เย่เฉินกับเย่ฉางอิงบิดาของเขา รูปร่างหน้าตาอย่างน้อยก็มีส่วนเหมือนกันอยู่แปดส่วน
สองคนพอลูกอย่างไรก็ห่างกันคนละยุค ทรงผม เสื้อผ้าล้วนห่างกันไกลโข หากเย่เฉินเปลี่ยนสภาพเป็นบิดาในปีนั้น ความเหมือนเกรงว่าคงทะลุถึงจุดที่แยกแยะตัวจริงกับตัวปลอมไม่ออกเลยทีเดียว
ดังนั้น ชั่วขณะที่ตู้ไห่ชิงมองเห็นเขา จึงราวกับถูกสายฟ้าฟาด ดั่งย้อนเวลากลับไปในอดีต
ตัวเธอแทบจะชะงักนิ่งอยู่ตรงนั้น ภายในใจนอกจากตกใจแล้ว ที่เหลือก็เป็นการทำอะไรไม่ถูกโดยสิ้นเชิง
เธอถึงขนาดที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตนคิดถึงเย่ฉางอิงเกินไปหรือไม่ จนปรากฏเป็นภาพหลอนออกมา
ไม่อย่างนั้นตรงหน้าจะมีผู้ชายที่หน้าตาเหมือนกับเย่ฉางอิงเช่นนี้โผล่ขึ้นมาอีกคนได้อย่างไร?
ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เย่ฉางอิงจากโลกนี้ไป ก็เพิ่งจะสามสิบต้นๆ เท่านั้นเอง
ซึ่งช่วงเวลาที่ตู้ไห่ชิงกับเย่ฉางอิงติดต่อกันมากที่สุด คือก่อนที่เย่ฉางอิงแต่งงาน หลังจากที่เย่ฉางอิงแต่งงานไปแล้ว จวบจนเย่ฉางอิงจากโลกนี้ไป การพบปะระหว่างทั้งสองก็ไม่ได้มากขนาดนั้นแล้ว
ดังนั้นความทรงจำที่สลักลึกที่สุดที่ตู้ไห่ชิงมีต่อเย่ฉางอิง ก็คือปีที่เขาอายุยี่สิบถึงยี่สิบห้าปี
และพอๆ กับอายุของเย่เฉินในตอนนี้พอดี จึงค่อนข้างจะเหมือนกันมากยิ่งขึ้น
และด้วยเพราะเหตุนี้ เธอจึงมีความรู้สึกราวกับย้อนเวลาไปในอดีต เหมือนว่าเป็นเย่ฉางอิงที่อายุยี่สิบกว่าปีคนนั้นมาปรากฏอยู่ตรงหน้าตนเองอีกครั้ง
แทบจะในพริบตานี้เอง น้ำตาของตู้ไห่ชิงจึงเอ่อล้นออกมาอีกครั้ง
น้ำตาทำให้เย่เฉินที่อยู่ในสายตาเธอกลายเป็นภาพเลือนรางขึ้นมาทันที ด้วยเหตุนี้เธอจึงรีบเช็ดน้ำตาออกไปโดยไม่รู้ตัว แล้วมองไปอีกครั้ง เย่เฉินก็ยังอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน