ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2253

เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินคำพูดนี้ ก็ก้มหน้าลงอย่างไม่รู้ตัว

เธอในขณะนี้ อดที่จะหมดอาลัยในใจไม่ได้ “คุณชายพูดถูกแล้วค่ะ สถานการณ์ของพ่อเป็นแบบนี้…เปลี่ยนไปในทางที่เลวร้ายอย่างเร็วทุกวัน ไม่เห็นความหวังอะไรเลยแม้แต่น้อย…”

“ความหวังเดียว ก็คือไตที่เข้าคู่กันได้ที่Walterหาเจอที่สหรัฐอเมริกา…”

“แต่ เงื่อนไขที่Walterเสนอมา มันช่างเป็นการดูถูกสุดๆต่อคุณธรรมและบุคลิกของฉันมาก…”

“แต่ ถ้าฉันไม่ชอบรับข้อเสนอของเขา ก็ต้องเตรียมใจที่พ่อจะจากไปได้ทุกเมื่อ…”

พูดถึงจุดนี้ น้ำตาคลอเต็มเบ้าของหวังตงเสวี่ยน จู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาจากตา ไหลลงที่พื้นปูนที่เยือกเย็นอย่างควบคุมไม่ได้

จากนั้น ความรู้สึกที่หวังตงเสวี่ยนสะสมมาหลายวันจู่ๆได้ระเบิดออกมาทันใด นั่งยองๆลงบนพื้นอย่างช้าๆ กอดหัวแล้วร้องไห้ออกมา

เย่เฉินเห็นหวังตงเสวี่ยนที่แข็งแกร่งมาตลอด นึกไม่ถึงว่านาทีนี้จะกอดหัวร้องไห้เบาๆออกมา ในใจก็อดที่จะเจ็บปวดใจไม่ได้ คิดในใจว่า “เธอต้องไร้ซึ่งทางออกแล้วเป็นแน่ อารมณ์ถึงได้ทรุดได้ขนาดนี้…”

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เขานั่งยองๆลงด้านหน้าของหวังตงเสวี่ยน ตบไหล่ของเธอเบาๆ กล่าวอย่างจริงจังว่า “ตงเสวี่ยน หาไตไม่เจอก็ไม่ต้องเครียดนะ ผมมีวิธีที่ดีกว่าช่วยพ่อคุณ เทียบกับการหาไตแล้ว ยังสามารถให้คุณท่านไม่ต้องเจ็บปวดกับมีดบนเตียงผ่าตัดอีกด้วยนะ”

หวังตงเสวี่ยนได้ยินดังนี้ ก็อดที่จะเงยหน้าขึ้นมาไม่ได้ มองเย่เฉินด้วยสีหน้าตะลึง สะอื้นแล้วกล่าว “คุณชายคะ…คุณพูดจริงหรือเปล่าคะ…”

“จริงแท้แน่นอนครับ” เย่เฉินพยักหน้า ยื่นมือเปิดประตูรถข้างคนขับ พูดกับหวังตงเสวี่ยนว่า “ขึ้นรถ! ไปโรงพยาบาลรักษาร่างกายของพ่อคุณให้หายก่อน แล้วค่อยไปหา ว่าใครเป็นคนวางยาพ่อคุณกันแน่!”

ตอนที่หวังตงเสวี่ยนได้สติกลับมา เย่เฉินได้เปิดประตูรถข้างคนขับแล้ว แล้วยังดันหลังของเธอเบาๆ ดันเธอเข้าไปที่ประตูรถ