได้ยินว่าอีกฝ่ายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงในประเทศ ก็ตื่นเต้นขึ้นทันที รีบพูดออกไป : “โอ้โห จวิ้นเว่ย ขอบคุณคุณมากจริงๆนะ！แล้วก็ขอบคุณหมอเทวดาหลิวด้วย！”
เกาจวิ้นเว่ยยิ้มเล็กน้อย พูดออกไปอย่างนิ่งๆ : “คุณป้าไม่ต้องเกรงใจครับ นี้เป็นสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้วครับ”
พูดจบ เขาก็หันหลังไป พูดด้วยความเคารพกับหลิวจ้งจิ่งที่อยู่ด้านหลัง : “หมอเทวดาหลิว อาการป่วยของลุงเซียว ต้องรบกวนคุณแล้วนะครับ”
เมื่อได้ยินแล้ว หลิวจ้งจิ่งก้าวเดินขึ้นไปข้างหน้า ยิ้มเล็กน้อย พูดด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก : “วางใจเถอะ คนไข้ได้รับบาดเจ็บถึงกระดูกสันหลังใช่ไหม แม้ว่าจะรักษาให้หายยาก แต่สำหรับผมแล้ว สบายๆมาก”
หมอที่โรงพยาบาลถามด้วยความประหลาดใจ ： “จากที่ผมทราบมา อาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลัง ทั้งโลกใบนี้ก็ยังไม่มีวิธีการรักษาที่ดีเลย แม้ว่าจะเป็นครอบครัวที่ร่ำรวย มีอาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังทำได้เพียงนอนติดเตียงเท่านั้น ต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต มีเพียงสามนิ้วเท่านั้นที่สามารถขยับได้ ทำไมคุณถึงได้มั่นใจขนาดนี้？”
หลิวจ้งจิ่งหัวเราะแล้ว พูดอย่างหยิ่งผยอง : “เพราะว่าฉันมียาวิเศษ ขอแค่คนไข้ได้กินเข้าไป คนไข้ก็จะหายได้อย่างรวดเร็ว”
พูดจบ เขาก็หยิบเม็ดยาที่ใสเหมือนคริสตัลครึ่งเม็ดอย่างระมัดระวังออกมาจากในกระเป๋ายา
หยิบเม็ดยาออกมา หลิวจ้งจิ่งพูดด้วยสีหน้าที่หยิ่งผยอง : “ดูสิ นี้เป็นยาวิเศษที่ฉันพัฒนาและทำออกมาเอง！เมื่อกินมันแล้ว อย่าว่าแต่อาการบาดเจ็บที่สันหลังเลย แม้แต่คนที่นอนเป็นผักก็สามารถกลับมาปกติได้ อย่างสบายมาก！
เซียวชูหรันที่ร้องไห้อย่างเงียบๆอยู่ตลอดก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม : “ยาเม็ดนี้มีประสิทธิภาพจริงเหรอคะ？”
“แน่นอน！”บนใบหน้าของหลิวจ้งจิ่งเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ลูบเคราพร้อมพูดว่า : “นี่เป็นยาที่ดีที่สุดในโลก และมียอดฝีมือที่มีพลังวิเศษก่อนเสียชีวิตไปได้ใช้หัวใจสำคัญของชีวิต ทำออกมาด้วยความมานะบากบั่น มันมีมูลค่ามาก ถ้าไม่เห็นแก่หน้าของคุณชายเกา ฉันไม่มีทางเอายาเม็ดนี้ออกมาแน่นอน！”
เย่เฉินเหลือบมองยาเม็ดนั้นที่อยู่ในมือของหลิวจ้งจิ่ง มีความสุขขึ้นมาทันที
นี้ไม่ใช่ว่าตอนแรกตัวเองเพื่อที่จะรักษาบาดแผลของพ่อตา ก็เลยถือโอกาสปรุงยากึ่งสำเร็จรูปพวกนี้เหรอ？
หลิวจ้งจิ่งราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกขบขันยังไงอย่างนั้น พูดออกมาว่า : “เจ้าหนุ่ม นายจะไปรู้อะไร ซือเทียนฉีผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงโด่งดัง บาดแผลของเขาฉันก็เป็นคนรักษาให้หายดี ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีนผู้นี้ยังเชื่อมั่นในยาวิเศษนี้อย่างไม่มีข้อสงสัย จู่ๆนายมาบอกว่ายานี้ไม่มีประสิทธิภาพมันน่าขำขันชะมัด！ ”
เมื่อพูดคำนี้ออกมา ทุกคนล้วนแต่ตกใจกันเป็นแถวๆ！
ซือเทียนฉีเป็นคนแบบไหนกันแน่？
เขาเป็นไท่ซานเป๋ยโต่วแห่งวงการแพทย์แผนจีน มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมมาก ตลอดชีวิตของเขารักษาคนไข้มานับไม่ถ้วน แม้ว่าคุณจะมีเงินมีอำนาจมากแค่ไหน ก็ยากที่จะเชิญเขาออกมาจากเขาได้！
แต่ตอนนี้ เขาหมดหนทางรักษากับร่างกายของตัวเอง แต่ยาวิเศษที่หมอเทวดาหลิวพัฒนาและทำออกมา กลับว่ารักษาให้หายดีแล้ว？！
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...