ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2187
เวลาเดียวกันนี้ เย่เฉินขี่รถหนีออกมาเป็นระยะทางร้อยเมตรนานแล้ว
เพื่อไม่ให้ถูกตู้ไห่ชิงหาพบ แม้แต่กับข้าวเขาก็ยังไม่ซื้อ รุดไปยังTomson Rivieraทันที
ระหว่างทาง เขาโทรหาเฉินจื๋อข่าย พอรับสายก็สั่งว่า “เหล่าเฉิน วันนี้มีคนไปบ้านเก่าที่พ่อกับแม่ฉันเคยอยู่ นายช่วยไปสืบให้หน่อย ว่าเป็นใครกันแน่!”
เฉินจื๋อข่ายถามอย่างแปลกใจ “คุณชาย วันนี้คุณไปบ้านเก่ามาเหรอ?”
“ใช่!” เย่เฉินพูด “ฉันเจอผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ที่นั่น เธอเห็นฉัน แล้วเรียกชื่อพ่อของฉัน ฉันอยากให้นายช่วยสืบฐานะเธอให้ชัดเจนที แล้วก็สืบให้หน่อยว่าคนคนนี้เป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่ เคยเป็นอะไรกับพ่อฉัน”
“ครับ!” เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างไม่ลังเล “ผมจะไปให้สืบเดี๋ยวนี้!”
เย่เฉินกล่าวอีกว่า “จริงสิ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งต้องการให้นายช่วยจัดการให้ฉันที”
เฉินจื๋อข่ายรีบกล่าวว่า “คุณชายพูดมาได้เลย!”
เย่เฉินกล่าวว่า “สืบหน่อยว่าทุกคนที่บ้านเก่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง คดีของเขาจะไต่สวนเมื่อไหร่ บ้านศาลจะประมูลขายตอนไหน ถึงเวลาฉันต้องการซื้อบ้านเก่าหลังนี้มาให้ได้!”
“ได้ครับ คุณชาย ฉันจะไปสืบเดี๋ยวนี้!”
หลังจากนั้นเย่เฉินก็หาซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ใกล้ๆ กับTomson Rivieraได้ ซื้อกับข้าวเล็กน้อยก็เตรียมกลับบ้าน เพิ่งจะออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต เฉินจื๋อข่ายก็โทรศัพท์เข้ามา
“คุณชาย ทั้งสองเรื่องรู้ผลแล้วครับ!”
เย่เฉินส่งเสียงอืม แล้วกล่าวว่า “รายงานทีละเรื่อง!”
เฉินจื๋อข่ายรีบกล่าวว่า “คนที่ไปบ้านเดิมของพ่อแม่คุณวันนี้ คือตู้ไห่ชิง คุณหนูรองตระกูลตู้แห่งเย่นจิงครับ”
เย่เฉินนึกถึงเรื่องที่ซูรั่วหลีผู้เป็นลูกนอกสมรสของซูโสว่เต้าเพิ่งถูกสื่อญี่ปุ่นเปิดโปงไปเมื่อคืน วันนี้ตู้ไห่ชิงก็มาที่จินหลิง แถมยังไปที่บ้านเดิมของพ่อแม่ นี่มันจะใจร้อนเกินไปหน่อยหรือเปล่า? หากซูโสว่เต้ารู้เกรงว่าคงโกรธจนกระอักเลือดแน่
เฉินจื๋อข่ายพูดอีกว่า “คุณชาย ยังมีเรื่องบ้านอีกครับ มีความคืบหน้าแล้ว”
เย่เฉินรีบกล่าวว่า “รีบพูดเร็ว!”
เฉินจื๋อข่ายอธิบายว่า “คดีของเจ้าของบ้าน จะตัดสินภายในสองวันนี้แล้ว คดีได้เงินมาโดยมิชอบของเขาเป็นเงินจำนวนมาก อีกทั้งเงินหมุนเวียนเกิดติดขัด จึงไร้กำลังที่จะชดใช้โดยสิ้นเชิง ดังนั้นนอกจากตัดสินโทษแล้ว คงจะรวบรวมเงินทองทั้งหมดของเขาเพื่อนำมาชดเชยให้กับนักลงทุนผู้เสียหายไม่ได้ ดังนั้นหากอ่านคำตัดสิน บ้านหลังนี้จะเข้าสู่ขั้นตอนการประมูลขายทันที อย่างเร็วภายในหนึ่งสัปดาห์ก็น่าจะเริ่มประมูลขายแล้ว!”
เย่เฉินได้ยินถึงตรงนี้ ในใจก็พลันยินดีขึ้นมา รีบกล่าวว่า “นายช่วยส่งชื่อให้ฉันที ถึงเวลาฉันจะเข้าร่วมประมูล ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องซื้อบ้านหลังนี้กลับมาให้ได้!”
เฉินจื๋อข่ายกล่าวว่า “ได้ครับคุณชาย เรื่องนี้ไว้ใจผมได้เลย!”
เย่เฉินส่งเสียงอืมคำหนึ่ง แล้วกล่าวว่า “เอาอย่างนี้ก่อนเถอะ ระยะนี้นายช่วยจับตาดูตู้ไห่ชิงคนนั้นให้ฉันที ในเมื่อเธอรู้จักพ่อฉัน อย่างนั้นเป็นไปได้ว่าเธออาจจะคาดเดาฐานะฉันออก ตอนนี้ฐานะของฉันยังไม่อาจเปิดเผยได้ พยายามอย่าให้เธอหาฉันพบ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...