ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 221
บทที่ 221 ความอัศจรรย์ในประวัติศาสตร์การแพทย์（1）
ในตอนนี้ เซียวชูหรันกังวลกับอาการบาดเจ็บของพ่อเธอมาก
ก่อหน้านี้เธอไม่คิดเลยว่า หลิวจ้งจิ่งที่เกาจวิ้นเว่ยเชิญมา จะเป็นหมอที่หลอกลวงอย่างนี้
ตอนนี้หลิวจ้งจิ่งถูกคนอื่นรู้ความจริงหมดแล้ว แล้วทั้งเมืองจินหลิง แล้วจะมีใครมาช่วยรักษากระดูกสันหลังของพ่อตนเองได้อีกนะ?
ตอนที่กำลังครุ่นคิดนั้น เย่เฉินก็พาซือเทียนฉีมาตรงหน้าเธอ แล้วแนะนำว่า “ชูหรัน ท่านนี้เป็นหมอที่มีชื่อเสียงมาก หมอซือเทียนฉี เขาสามารถรักษาอาการของพ่อคุณได้”
เซียวชูหรันและหม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็ดีใจอย่างมาก
สองแม่ลูกไม่คิดเลยว่า สุดยอดหมอจีนอย่างซือเทียนฉี จะมาช่วยรักษาอาการของเซียวฉางควน
เซียวชูหรันก็รีบพูดว่า “ท่านซือ รบกวนฝากพ่อของฉันด้วยนะคะ！”
ซือเทียนฉีก็ยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า “นายหญิงเย่ วางใจเถอะครับ อาจารย์เย่มีพระคุณกับผมมากผมจะรักษาอย่างสุดฝีมือ”
พูดจบ เขาก็เดินไปยังเซียวฉางควนที่นอนอยู่บนเตียง แล้วหยิบยาออกมา หลังจากค่อยๆ ตัดอีกครึ่งหนึ่งออก ภายใต้สายตาของหลายคนที่รอคอย แล้วก็เอายาครึ่งเม็ดนั้นค่อยๆ ใส่ปากของเซียวฉางควนไป ทุกคนก็กลั้นหายใจรอคอย
หมอที่ดูแลอาการตั้งแต่แรก ถึงแม้จะไม่เชื่อว่าแพทย์แผนจีนจะสามารถรักษาอาการที่กระดูกสันหลังได้ แต่ก็เพราะว่าเป็นถึงซือเทียนฉีผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ทำให้เขารู้สึกลึกๆ ว่า อาจจะปาฏิหาริย์เกิดขึ้นได้
ส่วนพวกซ่งหวั่นถิง หวังเจิ้งกาง ฉินกาง หงห้า ทุกคนล้วนได้รับยาวิเศษณ์ของเย่เฉิน ดังนั้น พริบตาเดียวก็รู้ว่ายานี้ได้มาจากไหน พวกเขาเองก็อยากรู้ ว่ายาวิเศษณ์นี้ จะวิเศษณ์เพียงใด? หรือว่าอาการอัมพาตติดเตียงเช่นนี้ก็ยังสามารถหายได้ในพริบตา?
จากนั้น ก็เห็นร่างของเซียวฉางควนสั่นๆ ใบหน้าที่เดิมทีขาวซีด พริบตาก็เริ่มแดงด้วยเลือดฝาด ดวงตาที่ปิดสนิท ก็ค่อยๆ ลืมขึ้นมา
ตอนที่เซียวฉางควนลืมตาขึ้นมานั้น ก็รู้สึกเส้นประสาทกระตุกๆ ร้อนผ่าวไปทั้งตัว รู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก
ยาที่ทำออกมาเล่นๆ แต่กลับสามารถรักษาอาการอัมพาตติดเตียงได้ ช่างเป็นยาวิเศษณ์ที่ช่วยชีวิตได้จริงๆ ！
ส่วนซือเทียนฉี ในใจก็ช็อกจนแทบจะเป็นลม！
นี่มันช่างเป็นปาฏิหาริย์ในโลกการแพทย์จริงๆ ！ต่อให้เป็นคนอเมริกา ก็ไม่สามารถรักษาอัมพาตติดเตียงได้ แต่ว่า ตนเองกลับใช้ยาแค่ครึ่งเม็ด ก็สามารถรักษาจนหายได้！
พอคิดถึงจุดนี้ ภายใต้ความตื่นเต้น ก็เอายาครึ่งเม็ดที่เหลือ ค่อยๆ ใส่กระเป๋าเสื้อไป
นี่เป็นยาวิเศษณ์อีกครึ่งเม็ด ที่อาจารย์เย่ให้เป็นรางวัลกับตนเอง！ จะต้องเก็บรักษาเป็นอย่างดี เงินทองก็แลกไม่ได้！
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...