ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 221

บทที่ 221 ความอัศจรรย์ในประวัติศาสตร์การแพทย์（1）

ในตอนนี้ เซียวชูหรันกังวลกับอาการบาดเจ็บของพ่อเธอมาก

ก่อหน้านี้เธอไม่คิดเลยว่า หลิวจ้งจิ่งที่เกาจวิ้นเว่ยเชิญมา จะเป็นหมอที่หลอกลวงอย่างนี้

ตอนนี้หลิวจ้งจิ่งถูกคนอื่นรู้ความจริงหมดแล้ว แล้วทั้งเมืองจินหลิง แล้วจะมีใครมาช่วยรักษากระดูกสันหลังของพ่อตนเองได้อีกนะ?

ตอนที่กำลังครุ่นคิดนั้น เย่เฉินก็พาซือเทียนฉีมาตรงหน้าเธอ แล้วแนะนำว่า “ชูหรัน ท่านนี้เป็นหมอที่มีชื่อเสียงมาก หมอซือเทียนฉี เขาสามารถรักษาอาการของพ่อคุณได้”

เซียวชูหรันและหม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็ดีใจอย่างมาก

สองแม่ลูกไม่คิดเลยว่า สุดยอดหมอจีนอย่างซือเทียนฉี จะมาช่วยรักษาอาการของเซียวฉางควน

เซียวชูหรันก็รีบพูดว่า “ท่านซือ รบกวนฝากพ่อของฉันด้วยนะคะ！”

ซือเทียนฉีก็ยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า “นายหญิงเย่ วางใจเถอะครับ อาจารย์เย่มีพระคุณกับผมมากผมจะรักษาอย่างสุดฝีมือ”

พูดจบ เขาก็เดินไปยังเซียวฉางควนที่นอนอยู่บนเตียง แล้วหยิบยาออกมา หลังจากค่อยๆ ตัดอีกครึ่งหนึ่งออก ภายใต้สายตาของหลายคนที่รอคอย แล้วก็เอายาครึ่งเม็ดนั้นค่อยๆ ใส่ปากของเซียวฉางควนไป ทุกคนก็กลั้นหายใจรอคอย

หมอที่ดูแลอาการตั้งแต่แรก ถึงแม้จะไม่เชื่อว่าแพทย์แผนจีนจะสามารถรักษาอาการที่กระดูกสันหลังได้ แต่ก็เพราะว่าเป็นถึงซือเทียนฉีผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ทำให้เขารู้สึกลึกๆ ว่า อาจจะปาฏิหาริย์เกิดขึ้นได้

ส่วนพวกซ่งหวั่นถิง หวังเจิ้งกาง ฉินกาง หงห้า ทุกคนล้วนได้รับยาวิเศษณ์ของเย่เฉิน ดังนั้น พริบตาเดียวก็รู้ว่ายานี้ได้มาจากไหน พวกเขาเองก็อยากรู้ ว่ายาวิเศษณ์นี้ จะวิเศษณ์เพียงใด? หรือว่าอาการอัมพาตติดเตียงเช่นนี้ก็ยังสามารถหายได้ในพริบตา?

จากนั้น ก็เห็นร่างของเซียวฉางควนสั่นๆ ใบหน้าที่เดิมทีขาวซีด พริบตาก็เริ่มแดงด้วยเลือดฝาด ดวงตาที่ปิดสนิท ก็ค่อยๆ ลืมขึ้นมา

ตอนที่เซียวฉางควนลืมตาขึ้นมานั้น ก็รู้สึกเส้นประสาทกระตุกๆ ร้อนผ่าวไปทั้งตัว รู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก