เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2255

โรงแรมสากลจินหลิงตั้งอยู่ใจกลางเมือง ห่างจากโรงพยาบาลชุมชนจินหลิง ใกล้กว่าหมู่บ้านคฤหาสน์ของบ้านหวังตงเสวี่ยนเล็กน้อย

ดังนั้น ตอนที่Walterนั่งอยู่ในโรสลอยด์ ตอนที่ออกเดินทางไปโรงพยาบาล เย่เฉินกับหวังตงเสวี่ยนเพิ่งจะเดินไปได้ครึ่งทาง

แต่เมื่อเย่เฉินจอดรถเสร็จ ตอนที่เดินเข้าไปในตึกผู้ป่วยในของโรงพยาบาลชุมชนพร้อมกับหวังตงเสวี่ยน รถของWalter ก็จอดลงที่ลานจอดรถ

จิตใจของหวังตงเสวี่ยนทั้งตื่นเต้นทั้งเครียด เดินไปไม่ถึงสองก้าวก็กลายเป็นวิ่งโดยไม่รู้ตัว เย่เฉินก็เพิ่มความเร็วขึ้นเช่นกัน วิ่งตามเธอมาที่ประตูห้องพักฟื้น

ผลักประตูเข้าไป แม่ของหวังตงเสวี่ยนซุนยู่ฟางกำลังฟุบพักผ่อนที่ด้านหน้าเตียงพักฟื้น

แม้ซุนยู่ฟางเพิ่งจะห้าสิบกว่าปี แต่ขณะนี้สภาพของเธอเหนื่อยล้ามาก

ดูสภาพของเธอแล้ว ไม่ต่างจากหญิงชราคนหนึ่งที่อายุหกสิบเจ็ดสิบปีเลย

เมื่อได้ยินทั้งสองเดินเข้าประตูมา ซุนยู่ฟางเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นลูกสาวหวังตงเสวี่ยนกับผู้ชายที่ตนไม่รู้จักคนหนึ่ง เธอก็ถามอย่างตกใจว่า “ตงเสวี่ยน คนนี้คือ？”

จิตใต้สำนึกหวังตงเสวี่ยนอยากพูดว่าเย่เฉินเป็นเถ้าแก่ของตัวเอง แต่ตอนนี้เย่เฉินกลับแย่งพูดขึ้นมาก่อน ยิ้มพลางกล่าวว่า “สวัสดีครับคุณป้า ผมชื่อเย่เฉิน เป็นเพื่อนของหวังตงเสวี่ยนครับ！”

ซุนยู่ฟางรีบพยักหน้า กล่าวอย่างเกรงใจว่า “อ๋อ สวัสดีค่ะคุณเย่...”

หวังตงเสวี่ยนเห็นเขาไม่อยากเปิดเผยว่าเขาเป็นประธานตี้เหากรุ๊ป ด้วยเหตุนี้จึงได้รีบพูดกับแม่ว่า “แม่คะ！เย่เฉินมียาวิเศษที่รักษาได้หลายโรค ครั้งนี้ช่วยพ่อได้แล้วค่ะ！”

เพิ่งพูดจบ ประตูห้องพักฟื้นได้ถูกคนผลักออก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน