ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 223
บทที่ 223 เย่เฉินหลอกกู（1）
ได้ยินแม่พูดเตือนเช่นนี้ เซียวชูหรันก็เกร็งๆ
เธอเองก็คิดว่า เย่เฉินใช้วิชาฮวงจุ้ยมาตีสนิทใกล้ชิดคนใหญ่คนโตพวกนั้น จริงๆ แล้วมันก็เหมือนการเดินบนเส้นลวดข้ามหุบเหว มันอันตรายมาก
ก่อนหน้านี้มีปรมาจารย์ชี่กง ไปหลอกคนมีชื่อเสียงมากมาย แต่ต่อมาเจ๊งหมด ก็ถูกทุกคนร่วมมือกันจัดการจนตาย
ถ้าเย่เฉินยังเป็นแบบนี้ต่อไป ก็บอกไม่ได้ว่าในอนาคตจะมีจุดจบอย่างไร
หม่าหลันเห็นเซียวชูหรันมีใบหน้ากังวล ก็รู้ได้ว่าตนเองนั้นได้เกลี้ยกล่อมเธอสำเร็จแล้ว ก็เลยรีบพูดเสริมไปว่า “รอพ่อเธอออกจาก โรงพยาบาลแล้ว เธอต้องรีบหย่ากับเขาเสีย ไม่เช่นนั้น ถ้ารอคนพวกนั้นรู้ว่าตนเองถูกหลอก บ้านเราก็จะติดร่างแหไปด้วย ใช่ไหมล่ะ?”
พูดไป หม่าหลันก็เสริมอีกว่า “เธอไม่เห็นเกาจวิ้นเว่ยหรือ? พูดไม่เข้าหู ก็ถูกโยนลงม้าจากตึก เย่เฉินไปหลอกลวงพวกมันเสียขนาดนั้น พอถึงตอนนั้น คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองได้อย่างไร！”
เซียวชูหรันก็พูดออกมาอย่างไม่พอใจเล็กน้อย “แม่คะ เย่เฉินเพิ่งเชิญหมอเทพซือมาช่วยคุณพ่อ ทำไมแม่พูดเช่นนี้? มันจะไม่เป็นการเสร็จศึกฆ่าขุนพลไปหน่อยหรือ?”
“ทำไมจะไม่ได้?” หม่าหลันพูดอย่างโกรธๆ ว่า “เธอไม่รู้อะไร สถานการณ์ตอนนี้ ก็เหมือนกับตอนที่แม่ลงทุนในประกันชีวิต ไม่แน่ว่าวันไหนมันจะเจ๊งขึ้นมา！พอเจ๊งหมด ก็จะไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง！”
เซียวชูหรันพูดอย่างตั้งใจว่า “แม่คะ ไม่ว่าอย่างไร หนูก็จะไม่เลือกหย่ากับเย่เฉิน”
จะว่าไปแล้ว ในใจของเซียวชูหรันก็กังวลไม่น้อย
เธอไม่ได้กังวลว่าวันข้างหน้าเย่เฉินจะพาตระกูลเซียวลำบากไปด้วย แต่กังวลที่เย่เฉินจะถูกคนพวกนั้นแก้แค้น แล้วจะมีอันตรายถึงชีวิต
พอคิดถึงจุดนี้ เธอก็รู้สึกว่า จะต้องเตือนเย่เฉินเสียหน่อยแล้ว ไม่อาจให้เขาเอาไสยศาสตร์ไปหลอกลวงคน เพื่อที่วันข้างหน้าเขาจะได้ไม่ลำบาก
หม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็พูดอย่างหัวเสียว่า “ยัยลูกคนนี้นี่นะ！ จะให้แม่โมโหจนตายเลยใช่ไหม！”
พอสิ้นเสียงพูด เย่ก็ไปส่งคนอื่นกลับไป แล้วก็กลับมายังห้อง
หม่าหลันก็เหมือนอยากจะพูดอะไร ในตอนนี้หมอเจ้าของไข้ก็พูดว่า “เอ่อ เดี๋ยวรบกวนพวกคุณไปเขียนแบบฟอร์มแอดมิดด้วยนะครับ ทางพวกเราจะได้เริ่มการบำบัดเพื่อฟื้นตัวคนไข้”
พอคิดถึงจุดนี้ เธอก็รีบพูดกับเซียวชูหรันว่า “แม่จะไปหาเย่เฉินเสียหน่อย ว่าเรื่องจ่ายเงินนั้น ให้แม่ไปจัดการเอง！”
พูดจบ ก็รีบเปิดประตูตามออกไป
ในตอนนั้น เย่เฉินก็กำลังทำการชำระเงิน ก็ได้ยินด้านหลังมีเสียงฝีเท้ารีบร้อนเดินเข้ามา พอหันไปมอง หม่าหลันผู้เป็นแม่ยาย ก็ได้มายืนตรงหน้าแล้ว
หม่าหลันยืนนิ่งตรงหน้าเขา พูดอย่างหายใจไม่ทันว่า “เย่เฉิน เอาเช็คเงินสดมาให้ฉัน ฉันจะไปจ่ายเงิน！”
เย่เฉินไม่รู้ว่าเธอโลภมากในเงินที่เหลืออีกแสนหกหมื่น ก็เลยพูดว่า “แม่ครับ กลับไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อเถอะครับ ผมไปชำระเงินเองก็ได้ครับ”
หม่าหลันก็จ้องเขาเขม็ง แล้วพูดอย่างโมโหว่า “ทำไมแกพูดมากอย่างนี้เนี่ย? ฉันบอกว่าฉันจะไปเอง แกเอาเช็คเงินสดมานี่ แล้วก็กลับห้องผู้ป่วยไป ให้เซียวชูหรันช่วย”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...