บทที่ 224 เย่เฉินหลอกกู(2)
เย่เฉินก็ไหล่ตกอย่างทำอะไรไม่ได้ แล้วก็หยิบเอาเช็คเงินสดเอามาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้เธอ พร้อมพูดว่า “แม่ครับ นี่ครับเช็คเงินสด”
หม่าหลันรับเอาเช็คเงินสดอย่างตื่นเต้น ดีอกดีใจ แล้วก็รีบไปชำระเงิน
เย่เฉินเห็นเธอรีบร้อนอย่างนั้น ก็รู้ได้ว่าเธอเดือดร้อนเรื่องเงินที่เหลือ แล้วก็ถอนหายใจ จากนั้นก็หันตัวกลับห้องผู้ป่วยไป
หลังจากกลับไปแล้ว เซียวชูหรันก็ถามอย่างสงสัยว่า “แม่ฉันตามคุณไปหรือ?”
เย่เฉินพยักหน้า “แม่เอาเช็คเงินสดไปแล้ว บอกว่าจะไปจ่ายเงินเอง”
“ช่างเถอะ” เซียวชูหรันเองก็เต็มไปด้วยใบหน้าเอือมระอา
เธอรู้มาตลอดว่าแม่ตนโลภมากในทรัพย์สิน เป็นคนที่เห็นเงินแล้วตาโต พอรู้ว่าได้เงินคืนมาแสนแปดหมื่น ก็ต้องอยากได้แน่
แต่เธอก็พูดอะไรมากไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรแม่เธอก็เป็นคนแบบนี้ ถ้าตนเองไม่เห็นด้วย จะต้องร้องไห้ร้องห่ม ขู่จะผูกคอตายอีกเหมือนเคย
……
ในตอนนั้น หม่าหลันก็เร่งฝีเท้าไปยังสถานที่ชำระเงิน แล้วเอาเช็คเงินสดวางแหมะลงตรงหน้าพนักงาน แล้วพูดว่า “ฉันมาชำระเงินค่าเข้าพักโรงพยาบาลให้กับเซียวฉางควน”
พนักงานก็พยักหน้า แล้วก็เปิดบัญชี พอเห็นข้อมูลการเข้าพัก ก็บอกว่า “ชำระสองหมื่นก็พอคะ ถ้าเกินมาจะถอนให้ ถ้าไม่พอต้องจ่ายเพิ่ม”
“ได้ค่ะ” หม่าหลันพูดอย่างอดตื่นเต้นไม่ได้ “ชำระด้วยเช็คเงินสดนี้ ที่เหลือก็โอนเข้าบัญชีฉันเลย”
พูดจบ ก็ควักเอาบัตรธนาคารตนเองออกมา แล้วยื่นไป พร้อมสั่งว่า “โอนถอนคืนไปในบัญชีนี้เลย อย่ามัวชักช้า”
พนักงานก็ตอบรับ แล้วก็เอาเช็คเงินสดมาตรวจดู จากนั้นก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ
เช็คเงินสดจำนวนร้อยล้านหยวนนี้ จะเป็นของจริงไปได้อย่างไร!
ลูกสาวตนเองเพิ่งบอกเองว่าเงิน แสนแปดหมื่น ส่วนเช็คร้อยล้านนี้ น่าจะเป็นของเย่เฉิน
ไอ้เด็กคนนี้มันร้ายจริงๆ ไปหลอกคนใหญ่คนโตเสียจนชิน พกเช็คเงินสดร้อยล้านหยวนติดตัวไว้เล่นๆ เกือบจะเล่นฉันเสียแล้ว!
ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้คนนี้มันจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ! แต่ว่านี่มันก็เป็นหลักฐานที่เขาเอาไว้หลอกลวงคน
ไม่ได้การแล้ว!เย่เฉินยังกล้าหลอกลวงแม้แต่ฉัน จะต้องเอาเช็คเงินสดนี้ไปต่อหน้าลูกสาวตนเอง แล้วถามต่อหน้าให้รู้ความกระจ่างไป
ไม่ว่าอย่างไร วันนี้ก็จะต้องให้ลูกสาวตรงเอง หย่ากับไอ้คนลวงโลกคนนี้ให้ได้!
......

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...