ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2184

พอตู้ไห่ชิงได้ยินเช่นนี้ ก็พลันตื่นเต้นขึ้นมาทันที จึงพูดโพล่งว่า “คอยติดตามให้ฉันที ฉันต้องการประมูลบ้านหลังนี้!”

พ่อบ้านชราพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “บ้านหลังนี้กินพื้นที่ไม่ใหญ่มาก มิหนำซ้ำในอนาคตก็ไม่อาจรื้อถอนได้ นับเป็นทรัพย์สินราคาต่ำที่ไร้หนทางทำกำไรได้ ถึงเวลาน่าจะประมูลมาได้อย่างง่ายดาย”

“ดี” ตู้ไห่ชิงพูดอย่างแน่วแน่ “ไม่ว่าจะใช้เงินมากแค่ไหน ก็ต้องประมูลบ้านหลังนี้มาให้ได้!”

พูดจบ เธอก็รีบร้อนถามอีกว่า “ลุงหวาง คุณแจ้งกับคนของศาลตุลาการได้ไหมว่า ฉันสามารถเข้าไปดูก่อนได้ไหม?”

“ได้ครับๆ” พ่อบ้านชรารีบกล่าวว่า “เมื่อกี้ตอนคุยอยู่ในสาย สองวันนี้พวกเขากำลังจะมาที่นี่เพื่อทำการจดทะเบียนทรัพย์สินกับประเมินราคาครั้งหนึ่งพอดี เพื่อเตรียมพร้อมและรวบรวมข้อมูลให้กับศาลประมูลขายต่อไป ดังนั้นพวกเราจึงสามารถฉีกกระดาษปิดผนึกและกุญแจประตูเข้าไปได้”

ตู้ไห่ชิงพูดอย่างทนรอไม่ไหว “งั้นก็ลองคิดหาวิธี เปิดกุญแจเถอะ!”

พ่อบ้านชราพยักหน้า พูดกับบอดี้การ์ดที่พ่วงตำแหน่งคนขับรถว่า “เสียวหลิว นายดูหน่อยว่าพังประตูเปิดได้ไหม”

บอดี้การ์ดเดินขึ้นหน้ามาอย่างรีบร้อน ก่อนจะฉีกผนึกลงมา จากนั้นก็มองกลอนประตู แล้วยิ้มกล่าวว่า “พ่อบ้านหวาง กลอนนี่แทบจะขึ้นสนิมหมดแล้ว ใช้เท้าถีบก็เปิดออกแล้ว”

ตู้ไห่ชิงรีบกล่าวว่า “อย่าถีบ! ฉันกลัวว่าพอนายถีบลงไป ประตูจะเสียหายไปด้วย ดูหน่อยว่างัดกลอนออกได้ไหม...”

บอดี้การ์ดมองดูอย่างละเอียด แล้วเอ่ยปากกล่าวว่า “คุณหนูรอง ไส้กลอนด้านในขึ้นสนิมหมดแล้วครับ เกรงว่าต่อให้เอาลูกกุญแจมาก็คงเปิดไม่ออก ได้แต่พังกลอนเท่านั้น”

ตู้ไห่ชิงพยักหน้า กล่าวว่า “เอากลอนออก แต่พยายามอย่าทำให้ประตูเหล็กเสียหาย ต่อไปหากซื้อมาล่ะก็ ฉันยังคิดจะเก็บไว้”

“ครับ” บอดี้การ์ดรับคำอย่างรีบร้อน พร้อมกับล้วงมีดสั้นสีดำเล่มหนึ่งออกมาจากเอว เอาส่วนแหลมคมของมีดดันในร่องกลอน จากนั้นก็ออกแรงทีหนึ่ง ลิ้นกลอนก็เปิดออก

ประตูเปิดแล้ว กลอนเองเพราะว่าขึ้นสนิมเยอะมากจึงเกิดการหักพัง แต่ดีที่ประตูไม่ได้รับความเสียหาย

ตู้ไห่ชิงระงับความตื่นเต้นที่อยู่ในใจไว้ไม่ไหว ก้าวเท้าผลักประตูแล้วเดินเข้าไป

ในลานบ้านมีหญ้าขึ้นเต็มไปหมด ยังมีชิงช้าที่ทำจากโซ่เหล็กและแผ่นเหล็กตัวหนึ่งวางตั้งอยู่ เพียงแต่ชิงช้าตัวนี้มีอายุนานเกินไป จึงขึ้นสนิมจนไม่เหมือนสภาพเดิมแล้ว

แต่ว่านี่เป็นบ้านอันชำรุดทรุดโทรมในสายตาผู้อื่น ในสายตาของตู้ไห่ชิง กลับแผ่ความรู้สึกอบอุ่นเกินพรรณนาไปทั่วทุกแห่งหน