ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 222
บทที่ 222 ความอัศจรรย์ในประวัติศาสตร์การแพทย์（2）
ในตอนนั้นเอง เซียวฉางควนก็สัมผัสได้ว่าร่างกายตนเองเปลี่ยนแปลงไปจนน่าตกใจ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความแปลกใจ
เขายังจำได้รางๆ ว่า ตนเองถูกรถชนไม่ใช่หรือ ถูกชนจนขยับตัวไม่ได้ไม่ใช่หรือ?
แต่ตอนนี้ ทำไมถึงรู้สึกดี ราวกับเรื่องนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นอย่างนั้นแหละ? ของร่างกายตนเอง รู้สึกดีอย่างมาก ดีกว่าก่อนได้รับอุบัติเหตุเสียอีก！
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
พอคิดถึงจุดนี้ เซียวฉางควนก็ฉงนใจขึ้นบัดดล
เขาอดที่จะถามไปยังเซียวชูหรันไม่ได้ว่า “หรันหรัน พ่อ....พ่อเป็นอะไรไปลูก?”
เซียวชูหรันก็ตั้งสติขึ้นมาได้ แล้วก็พูดทั้งร้องไห้ว่า “พ่อคะ พ่อถูกรถชน แล้วเกือบจะเป็นอัมพาต โชคดีที่หมอเทพซือช่วยไว้”
พูดจบ เธอก็เดินไปตรงหน้าของซือเทียนฉี แล้วพูดอย่างซาบซึ้งว่า “หมอเทพซือ ขอบคุณคุณมากจริงๆ ค่ะ ถ้าไม่ได้คุณ พ่อของฉันก็คงแย่แน่ๆ”
พูดจบ ใบหน้าเธอก็จริงจังขึ้น จะทำท่าก้มหัวคำนับให้กับซือเทียนฉี
ซือเทียนฉีก็รีบพยุงเธอไว้ จริงๆ แล้วเขาอยากจะบอกว่า ควรไปขอบคุณอาจารย์เย่มากกว่า ถ้าไม่ได้ยาของอาจารย์เย่ ตนเองก็ไม่อาจจะรักษาพ่อของเธอได้ ถึงขั้นหายเป็นปกติ ทั้งหมดเป็นเพราะฤทธิ์ยาของอาจารย์เย่
แต่ว่า พอนึกถึงที่เย่เฉินไม่อยากเปิดเผยความสามารถของตนเอง ซือเทียนฉีก็เลยได้แต่ยอมทนพูดออกไปว่า “นายหญิงเย่ แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้”
ถ้าไม่ได้ยาเม็ดนี้ของอาจารย์เย่ ต่อให้เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านแพทย์แผนจีน ก็ไม่อาจจะรักษาอาการอัมพาตเช่นนี้ได้
หมอเจ้าของไข้ก็ตกใจนิ่งไป เขามองซือเทียนฉี แล้วพูดอย่างตัวสั่นว่า “หมอเทพซือ คุณได้สร้างปาฏิหาริย์ ให้กับวงการแพทย์ระดับโลกเลยนะครับ！เพียงแค่ยาของคุณเมื่อครู่นี้ คุณก็สามารถรับรางวัลโนเบลได้เลยนะครับ！นี่มันเป็นเรื่องที่เหนือมนุษยชาติได้เลยนะครับ！”
เย่เฉินได้ยินดังนั้น ก็พูดกับซือเทียนฉีและพวกของซ่งหวั่นถิง ว่า “ขอบคุณทุกคนมากที่มาเยี่ยมพ่อตาของผม ขอบคุณครับ แต่ว่า ตอนนี้พ่อตาผมอาการเป็นปกติแล้ว ก็เลยอยากให้ท่านได้พักผ่อนเงียบสักหน่อยนะครับ”
ทุกคนก็รีบพยักหน้า
ในเมื่ออาจารย์เย่ก็เอ่ยขึ้นมาแล้ว เช่นนั้นก็ต้องรีบกลับได้แล้ว อยู่ไปก็จะรบกวนเปล่าๆ
ดังนั้น ซ่งหวั่นถิง ซือเทียนฉี ฉินกาง หวังเจิ้งกางและพวกท่านหงห้า ก็พากันกล่าวลากับเย่เฉิน
ตอนที่เย่เฉินไปส่งพวกเขาที่ประตู หม่าหลันผู้เป็นแม่ยายก็พูดกับเซียวชูหรันอย่างกังวลว่า “ชูหรันลูก ไอ้เย่เฉินไม่เอาไหนคนนี้ มันชักจะหลอกลวงคนเก่งขึ้นทุกวันแล้วนะ คนใหญ่คนโตก็ถูกมันหลอกกันหมดแล้วเนี่ย มันจะรนหาที่ตายเอานะลูก！”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...