ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 222

บทที่ 222 ความอัศจรรย์ในประวัติศาสตร์การแพทย์（2）

ในตอนนั้นเอง เซียวฉางควนก็สัมผัสได้ว่าร่างกายตนเองเปลี่ยนแปลงไปจนน่าตกใจ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความแปลกใจ

เขายังจำได้รางๆ ว่า ตนเองถูกรถชนไม่ใช่หรือ ถูกชนจนขยับตัวไม่ได้ไม่ใช่หรือ?

แต่ตอนนี้ ทำไมถึงรู้สึกดี ราวกับเรื่องนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นอย่างนั้นแหละ? ของร่างกายตนเอง รู้สึกดีอย่างมาก ดีกว่าก่อนได้รับอุบัติเหตุเสียอีก！

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

พอคิดถึงจุดนี้ เซียวฉางควนก็ฉงนใจขึ้นบัดดล

เขาอดที่จะถามไปยังเซียวชูหรันไม่ได้ว่า “หรันหรัน พ่อ....พ่อเป็นอะไรไปลูก?”

เซียวชูหรันก็ตั้งสติขึ้นมาได้ แล้วก็พูดทั้งร้องไห้ว่า “พ่อคะ พ่อถูกรถชน แล้วเกือบจะเป็นอัมพาต โชคดีที่หมอเทพซือช่วยไว้”

พูดจบ เธอก็เดินไปตรงหน้าของซือเทียนฉี แล้วพูดอย่างซาบซึ้งว่า “หมอเทพซือ ขอบคุณคุณมากจริงๆ ค่ะ ถ้าไม่ได้คุณ พ่อของฉันก็คงแย่แน่ๆ”

พูดจบ ใบหน้าเธอก็จริงจังขึ้น จะทำท่าก้มหัวคำนับให้กับซือเทียนฉี

ซือเทียนฉีก็รีบพยุงเธอไว้ จริงๆ แล้วเขาอยากจะบอกว่า ควรไปขอบคุณอาจารย์เย่มากกว่า ถ้าไม่ได้ยาของอาจารย์เย่ ตนเองก็ไม่อาจจะรักษาพ่อของเธอได้ ถึงขั้นหายเป็นปกติ ทั้งหมดเป็นเพราะฤทธิ์ยาของอาจารย์เย่

แต่ว่า พอนึกถึงที่เย่เฉินไม่อยากเปิดเผยความสามารถของตนเอง ซือเทียนฉีก็เลยได้แต่ยอมทนพูดออกไปว่า “นายหญิงเย่ แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้”

ถ้าไม่ได้ยาเม็ดนี้ของอาจารย์เย่ ต่อให้เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านแพทย์แผนจีน ก็ไม่อาจจะรักษาอาการอัมพาตเช่นนี้ได้

หมอเจ้าของไข้ก็ตกใจนิ่งไป เขามองซือเทียนฉี แล้วพูดอย่างตัวสั่นว่า “หมอเทพซือ คุณได้สร้างปาฏิหาริย์ ให้กับวงการแพทย์ระดับโลกเลยนะครับ！เพียงแค่ยาของคุณเมื่อครู่นี้ คุณก็สามารถรับรางวัลโนเบลได้เลยนะครับ！นี่มันเป็นเรื่องที่เหนือมนุษยชาติได้เลยนะครับ！”