ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2252

พวกเขาได้พยานบุคคลไปแล้ว ต่อมาสิ่งที่ต้องทำ ก็คือหาเบาะแส ดังนั้นจึงไม่เสียเวลาที่คฤหาสน์ของบ้านหวังตงเสวี่ยนอีก

ก่อนจากไป ซุนเหวินปินพูดกับหวังตงเสวี่ยนว่า “คุณหวังครับ ผมแนะนำว่าให้คุณออกจากบ้านตอนนี้ แล้วไปที่โรงพยาบาลชุมชนนะครับ”

หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า พูดอย่างจริงจังว่า “ขอบคุณหัวหน้าซุนนะคะ ฉันเก็บของแล้วจะขับรถออกไปเลยค่ะ”

ซุนเหวินปินจึงกล่าวว่า “ก็ได้ครับ ผมกลับกองทัพไปประชุมตั้งทีมงานดูแลคดีโดยเฉพาะก่อนนะครับ ขณะเดียวกันถ้าฝ่ายตรวจสอบมีอะไรคืบหน้า ผมจะแจ้งให้คุณทราบคนแรกเลยครับ แต่คุณกับแม่ของคุณก็ช่วยพวกเรานึกย้อนถึงรายละเอียดที่มีประโยชน์ให้หน่อยนะครับ ถ้ามีเบาะแสอะไรใหม่ แจ้งผมทันทีนะครับ”

“ไม่มีปัญหาค่ะ！รบกวนคุณหัวหน้าซุนด้วยนะคะ！” หลังจากที่หวังตงเสวี่ยนขอบคุณ ก็ได้ไปส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคน

รถตำรวจหลายคันเปิดเสียงหวอแล้วจากไป

หวังตงเสวี่ยนยังไม่ทันได้ขยับตัว เย่เฉินก็ได้ขับรถบีเอ็มดับบลิวซีรี่ย์ห้าคันนั้นของพ่อตาเซียวฉางควน มาถึงตรงหน้าประตูบ้านของหวังตงเสวี่ยน

เย่เฉินเห็นหวังตงเสวี่ยนอยู่ที่ประตู ด้วยเหตุนี้จึงได้จอดรถที่ตรงหน้าของเธอ

รถเพิ่งจะจอดสนิท เย่เฉินได้เปิดประตูแล้วออกมา ถามด้วยเสียงหนักด้วยสีหน้าร้อนรนว่า “ตงเสวี่ยน เกิดอะไรขึ้นกันแน่？พ่อของคุณถูกคนวางยา？ทำไมไม่บอกผม？”

เห็นเย่เฉินท่าทีร้อนรนแบบนี้ ในใจของหวังตงเสวี่ยนก็ซาบซึ้งมากมาย

มองใบหน้าที่หล่อเหลาของเย่เฉิน ในใจของหวังตงเสวี่ยนก็มีความรู้สึกมั่นคงมากขึ้น แต่ขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกน้อยใจของสาวน้อยเกิดขึ้นมา

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นสาวแกร่ง ท่าทางก็แข็งแกร่งเช่นกัน แต่ในจิตใจลึกๆ ยังคงยากที่จะหนีจากธรรมชาติของสาววัยรุ่นไม่ได้