พวกเขาได้พยานบุคคลไปแล้ว ต่อมาสิ่งที่ต้องทำ ก็คือหาเบาะแส ดังนั้นจึงไม่เสียเวลาที่คฤหาสน์ของบ้านหวังตงเสวี่ยนอีก
ก่อนจากไป ซุนเหวินปินพูดกับหวังตงเสวี่ยนว่า “คุณหวังครับ ผมแนะนำว่าให้คุณออกจากบ้านตอนนี้ แล้วไปที่โรงพยาบาลชุมชนนะครับ”
หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า พูดอย่างจริงจังว่า “ขอบคุณหัวหน้าซุนนะคะ ฉันเก็บของแล้วจะขับรถออกไปเลยค่ะ”
ซุนเหวินปินจึงกล่าวว่า “ก็ได้ครับ ผมกลับกองทัพไปประชุมตั้งทีมงานดูแลคดีโดยเฉพาะก่อนนะครับ ขณะเดียวกันถ้าฝ่ายตรวจสอบมีอะไรคืบหน้า ผมจะแจ้งให้คุณทราบคนแรกเลยครับ แต่คุณกับแม่ของคุณก็ช่วยพวกเรานึกย้อนถึงรายละเอียดที่มีประโยชน์ให้หน่อยนะครับ ถ้ามีเบาะแสอะไรใหม่ แจ้งผมทันทีนะครับ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ!รบกวนคุณหัวหน้าซุนด้วยนะคะ!” หลังจากที่หวังตงเสวี่ยนขอบคุณ ก็ได้ไปส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคน
รถตำรวจหลายคันเปิดเสียงหวอแล้วจากไป
หวังตงเสวี่ยนยังไม่ทันได้ขยับตัว เย่เฉินก็ได้ขับรถบีเอ็มดับบลิวซีรี่ย์ห้าคันนั้นของพ่อตาเซียวฉางควน มาถึงตรงหน้าประตูบ้านของหวังตงเสวี่ยน
เย่เฉินเห็นหวังตงเสวี่ยนอยู่ที่ประตู ด้วยเหตุนี้จึงได้จอดรถที่ตรงหน้าของเธอ
รถเพิ่งจะจอดสนิท เย่เฉินได้เปิดประตูแล้วออกมา ถามด้วยเสียงหนักด้วยสีหน้าร้อนรนว่า “ตงเสวี่ยน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?พ่อของคุณถูกคนวางยา?ทำไมไม่บอกผม?”
เห็นเย่เฉินท่าทีร้อนรนแบบนี้ ในใจของหวังตงเสวี่ยนก็ซาบซึ้งมากมาย
มองใบหน้าที่หล่อเหลาของเย่เฉิน ในใจของหวังตงเสวี่ยนก็มีความรู้สึกมั่นคงมากขึ้น แต่ขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกน้อยใจของสาวน้อยเกิดขึ้นมา
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นสาวแกร่ง ท่าทางก็แข็งแกร่งเช่นกัน แต่ในจิตใจลึกๆ ยังคงยากที่จะหนีจากธรรมชาติของสาววัยรุ่นไม่ได้
เย่เฉินพยักหน้า กล่าวอย่างไม่ลังเลว่า “ขึ้นรถ ผมไปโรงพยาบาลชุมชนกับคุณ!”
หวังตงเสวี่ยนรีบกล่าวว่า “คุณชายคะ...เรื่องนี้ฉันจะรบกวนคุณได้อย่างไรกันคะ...”
เย่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึมมากว่า “ตงเสวี่ยน พ่อของคุณโดนวางยา ไม่ใช่ไตวายปกติ!”
“วันนี้หมอบอกคุณว่า มีเวลาสิบห้าวัน พรุ่งนี้เป็นไปได้มากว่าจะกลายเป็นสิบวัน จนถึงขั้นห้าวัน!”
“ภายในระยะเวลาอันสั้นนี้ ถ้าคุณพึ่งความหวังที่จะหาไตที่เหมาะสมเจอ ความเป็นไปได้ไม่ใช่ริบหรี่นะครับ แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...